• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bekleme stresi ile basa cikma

Alıntıya mesaj yazmadan gönderdim, pardon.
Aklından çıkarınca olur fenomeni bana çok tutarlı gelmiyor açıkçası. Biz hep bu söylemleri duyuyoruz ama tüm hamileliklerin insanin aklindan cikarmasiyla olabilecegi benim aklima yatmiyor acikcasi.

Ben de cok yoruldugumu hissediyorum. Bu artik sanki bir savas haline geldi. Hayatimin merkezi oldu. Bunda tabi ki ayda bir yapilan uygulama ile olmasinin etkisi var bende. Sürekli yumurtlamayi takip etmek ve en uygun, tam pik oldugu zamani yakalamak zorunda olmak, olunca doktora kosmak, doktorda acilmayan rahim yüzünden acilar cekerek bitmesini beklemek, iki hafta regl beklemek, oldu mu acaba umudu ve olursa da yine gecmisteki gibi mi olacak korkusu. Bunlar kolay seyler degil, oyle hadi biraz hobilerimizle ilgilenelim ve hic de kafaya takmayalim diyebilecegimiz seyler degil.

Bunun disinda isyan hissi de geliyor. Ilk düsügümde kalbi durdugu icin beni cok daha fazla etkilemisti (ilk hamileligimdi de). Yavrum, ben sana iyi annelik yapamaz miydim, neden gittin, diye aylarca agladim. O aciyi yasadiktan sonra kimyasal gebelik ne kadar üzse de birincisi gibi olmamisti. Bir hafta icinde kaybettim ve eger devam etseydi belki birincisiyle ayni seyleri yasayacaktim diye sükür dahi ettigim oldu.

Insan bir de cok degisik kiyaslamalara giriyor, ben bu kadar isterken camiye birakilan bebekler, dövülen, istismar edilen cocuklar-bebekler, mesela markette bir annenin cocuguna bagirmasi beni cok yaraliyor. Sen ne kadar sansli oldugunu biliyor musun, diye gidip sorasim geliyor. Ben bu kadar cok isterken, daha dogmamis cocuga icimde bu kadar sevgi beslerken dünya cok da adil gelmiyor.

Bir gün olacak onbirmayis onbirmayis . O gün geldiginde öyle cok sükran duyacagiz ki. Ve cocuklarimiz cok guzel bir sevgiyle büyüyecek.
 
Aynı sizin gibiyim yaşadıklarımız tipkisi ve aynisi ilk gebeligimi 2022 subat ayinda gecirdim 1.5 aylikken dusum yaptim cok uzuldum korunmak istedim fakat hamile kalmisim haberim dahi yoktu bebegi ogrendigimde 2.5 aylikti sonra 4.5 olduk ve kalbi durdugunu öğrendim kurtaj oldum sonrasinda surekli hamile kalmak istedim tam 1 yil oldu istesemde hamile kalamiyorum doktorlar sebepsiz infertilite dedi birde iliski yasarken bebek odaklı oldugunda asla hamile kalamazsin dedi 1 aydir cok fazla degistirdim kendimi çalışmıyordum işe basladim iliskilerimiz duzenli gunlerdeydi simdi ne zaman istersek o zamana döndü ayrıca degisik sanatsal seylerle ugrasmaya basladim kafam dagilsin diye inan ki 1 aydir 1 yil rahatlamis gibiyim calismak cok iyi geldi yeni insanlar tanimak onlarla sohbet etmek ve dahasi kendime guvenim gelerek
Ben de calisiyorum ve is yerinde biraz kafamin dagildigini hissediyorum. Sonucta baska bir sosyal ortama giriyoruz, bambaska seylere odaklaniyoruz/odaklanmak zorundayiz. Cocuklarin cok oldugu bir is yerim var, cocuklarla da cok iyi anlasirim, beni cok severler, hic yanimdan gitmek istemezler, hep kucaklasiriz. Bu bana iyi geliyor. Bazen de gelmiyor :) "Cocuklar seni ne kadar cok seviyor," dediklerinde gülümseyip geciyorum.

Ben de son zamanlarda bir kursa ya da bir aktiviteye ya da biraz daha arkadaslarimla disari cikmaya karar verdim. Bakalim...
 
