Monotonluk ve yorgunluk

biranliknefes .!.:

Arkadaslar 4 bucuk aylik bir bebegim var, ilk bebegimiz. Cocugumuz her gün büyüyor ama annelige bir türlü adapte olamiyorum gibi hissediyorum. Yani yorgunluktan uykusuzluktan bir türlü oturup bi düsünmeye bile vaktim olmuyor bazi seyleri duygusal olarak degerlendirmeye. Üstelik her gün cok benzer geciyor, günümüz hep cocugumuzun ihtiyaclarina göre programli, kari koca oldugunmuzu zaten coktan unuttuk da, bazen insan oldugumu bile unuttum gibi hissediyorum. Önceleri gayet normal yapilan seyler (kuaföre gitmek, kitap okumak) artik resmen lüks oldu, iki arada bir derede hallediyorum bütün sahsi ihtiyaclarimi (yemek yemek, dus almak gibi). Bazen kendimi bir labirentin icine düsmüs gibi hissediyorum, size de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

ORHANHIRA17 .!.:

O labirente ikinciye girdim bacım nasıl böyle bişey yaptım bilmiyorum

Kızan büyüsün geçecek o monotonluk ve yorgunluk. Kızım 5 yaşındayken oğlumu doğurdum meğer bir kraliçeymişim doğumdan sonra kül kedisine döndüm

Moralini yüksek tut ve bebeğinin bu zamanlarını iyi değerlendir büyüdükçe keşke diye pişman olacaksın bacım pozitif ol mutlu ol hepsi geçecekkk

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

Arkadaslar 4 bucuk aylik bir bebegim var, ilk bebegimiz. Cocugumuz her gün büyüyor ama annelige bir türlü adapte olamiyorum gibi hissediyorum. Yani yorgunluktan uykusuzluktan bir türlü oturup bi düsünmeye bile vaktim olmuyor bazi seyleri duygusal olarak degerlendirmeye. Üstelik her gün cok benzer geciyor, günümüz hep cocugumuzun ihtiyaclarina göre programli, kari koca oldugunmuzu zaten coktan unuttuk da, bazen insan oldugumu bile unuttum gibi hissediyorum. Önceleri gayet normal yapilan seyler (kuaföre gitmek, kitap okumak) artik resmen lüks oldu, iki arada bir derede hallediyorum bütün sahsi ihtiyaclarimi (yemek yemek, dus almak gibi). Bazen kendimi bir labirentin icine düsmüs gibi hissediyorum, size de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

ayyy demek sen bana döndün kolay gelsin sana da suan sanki bu cocuk hic büyümeyecek ve hayatim hep böyle gecicek gibi hissediyorum, yorumunu okuyunca rahatladim biraz

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

Arkadaslar 4 bucuk aylik bir bebegim var, ilk bebegimiz. Cocugumuz her gün büyüyor ama annelige bir türlü adapte olamiyorum gibi hissediyorum. Yani yorgunluktan uykusuzluktan bir türlü oturup bi düsünmeye bile vaktim olmuyor bazi seyleri duygusal olarak degerlendirmeye. Üstelik her gün cok benzer geciyor, günümüz hep cocugumuzun ihtiyaclarina göre programli, kari koca oldugunmuzu zaten coktan unuttuk da, bazen insan oldugumu bile unuttum gibi hissediyorum. Önceleri gayet normal yapilan seyler (kuaföre gitmek, kitap okumak) artik resmen lüks oldu, iki arada bir derede hallediyorum bütün sahsi ihtiyaclarimi (yemek yemek, dus almak gibi). Bazen kendimi bir labirentin icine düsmüs gibi hissediyorum, size de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

arso .!.:

