Motivasyon ve Yalnızlık

Çok uzun tutmayıp kısa keseceğim konuyu.
Hayatta bazı geç kalmışlıklarım var (iş okul vs.) 6-7 sene gibi. Bir tek bunu aştım sanırım problemlerimin içinde, başta herkes çok geç kaldın asgari ücretli bir yerde çalış ailene katkın olsun, boşver artık okulu tarzı konuşmalar yapıyordu. Ben böyle bencil görüşle yaklaşanlara saygılı biçimde haddini bil diyebildiğim için üstüme çok gelemediler. Ama şu an mutlu olmayacağım bir işte olduğum zaman ölene kadar acısını çekeceğimi biliyorum. O yüzden kayıp olarak görmüyorum.


Arkadaş ve yakın çevrede kafa yapıma uyan insanlar çok yok. İyiler güzel anlaşıyorum ama hayatı yaşayış tarzımız farklı. Okul ya da gelecek olarak fikir alışverişi yapabileceğim kimse zaten yoktu. Artık bu geç kalış yüzünden iyice yaş farkı açıldı. Şimdi bulabileceğimi hiç zannetmiyorum :/ Yani belki yaş farkı sorun olmaz belki olur. Hiç öyle benden çok küçük biriyle arkadaş olmadım. Olan ya da olduramayan varsa onların fikrini de merak ettim.

Çok büyük sorun değil ama yalnız hissediyorum bu sebeple. Yapmak istediğim çok şey var ama motivasyon bulamıyorum.
Mesela sınava hazırlanırken keşke bana eşlik edebilecek biri olsa diye bazen duygusallaşıyorum verdiğim molalarda.
Öyle çok arkadaşım olsa herkes sevsin delisi değilim ama 1-2 kişi olup sağlam dostluklarım olsa daha güzel olabilirdi. Manevi olarak boşluk hissetmezdim belki.


Şimdi büyük ihtimalle psikolojik destek önereceksiniz. Ücretsiz olanlardan bir verim alamadım diğeri için iş döneminde olmam gerekiyor masrafını karşılayabilmem için.

Zaten işin özünde farkındalık var yani kendimi nasıl telkin edebilirim ve farkındalık sağlayabilirim bunu bilmiyorum.
Burada yazılanları okumak iyi geliyor rahatlatıyor beni o yüzden içinizden geçenleri kendi düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum.

Teşekkür ederim şimdiden.

Youtubeda motivasyon videoları, psikologlar, düzenli ders çalışma vs ne ararsan var. Ben faydalı buluyorum.
Elinden gelen yap.
Ait olduğun yerde hissetmiyorsan ait olduğun yere varmak için mücadele ver.

Hayata geç kalmışlık hissinizi anlıyorum ama diger insanlarla aranızdaki mesafeyi( yaş vs konusunda) bence kendiniz yaratıyorsunuz.

Benim de benzer sebeplerden yaklaşık 5 yıllık bir kaybım oldu , kendimden yasça küçüklerle okudum, staj yaptım vs. Ve de tuhaftır zaten küçük göründüğümden kimse bunu anlamadi ve hatta şaşırdılar, sadece olgunluk olarak arada bir fark oluyor, ve tabi ki hayata bakışınız biraz farklı oluyor. Ama bence bunu aşabilir ve insanlara biraz şans verebilirsiniz:)

Zaten bir noktada herkes hayatına bakıyor ondan sınav çalışma konularına falan takilmayin, bunlar zaten yalniz yapılan şeyler. Ben de mesela bir sinav icin online dersaneye yazıldım, onun instagram sayfasını takip ediyorum, oradakilerle benzer paylaşımda bulunabiliyorum. Siz de bir deneyebilirsiniz böyle bir şey.

Dostluk yaştan öte şans işi, keşke hepimizin olsa ama şans işte.

Konuyu sanki ben açmışım gibi olmuş.. aynı şeyleri hıssediyorum. geç kalmışlık hissiyle ben de baş edemiyorum malesef.
İş tecrübesizliği nedeniyle iş bulamıyorum. yaşta eklenince hiç kimsenin ilk tercihi olmuyorum. kısır döngü gibi bir türlü toparlayıp çıkamıyorum işin içinden.. Ama son zamanlarda fark ettim ki benim kendime olan inancım azalınca işler daha çıkılmaz bir hal alıyor. İnsanın kendine olan inancı çok önemli. önce kendimiz inanmalıyız sonrası zaten gelecektir.

umarım yani :))

Bende aynı şeyleri hissediyorum sizin kastettiğiniz yaş farkı geç kalmışlık tam olarak nedir merak ettim ne kadar benzer durumdayız diye