Sizinle ayniyim ben 2 bebek kaybettim ilkini suprizz ogrendim kaybettigimde mahfoldum ikincisini korunarak kaldim gerçekten aklimda olmayarak tek tesellim bir gun yine olacak dememdi simdi 2. Yi de 4.5 aylikken kaybettim ve bende bittim 1 yildir deniyorum ama olmuyor olmayacak biliyorum bende nasibimi bekliyorum
İnşaAllah Rabbim hepsini unutturacak ve hayal ettiğinizden bile fazlasını verecek 🤲🏼♥️
 
Alıntıya mesaj yazmadan gönderdim, pardon.
Aklından çıkarınca olur fenomeni bana çok tutarlı gelmiyor açıkçası. Biz hep bu söylemleri duyuyoruz ama tüm hamileliklerin insanin aklindan cikarmasiyla olabilecegi benim aklima yatmiyor acikcasi.

Ben de cok yoruldugumu hissediyorum. Bu artik sanki bir savas haline geldi. Hayatimin merkezi oldu. Bunda tabi ki ayda bir yapilan uygulama ile olmasinin etkisi var bende. Sürekli yumurtlamayi takip etmek ve en uygun, tam pik oldugu zamani yakalamak zorunda olmak, olunca doktora kosmak, doktorda acilmayan rahim yüzünden acilar cekerek bitmesini beklemek, iki hafta regl beklemek, oldu mu acaba umudu ve olursa da yine gecmisteki gibi mi olacak korkusu. Bunlar kolay seyler degil, oyle hadi biraz hobilerimizle ilgilenelim ve hic de kafaya takmayalim diyebilecegimiz seyler degil.

Bunun disinda isyan hissi de geliyor. Ilk düsügümde kalbi durdugu icin beni cok daha fazla etkilemisti (ilk hamileligimdi de). Yavrum, ben sana iyi annelik yapamaz miydim, neden gittin, diye aylarca agladim. O aciyi yasadiktan sonra kimyasal gebelik ne kadar üzse de birincisi gibi olmamisti. Bir hafta icinde kaybettim ve eger devam etseydi belki birincisiyle ayni seyleri yasayacaktim diye sükür dahi ettigim oldu.

Insan bir de cok degisik kiyaslamalara giriyor, ben bu kadar isterken camiye birakilan bebekler, dövülen, istismar edilen cocuklar-bebekler, mesela markette bir annenin cocuguna bagirmasi beni cok yaraliyor. Sen ne kadar sansli oldugunu biliyor musun, diye gidip sorasim geliyor. Ben bu kadar cok isterken, daha dogmamis cocuga icimde bu kadar sevgi beslerken dünya cok da adil gelmiyor.

Bir gün olacak onbirmayis onbirmayis . O gün geldiginde öyle cok sükran duyacagiz ki. Ve cocuklarimiz cok guzel bir sevgiyle büyüyecek.
He harfine katılıyorum tamamen benim hislerim. Özellikle son paragraf.
Doğurup çöpe atanları Allah ıslah etsin.
Bir gün bizim de hayallerimiz gerçek olacak. Yeter ki sağlıklı hayırlı evlat sahibi olalım🤲🏼
Mutlaka verecek biliyorum ama bugün ama yarın.
Sadece bu geçen sürede sabır istiyorum. Soğukkanlılık istiyorum. Yoksa çok yıpranıyorum.
 
