celis-i halvetim, varım, habibim mah-ı tabanım
enisim, mahremim, varım, güzeller şahı sultanım
hayatım hasılım,ömrüm, şarab-ı kevserim, adnim
baharım, behçetim, rüzum, nigarım verd-i handanım...
neşatım, işretim, bezmim, çerağım, neyyirim, şem’im
turuncu u nar u narencim, benim şem’-i şebistanım
nebatım, sükkerim, gencim, cihan içinde bi-rencim
azizim, yusuf’um varım, gönül mısr’ındaki hanım
istanbul'um, karaman’ım, diyar-ı milket-i rum’um
bedahşan’ım ve kıpçak'ım ve bağdad’ım, horasan'ım
saçı varım, kaşı yayım, gözü pür fitne, bimarım
ölürsem boynuna kanım, meded he na-müsülmanım
kapında çünki meddahım, seni medh ederim daim
yürek pür gam, gözüm pür nem, muhibbi’yim hoş halim!
bu şiiri kanuni hürreme yazmış buldum şimdi
nasıl büyük bi hayranlık anlaşılıyo zaten