Ayni seyleri hissettim. Birebir.. 5 yil sonrasindan sesleniyorum.. oglum 9da uyudu ve suan kahvemi iciyorum. Birazdan da film acicam. 2 yasini doldurdugunda sutten kestigimden beri yani kendi kendine uyumaya basladigindan beri deliksiz uykulari ve cok duzenli. Kendime zaman ayiricak cok vaktim oluyor. Sadece uyudugu zamanlarda degil. Okuldayken, yada evdeyse bile bana kendime ayiricak zamani veriyor emin olun. Ayni zamanda buyudugu icin, egerki zamaninda emek verirseniz ve iletisim konusunda sorun yasamazsaniz inanin hersey cok daha kolaylasiyor. Suan bi bebeginiz var ama 1 yasini gectikten sonra yavas yavas cocuk kivamina gelicek. Gozunuz korkmasin emin olun hersey cok daha kolay olucak. Benim de inanasim gelmiyordu. Bebegimin uyku saati, yemek saati, oyun saati.. aman duzeni sasmasin aman guzel uyusun.. yemegimi de yapiyim temizligimi de aksatmiyim, tabi bu arada esimi de unutmym.. insan kendini unutuyor bir sure. Ama karsiligini da aliyorsunuz ilerleyen donemde. Biraz daha sabretmeniz gerek. Kendi tuvalete gtmeye , kendi yemegini yemeye, yurumeye ve sizden bagimsiz uyumaya basladiginda suan hissettiklerinizi "nelerden gectik" diye hatrliycaksiniz.

Genişletmek için tıkla...

sedagaziantep27 .!.:

Benimde 4 aylık oğlum var.
Bende sizin gibiyim.
Normal kuaför işimi eşim arabayla götürdüğünde denk getiririm çoğu zaman.
Duş banyo kısmıda öyle ya eşim varken yada oğlum uyurken.
Çabucak oluyor genelde.

Dedikleri gibi geçer bu günlerde macerayla,

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

Arkadaslar 4 bucuk aylik bir bebegim var, ilk bebegimiz. Cocugumuz her gün büyüyor ama annelige bir türlü adapte olamiyorum gibi hissediyorum. Yani yorgunluktan uykusuzluktan bir türlü oturup bi düsünmeye bile vaktim olmuyor bazi seyleri duygusal olarak degerlendirmeye. Üstelik her gün cok benzer geciyor, günümüz hep cocugumuzun ihtiyaclarina göre programli, kari koca oldugunmuzu zaten coktan unuttuk da, bazen insan oldugumu bile unuttum gibi hissediyorum. Önceleri gayet normal yapilan seyler (kuaföre gitmek, kitap okumak) artik resmen lüks oldu, iki arada bir derede hallediyorum bütün sahsi ihtiyaclarimi (yemek yemek, dus almak gibi). Bazen kendimi bir labirentin icine düsmüs gibi hissediyorum, size de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

saglikla büyüsünler insallah, sana da kolaylik diliyorum arkadasim

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

cok tesekkür ederim yorumunuz icin. böyle rahata ermisken sanirim ikinci cocuk fikri uzak geliyordur size de.

Genişletmek için tıkla...

dahadogurmam12 .!.:

Ben de çok büyük bir boşluğa düşmüştüm o boşluktan şu an Çıkmaya çalışıyorum Bir tık daha iyiyim bebeğim 6 aylık oldu Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki artık ne yemek yapmak ne temizlik yapmak ne kuaföre gitmek hiçbir şey yapmak istemiyordum sadece oturmaya ihtiyaç duyuyordum. o kadar kötü günler geçirdim. ailem de uzakta yardım edecek kimsem de yok. Biraz biraz artık Kendime gelmeye, alışmaya başladım. çocuğumun bir gün büyüyeceğinin farkına vardım. bazen uykusuz kalıyorum Bazen aç kalıyorum Bazen duş alamıyorum Ama en azından bebeğim iyi sağlıklı onları düşünüyorum. büyüdüğünde rahat edebileceğimi düşünüyorum
bunları düşünerek motive oluyorum ve bir gün büyüyecek ve bu günleri özleyeceksin diyorum

Genişletmek için tıkla...

biranliknefes .!.:

Arkadaslar 4 bucuk aylik bir bebegim var, ilk bebegimiz. Cocugumuz her gün büyüyor ama annelige bir türlü adapte olamiyorum gibi hissediyorum. Yani yorgunluktan uykusuzluktan bir türlü oturup bi düsünmeye bile vaktim olmuyor bazi seyleri duygusal olarak degerlendirmeye. Üstelik her gün cok benzer geciyor, günümüz hep cocugumuzun ihtiyaclarina göre programli, kari koca oldugunmuzu zaten coktan unuttuk da, bazen insan oldugumu bile unuttum gibi hissediyorum. Önceleri gayet normal yapilan seyler (kuaföre gitmek, kitap okumak) artik resmen lüks oldu, iki arada bir derede hallediyorum bütün sahsi ihtiyaclarimi (yemek yemek, dus almak gibi). Bazen kendimi bir labirentin icine düsmüs gibi hissediyorum, size de böyle oluyor mu?

Genişletmek için tıkla...