Yaklasik iki sene cocugumuz olsun diye bekledik bizde. İlk yilin sonunda kimyasal gebelik gecirdim. Cok dua etmistim esimin dogum gunuydu bu haberi o gun verebileyim diye. Allah kabul etti duami ama kimyasal ile sonuclandi. Kimyasal gebelikten aylar sonra tekrar hamile kaldim. Bu defa benim dogum gunumdu yine cok dua ettim Allah kabul etti. Bu defa da dis gebelikle sonuclandi. Yani anlayacaginiz ne yaparsam yapayim ne kadar dua edersem edeyim sanki bana nasip olmayacak gibi hissettim. Tabi bu surecte yumurtlama sonrasi her gun her an belirtilerimi kaydediyorum en erken ne zamansa gidip onlarca test alip her gun ikiser ikiser test yapiyorum. Disari cikiyorum aklimda bebek esimle film izliyorum aklimda bebek arkadasimla kahve iciyorum sohbet ediyorum aklimda bebek.. O kadar yorucu olmustu ki kendime katlanamiyordum artik. Hemde eski beni o kadar ozlemistim ki. Ne tasasiz ne mutlu insandim diye birde onu dert ediyodum kendime. Gerci hamile kalsamda sagliksiz olucak zaten diye dusunuyodum. Kendim icin bisey yapmam lazim derken namaz kilmaya basladim. O manevi huzur oyle iyi geldi ki icimden gecirdim oyle bu cocuk mevzusunu Rabbime havale ediyorum artik ne gelirse ne olursa kabulum dedim. Sanki oncesinde her seyi ben kontrol ediyodum da yapamiyodum gibi hissederken yukumu kaldirdim uzerimden. Gercekten bundan sonra aklima cok az geldi. Gelincede hatirlattim hep Allaha havale ettin bu mesele senden cikti dedim kendime. Bu sene esimin dogum gununde hamile oldugumu ogrendim kendi dogum gunume cok yakin belkide ayni gun dogum yapicam. Nasip boyle biseymis. Bu surecte tevekkulden baska beni rahatlatan hicbir sey olmadi. Bol bol tevekkul. Sizde insallah saglikla vakitlice bebeginize kavusursunuz.
 
Yaklasik iki sene cocugumuz olsun diye bekledik bizde. İlk yilin sonunda kimyasal gebelik gecirdim. Cok dua etmistim esimin dogum gunuydu bu haberi o gun verebileyim diye. Allah kabul etti duami ama kimyasal ile sonuclandi. Kimyasal gebelikten aylar sonra tekrar hamile kaldim. Bu defa benim dogum gunumdu yine cok dua ettim Allah kabul etti. Bu defa da dis gebelikle sonuclandi. Yani anlayacaginiz ne yaparsam yapayim ne kadar dua edersem edeyim sanki bana nasip olmayacak gibi hissettim. Tabi bu surecte yumurtlama sonrasi her gun her an belirtilerimi kaydediyorum en erken ne zamansa gidip onlarca test alip her gun ikiser ikiser test yapiyorum. Disari cikiyorum aklimda bebek esimle film izliyorum aklimda bebek arkadasimla kahve iciyorum sohbet ediyorum aklimda bebek.. O kadar yorucu olmustu ki kendime katlanamiyordum artik. Hemde eski beni o kadar ozlemistim ki. Ne tasasiz ne mutlu insandim diye birde onu dert ediyodum kendime. Gerci hamile kalsamda sagliksiz olucak zaten diye dusunuyodum. Kendim icin bisey yapmam lazim derken namaz kilmaya basladim. O manevi huzur oyle iyi geldi ki icimden gecirdim oyle bu cocuk mevzusunu Rabbime havale ediyorum artik ne gelirse ne olursa kabulum dedim. Sanki oncesinde her seyi ben kontrol ediyodum da yapamiyodum gibi hissederken yukumu kaldirdim uzerimden. Gercekten bundan sonra aklima cok az geldi. Gelincede hatirlattim hep Allaha havale ettin bu mesele senden cikti dedim kendime. Bu sene esimin dogum gununde hamile oldugumu ogrendim kendi dogum gunume cok yakin belkide ayni gun dogum yapicam. Nasip boyle biseymis. Bu surecte tevekkulden baska beni rahatlatan hicbir sey olmadi. Bol bol tevekkul. Sizde insallah saglikla vakitlice bebeginize kavusursunuz.
Öncelikle size cok güzel bir hamilelik ve dogum diliyorum. Cok sevindim sizin icin. Kayiplariniza ise üzüldüm, sizi cok iyi anliyorum.

"Eski beni o kadar özlemistim ki" dediniz ya... Bunu cok kez düsündügümü ama cok dile getirmedigimi fark ettim. O tasasiz günler ne güzelmis, ne kadar mutluymusum. Yazdiginiz cok yerinde gercekten.

Sizin gelebildiginiz noktaya gelmeyi o kadar isterdim ki. Ne güzel siz basarmissiniz ve sabriniz ödüllendirilmis. Cok mutlu oldum sizin adiniza. Umarim bu karamsarligi yasayan her kadin da bu saglikli düsünceye sahip olur ve mutluluguna kavusur.

