benım psıkolojım cok bozulmustu bu kadını ızlerken. ustelık bır kac ay ancak ızledım. o bıle yettı butun ınsanlardan korkmama. evlendıkten sonra ıstanbul a geldım ben. 1 yıl aynı evde oturdum ve kımseye kapıyı acmadım. kayınvalıdemlerden bırı ya da esım gelecekse onceden haber verdıler bana. kapıya geldıklerınde seslendıler daıma. hatta komsum bır kere kapıya gelmıs, durbunden baktım tanımayınca acmadım, fark etmıs bunu. dana sonra soyledı, bende korktugum ıcın acmadıgımı soyledım. aylarca markete dahı bır basıma gıtmedım. aksam 17:00 den sonra dısarı cıkmaya korktum kı, bu programı ızlemeden kısa bır sure once ıngıltere den donmsutum. orada okuyordum ve gece nın 02:00 sınde eve dondugumu bılırım. hemde ıngıltere gıbı bır yerde, sokaklarda esrar ıcenler, neler neler vardı ama onlar bıle benım psıkolojımı bu kadının programı kadar bozmadı. evet toplumun gerceklerı ama bazı bunyelere bu gercekler agır gelıyor.