Kaç yaşındasınız? Bu duygulardan geçmiş bir insanım ve çok geçen insanlar var. Böyle düşünmesiniz normal. Geçtiğiniz şu süreçte kimse sizi motive edemez. Neden? Bu süreci yaşamanız gerekiyor. Burada sizin alacağınız kararlar önemli. Ve ben çok seyler yaşamış bir insan olarak anladığım,kabul ettiğim şu. Öncelikle kendinizi telkin edeceksiniz. Kısa vadeli hedef belirleyeceksiniz. Önceliğiniz iş olsun. Çünkü elinizde para oldu mu yapmak istedikleriniz oluyor. Hiç birşeye de geç kalinmiyor bu sadece şeytanın vesvesesi. Çünkü kader denilen bir şey var. Ne olacaksa ol olacak. Bunu kesinlikle bilin.
Burada yapacağınız iki şey var. Birincisi ilk atacağınız adım. Onu doğru atın. Ne istiyorsunuz ? İş mi ? Eş mi ? Ne ?
İş için ne sizi mutlu ediyorsa ona yönelin. Sonra sizi ne mutlu edecek ona yönelin. Eşe gelince bu planla,zorla ya da düşünmekle olacak şey değil. Zamana bırakın düşünmeyin. Zorlamayın. Yalnızım diye kendinize üzülmeyin. Ben bunu nasıl çözerim deyin. Çünkü yalnız doğduk yalnız da öleceğiz. Hayatın gerçeklerini değiştiremeyiz.

Mutsuz olmak için bahane arıyorsunuz. Geç geç geç. Neye geç? 65 yaşında emekli olmayacak mısınız? Çalışmayıp okumuşsunuz işte. Arkadaşlarınız 8 saat boyunca mobbing yerken siz üniversite kampüsünde çay kahve içtiniz. Veya sınava çalıştınız. Herkes işşş işşş işe girrrrrr çabuuuuuuuuk modunda. Aç mısınız? Yatacak yeriniz yok mu? Barınamıyor musunuz? O zaman evet iş bulun. Ama gayet de yaşıyorsanız paşa paşa okuyun. Kapitalist düzene kurban gitmiş bireyler size sürekli geç kaldığınızı fısıldar. Halbuki onların da maaşlarını doya doya harcayabilecekleri 1 hafta falan var (yıllık izin) oysaki size her gün tatil. Okula git veya sınava çalış, ondan sonraki bütün zamanlar sizin. İster dışarı çıkıp gezersiniz ister film açıp izlersiniz.

Gezegen X .!.:

Youtubeda motivasyon videoları, psikologlar, düzenli ders çalışma vs ne ararsan var. Ben faydalı buluyorum.
Elinden gelen yap.
Ait olduğun yerde hissetmiyorsan ait olduğun yere varmak için mücadele ver.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim. Şimdi bir playlist yapayım hoşuma gitti bu fikir.

AriaBlue .!.:

Hayata geç kalmışlık hissinizi anlıyorum ama diger insanlarla aranızdaki mesafeyi( yaş vs konusunda) bence kendiniz yaratıyorsunuz.

Benim de benzer sebeplerden yaklaşık 5 yıllık bir kaybım oldu , kendimden yasça küçüklerle okudum, staj yaptım vs. Ve de tuhaftır zaten küçük göründüğümden kimse bunu anlamadi ve hatta şaşırdılar, sadece olgunluk olarak arada bir fark oluyor, ve tabi ki hayata bakışınız biraz farklı oluyor. Ama bence bunu aşabilir ve insanlara biraz şans verebilirsiniz:)

Zaten bir noktada herkes hayatına bakıyor ondan sınav çalışma konularına falan takilmayin, bunlar zaten yalniz yapılan şeyler. Ben de mesela bir sinav icin online dersaneye yazıldım, onun instagram sayfasını takip ediyorum, oradakilerle benzer paylaşımda bulunabiliyorum. Siz de bir deneyebilirsiniz böyle bir şey.

Dostluk yaştan öte şans işi, keşke hepimizin olsa ama şans işte.

Genişletmek için tıkla...

Aynı durumdaymışız :) Bir programa bende yazıldım haftaya başlıyor o programla beraber sıkı bir çalışmaya girmeyi düşünüyorum şu an tatil verdim kendime.

hayrun877 .!.:

Konuyu sanki ben açmışım gibi olmuş.. aynı şeyleri hıssediyorum. geç kalmışlık hissiyle ben de baş edemiyorum malesef.
İş tecrübesizliği nedeniyle iş bulamıyorum. yaşta eklenince hiç kimsenin ilk tercihi olmuyorum. kısır döngü gibi bir türlü toparlayıp çıkamıyorum işin içinden.. Ama son zamanlarda fark ettim ki benim kendime olan inancım azalınca işler daha çıkılmaz bir hal alıyor. İnsanın kendine olan inancı çok önemli. önce kendimiz inanmalıyız sonrası zaten gelecektir.

umarım yani :))

Genişletmek için tıkla...