Tavsiyeleriniz icin tesekkürler.
 
Öncelikle size cok güzel bir hamilelik ve dogum diliyorum. Cok sevindim sizin icin. Kayiplariniza ise üzüldüm, sizi cok iyi anliyorum.

"Eski beni o kadar özlemistim ki" dediniz ya... Bunu cok kez düsündügümü ama cok dile getirmedigimi fark ettim. O tasasiz günler ne güzelmis, ne kadar mutluymusum. Yazdiginiz cok yerinde gercekten.

Sizin gelebildiginiz noktaya gelmeyi o kadar isterdim ki. Ne güzel siz basarmissiniz ve sabriniz ödüllendirilmis. Cok mutlu oldum sizin adiniza. Umarim bu karamsarligi yasayan her kadin da bu saglikli düsünceye sahip olur ve mutluluguna kavusur.

Tavsiyeleriniz icin tesekkürler.
Cok cok tesekkur ederim. Basardim mi ben mi yaptim inan bilmiyorum. İnsan cocuk hasretini yasarkende saglikli dusunemiyo acikcasi. Ama kendimi suna ikna etmistim artik. 'Senden canindan psikolojinden kiymetli degil. Cocugun olmayiverir ama sen yine annelik yapicaksin' dedim kendime. Hamile oldugumu ogrendigim andan itibarende hic icimi karartmadim soyle olcak mi boyle olcak mi diye her sey olacagina variyor. 9 aylik hamileyim hala saglikla bebegime kavusabilecek miyim bilmiyorum cunku hayat bu nasibimizde ne varsa onu yasicaz ne yaparsak yapalim. Pozitifte olmaya gayret etmekten baska yapacak bisey yok. İyi olalim iyi olsun insallah 🙏🏻
 
Cok cok tesekkur ederim. Basardim mi ben mi yaptim inan bilmiyorum. İnsan cocuk hasretini yasarkende saglikli dusunemiyo acikcasi. Ama kendimi suna ikna etmistim artik. 'Senden canindan psikolojinden kiymetli degil. Cocugun olmayiverir ama sen yine annelik yapicaksin' dedim kendime. Hamile oldugumu ogrendigim andan itibarende hic icimi karartmadim soyle olcak mi boyle olcak mi diye her sey olacagina variyor. 9 aylik hamileyim hala saglikla bebegime kavusabilecek miyim bilmiyorum cunku hayat bu nasibimizde ne varsa onu yasicaz ne yaparsak yapalim. Pozitifte olmaya gayret etmekten baska yapacak bisey yok. İyi olalim iyi olsun insallah 🙏🏻
Aslinda bu ay cok acili ve umutsuz gecince ben de "belki de bu benim kaderimde yoktur" dedim ve az da olsa bir rahatlama sagladi bu bana. Evlat edinme gibi opsiyonlari arastirmaya basladim, daha önce de bakmis ama tedaviyi öne almistim. Yasadigim ülkede zor olsa da denemek istedim. Cünkü ben anne olmak istiyorum, hamilelik buna giden biyolojik bir yol sadece. Dünyadaki tüm cocuklar benim cocugum, belki yuvasiz bir bebege ya da cocuga umut olurum, kim bilir.

Her sey gönlünüzce olsun.
 
Ben de calisiyorum ve is yerinde biraz kafamin dagildigini hissediyorum. Sonucta baska bir sosyal ortama giriyoruz, bambaska seylere odaklaniyoruz/odaklanmak zorundayiz. Cocuklarin cok oldugu bir is yerim var, cocuklarla da cok iyi anlasirim, beni cok severler, hic yanimdan gitmek istemezler, hep kucaklasiriz. Bu bana iyi geliyor. Bazen de gelmiyor :) "Cocuklar seni ne kadar cok seviyor," dediklerinde gülümseyip geciyorum.

Ben de son zamanlarda bir kursa ya da bir aktiviteye ya da biraz daha arkadaslarimla disari cikmaya karar verdim. Bakalim...
En iyisini yaparsiniz zaten insan böyle rahatlayabiliyor yoksa anlami yok ki
 
Back