Okuldan sonraki kısmı hiç bimiyorum ama umarım kendime tam olarak inanabilirim.

morciceklidal .!.:

Bende aynı şeyleri hissediyorum sizin kastettiğiniz yaş farkı geç kalmışlık tam olarak nedir merak ettim ne kadar benzer durumdayız diye

Genişletmek için tıkla...

Aklınıza gelen ilk anlamı aslında. 18 de başlanıyorsa üniversiteye 25 te başlamak gibi...

Seymahn .!.:

Kaç yaşındasınız? Bu duygulardan geçmiş bir insanım ve çok geçen insanlar var. Böyle düşünmesiniz normal. Geçtiğiniz şu süreçte kimse sizi motive edemez. Neden? Bu süreci yaşamanız gerekiyor. Burada sizin alacağınız kararlar önemli. Ve ben çok seyler yaşamış bir insan olarak anladığım,kabul ettiğim şu. Öncelikle kendinizi telkin edeceksiniz. Kısa vadeli hedef belirleyeceksiniz. Önceliğiniz iş olsun. Çünkü elinizde para oldu mu yapmak istedikleriniz oluyor. Hiç birşeye de geç kalinmiyor bu sadece şeytanın vesvesesi. Çünkü kader denilen bir şey var. Ne olacaksa ol olacak. Bunu kesinlikle bilin.
Burada yapacağınız iki şey var. Birincisi ilk atacağınız adım. Onu doğru atın. Ne istiyorsunuz ? İş mi ? Eş mi ? Ne ?
İş için ne sizi mutlu ediyorsa ona yönelin. Sonra sizi ne mutlu edecek ona yönelin. Eşe gelince bu planla,zorla ya da düşünmekle olacak şey değil. Zamana bırakın düşünmeyin. Zorlamayın. Yalnızım diye kendinize üzülmeyin. Ben bunu nasıl çözerim deyin. Çünkü yalnız doğduk yalnız da öleceğiz. Hayatın gerçeklerini değiştiremeyiz.

Genişletmek için tıkla...

Eş kısmını hiç aramadım. Arayarak olabilecek bir şey değil dediğiniz gibi. Artık nerede denk gelirsek. Şimdilik gündemimde okul var. Yalnızlığım ders çalışırken sürece hazırlanırken bununla ilgili sohbet etmek, fikir alışverişi yapmak için birinin olmamasıydı.

lailerra .!.:

Mutsuz olmak için bahane arıyorsunuz. Geç geç geç. Neye geç? 65 yaşında emekli olmayacak mısınız? Çalışmayıp okumuşsunuz işte. Arkadaşlarınız 8 saat boyunca mobbing yerken siz üniversite kampüsünde çay kahve içtiniz. Veya sınava çalıştınız. Herkes işşş işşş işe girrrrrr çabuuuuuuuuk modunda. Aç mısınız? Yatacak yeriniz yok mu? Barınamıyor musunuz? O zaman evet iş bulun. Ama gayet de yaşıyorsanız paşa paşa okuyun. Kapitalist düzene kurban gitmiş bireyler size sürekli geç kaldığınızı fısıldar. Halbuki onların da maaşlarını doya doya harcayabilecekleri 1 hafta falan var (yıllık izin) oysaki size her gün tatil. Okula git veya sınava çalış, ondan sonraki bütün zamanlar sizin. İster dışarı çıkıp gezersiniz ister film açıp izlersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Okumadım henüz. İnş dediklerinizi kampüste yaparım bende seneye.

Benim de şu an çevremde hep yaşı küçükler var 2-3 yaş gibi. Arkadaş oluyorum sıkıntı yok ama böyle gerçek dostlukta zorlanıyorum . Yaşımdan birkaç yaş büyüklerle ise hiç zorlanmıyorum . Küçükler bazen çocuk gibi geliyorlar çünkü ,takıldıkları meseleler filan. Ben olduramayanlardanım. Ama yalnız da kalmıyorum, normal arkadaşlık kuruyorum bence onda sıkıntı yok insan her yaştan insanla muhabbet edecek bir nokta bulabiliyor . Okulda gidip siz muhabbet edebilirsiniz, çekinecek bir şey yok. Arkadaşımın kardeşi 20 yaşında öğretmenlik okuyor , sınıf arkadaşları 25-27 yaşlarındaymış gayet de arkadaşlar

moruclukalem .!.:

Benim de şu an çevremde hep yaşı küçükler var 2-3 yaş gibi. Arkadaş oluyorum sıkıntı yok ama böyle gerçek dostlukta zorlanıyorum . Yaşımdan birkaç yaş büyüklerle ise hiç zorlanmıyorum . Küçükler bazen çocuk gibi geliyorlar çünkü ,takıldıkları meseleler filan. Ben olduramayanlardanım. Ama yalnız da kalmıyorum, normal arkadaşlık kuruyorum bence onda sıkıntı yok insan her yaştan insanla muhabbet edecek bir nokta bulabiliyor . Okulda gidip siz muhabbet edebilirsiniz, çekinecek bir şey yok. Arkadaşımın kardeşi 20 yaşında öğretmenlik okuyor , sınıf arkadaşları 25-27 yaşlarındaymış gayet de arkadaşlar

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim içim rahatladı biraz.
Aynı sizin gibiyim bende arkadaşlık anlamında. Olgun buluyor olabilirler eğer büyüklerle daha kolaysa iletişim.

La Vie .!.:

Eş kısmını hiç aramadım. Arayarak olabilecek bir şey değil dediğiniz gibi. Artık nerede denk gelirsek. Şimdilik gündemimde okul var. Yalnızlığım ders çalışırken sürece hazırlanırken bununla ilgili sohbet etmek, fikir alışverişi yapmak için birinin olmamasıydı.

Genişletmek için tıkla...

Ders çalışırken kimsenin yanında biri olmuyor emin olun. Ders çalışmak zor bir eylem. Ayrıca sıkıcı. O yüzden bu duygulara kapılıyorsunuz. Her şey geçecek. Kendinize zaman tanıyın.

La Vie .!.:

Çok uzun tutmayıp kısa keseceğim konuyu.
Hayatta bazı geç kalmışlıklarım var (iş okul vs.) 6-7 sene gibi. Bir tek bunu aştım sanırım problemlerimin içinde, başta herkes çok geç kaldın asgari ücretli bir yerde çalış ailene katkın olsun, boşver artık okulu tarzı konuşmalar yapıyordu. Ben böyle bencil görüşle yaklaşanlara saygılı biçimde haddini bil diyebildiğim için üstüme çok gelemediler. Ama şu an mutlu olmayacağım bir işte olduğum zaman ölene kadar acısını çekeceğimi biliyorum. O yüzden kayıp olarak görmüyorum.


Arkadaş ve yakın çevrede kafa yapıma uyan insanlar çok yok. İyiler güzel anlaşıyorum ama hayatı yaşayış tarzımız farklı. Okul ya da gelecek olarak fikir alışverişi yapabileceğim kimse zaten yoktu. Artık bu geç kalış yüzünden iyice yaş farkı açıldı. Şimdi bulabileceğimi hiç zannetmiyorum :/ Yani belki yaş farkı sorun olmaz belki olur. Hiç öyle benden çok küçük biriyle arkadaş olmadım. Olan ya da olduramayan varsa onların fikrini de merak ettim.

Çok büyük sorun değil ama yalnız hissediyorum bu sebeple. Yapmak istediğim çok şey var ama motivasyon bulamıyorum.
Mesela sınava hazırlanırken keşke bana eşlik edebilecek biri olsa diye bazen duygusallaşıyorum verdiğim molalarda.
Öyle çok arkadaşım olsa herkes sevsin delisi değilim ama 1-2 kişi olup sağlam dostluklarım olsa daha güzel olabilirdi. Manevi olarak boşluk hissetmezdim belki.


Şimdi büyük ihtimalle psikolojik destek önereceksiniz. Ücretsiz olanlardan bir verim alamadım diğeri için iş döneminde olmam gerekiyor masrafını karşılayabilmem için.

Zaten işin özünde farkındalık var yani kendimi nasıl telkin edebilirim ve farkındalık sağlayabilirim bunu bilmiyorum.
Burada yazılanları okumak iyi geliyor rahatlatıyor beni o yüzden içinizden geçenleri kendi düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum.

Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba.
Bu konularda kadere çok inanırım. Kimi insanın kader çizgisiyle çok insanın kaderi kesişiyor. Bazen bu çizgiler birleşiyor ve bu insanlar hayatımızda uzun süre boyunca bizimle yanyana yürüyorlar. Bazen bu çizgiler farklı yollara doğru yöneliyor, o zaman bu insanlarla bir şekilde yolumuz ayrılıyor.
Bizim gibi insanların kader çizgisinde de çok insan olmuyor. Kendimden biliyorum. Önceden kafamı çok takardım neden arkadaş çevrem yok, bende sorun mu var diye ama zamanla anladım ki olay kaderle ilgili. Hayatımıza birileri girecekse mutlaka onlarla çizgilerimiz birleşecek. Kendimden örnek vermem gerekirse birkaç yıl önce benim kader çizgimle başka bir insanın kader çizgisi birleşti ve Allah izin verirse ömrümüzün sonuna dek yanyana yürüyeceğiz.
Kadere inanmayı sakın bırakma. Bolca meditasyon yap. Nefes egzersizlerini ihmal etme ve auranı güçlendir ki hep iyi insanlar çıksın karşına. İnşallah kader çizgin hep çiçeklerle, güneş ışığıyla ve mutlulukla dolu bir yolda ilerler.

windflower .!.:

Merhaba.
Bu konularda kadere çok inanırım. Kimi insanın kader çizgisiyle çok insanın kaderi kesişiyor. Bazen bu çizgiler birleşiyor ve bu insanlar hayatımızda uzun süre boyunca bizimle yanyana yürüyorlar. Bazen bu çizgiler farklı yollara doğru yöneliyor, o zaman bu insanlarla bir şekilde yolumuz ayrılıyor.
Bizim gibi insanların kader çizgisinde de çok insan olmuyor. Kendimden biliyorum. Önceden kafamı çok takardım neden arkadaş çevrem yok, bende sorun mu var diye ama zamanla anladım ki olay kaderle ilgili. Hayatımıza birileri girecekse mutlaka onlarla çizgilerimiz birleşecek. Kendimden örnek vermem gerekirse birkaç yıl önce benim kader çizgimle başka bir insanın kader çizgisi birleşti ve Allah izin verirse ömrümüzün sonuna dek yanyana yürüyeceğiz.
Kadere inanmayı sakın bırakma. Bolca meditasyon yap. Nefes egzersizlerini ihmal etme ve auranı güçlendir ki hep iyi insanlar çıksın karşına. İnşallah kader çizgin hep çiçeklerle, güneş ışığıyla ve mutlulukla dolu bir yolda ilerler.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle böyle. Bu yorumun altına imzamı atarım. Şu meditasyon dediğiniz şey var ya işte sakin kalmak aslında. Susmayı bilmek. Negatif düşünmemek. Hepsi bu. Kaderden öte yol yok. (Kendi çabamızla yapılanlar belli) ama kişileri hayatımıza kendi çabamızla sokamayiz.

Seymahn .!.:

Kesinlikle böyle. Bu yorumun altına imzamı atarım. Şu meditasyon dediğiniz şey var ya işte sakin kalmak aslında. Susmayı bilmek. Negatif düşünmemek. Hepsi bu. Kaderden öte yol yok. (Kendi çabamızla yapılanlar belli) ama kişileri hayatımıza kendi çabamızla sokamayiz.

Genişletmek için tıkla...

Evet ben olumlama ve meditasyona başladığımdan beri kader çizgi o kadar düzene girdi ki..

windflower .!.:

Merhaba.
Bu konularda kadere çok inanırım. Kimi insanın kader çizgisiyle çok insanın kaderi kesişiyor. Bazen bu çizgiler birleşiyor ve bu insanlar hayatımızda uzun süre boyunca bizimle yanyana yürüyorlar. Bazen bu çizgiler farklı yollara doğru yöneliyor, o zaman bu insanlarla bir şekilde yolumuz ayrılıyor.
Bizim gibi insanların kader çizgisinde de çok insan olmuyor. Kendimden biliyorum. Önceden kafamı çok takardım neden arkadaş çevrem yok, bende sorun mu var diye ama zamanla anladım ki olay kaderle ilgili. Hayatımıza birileri girecekse mutlaka onlarla çizgilerimiz birleşecek. Kendimden örnek vermem gerekirse birkaç yıl önce benim kader çizgimle başka bir insanın kader çizgisi birleşti ve Allah izin verirse ömrümüzün sonuna dek yanyana yürüyeceğiz.
Kadere inanmayı sakın bırakma. Bolca meditasyon yap. Nefes egzersizlerini ihmal etme ve auranı güçlendir ki hep iyi insanlar çıksın karşına. İnşallah kader çizgin hep çiçeklerle, güneş ışığıyla ve mutlulukla dolu bir yolda ilerler.

Genişletmek için tıkla...

Hangi meditasyonları yaptınız acaba