Mirasa layık görülmeyen kız çocuğu. Başkaldırmalı mıyım?

Eğer babanız ölmeden önce diğer kardeşlere verirse boşuna çırpınmayın borç harç bişi uydururlar ,satış yaptık derler vs .
Bu benim mirasım diyip babanız hayattayken şerh koyamıyorsunuz ,
Akli melekesi yerinde oldukça ...
Vefattan sonra noterden veraset ilamı çıkıyor tüm mirasçılar gözüküyor siz imza atmadan hiçbir hakkınızı ne tapu ne banka devretmiyor başkasına ...
 
Hukuki olarak elinden geleni ardına koyma kardeşim..
Muz cumhuriyetinde yaşamıyorsun. Töre falan hikaye artık..

Elalem ne der deme. O elalem yaşamıyor senin hayatını..

Her şeyin bir ilki vardır. Kimbilir belki çevrende seni örnek olup bu iğrenç zihniyeti yıkacak başkaları da takip eder..

Ben senin güçlü bir kadın olduğunu hissettim. Kır bu zinciri..
 
Merhaba. Çook uzun bir aradan sonra yine dönüp dolaşıp buraya geldim. Hemen konuya girmek istiyorum.

Kısaca geçmişimden bahsetmem gerekirse; çok zor ve sevgisiz, eziyetlerle dolu bir çocukluk geçirdim. Çok başarılı olduğum halde ve deli gibi istememe rağmen okutulmadım. Daha dünyanın, kendimin farkına varamadan da zorla evlendirildim. Bu evlilikte de çok çok sorunlar yaşadım. Şu anki konu ise uzun zamandır aklımı kurcalıyor. Babamın mensup olduğu gelenekler dolayısıyla kız çocuğuna miras verilmez. Şimdiye kadar kıza miras bırakıldığı görülmüş şey değil. Ve yukarıda da bahsettiğim gibi ben hayatı ailesinin eliyle mahfedilmiş bir kız çocuğuyum. Bu duruma baş kaldırıp miras hakkımı almak istiyorum. Ama dediğim gibi bu görülmüş şey değil. Babam ilk gençliğinden beri malını mülkünü oğullarına kalıcak diye biriktirdi. Kimsenin aklında kızlara miras bırakma gibi bir fikir yok. Eğer eşit paylaştırılsa en az 100 binlik hakkım var.

eğer ki bana sineğin kanadı kadar değer verselerdi, dayağı eziyeti geçtim, hiç olmazsa okumama izin verip beni çocuk yaşta ellere bırakmasalardı bu konuyu aklımdan bile geçirmezdim, ama hem hayatımı mahfedip hem de bir çöp gibi kenara atmaları çok zoruma gidiyor.

2000lerin o meşhur soğuklarında sırtımda kırmızı bir hırkayla halk ekmek sıralarında bekleten bu anne baba, şimdi gelinleri için bilmem hangi markalardan pardesüler, bilmem kaç binlik kıyafetler alıyorlarmış. Benim gün yüzü görmediğim evi onun için dizayn ediyorlarmış. Ben kıskanç bir insan değilim. Ama içim kanıyor. Yıllarca eziyetini çektiğim, dayağını yediğim, lokması bile utana sıkıla boğazımdan geçen bu insanlar beni bir paçavra gibi atıp başka bir kıza tüm emeklerini feda ediyor. Hak mıdır, Allah katında müstehak mıdır?

Şimdi size soru. Yüzyıllardır devam eden bu aptal geleneğe uyup kenara çekilmek mi yoksa herkesin ağzına sakız olmayı kabullenip, erkek kardeşlerimin düşmanlığına hedef olup, belki daha da kötü ihtimallere hazırlıklı olup miras istemek mi?

Küçük bir not: önceki konularıma bakıp "ee sen eşinden iyilikle sevgiyle bahsetmişsin" demeyin. Ben yakın bir zamana kadar kendi gerçeklerimle yüzleşemeyecek kadar korkak ve küçüktüm, delirmemek için kendimi herşey çok normal, herşey çok yolunda diye kandırıyordum.
Sanırım şeriat esaslarına uyan muhafazakar bir aileniz var. Ancak medeni hukuk sistemi olan laik bir devlette yaşıyoruz. Hakkınızı sonuna kadar savunun. Kadın erkek eşittir.
 
Sanırım şeriat esaslarına uyan muhafazakar bir aileniz var. Ancak medeni hukuk sistemi olan laik bir devlette yaşıyoruz. Hakkınızı sonuna kadar savunun. Kadın erkek eşittir.

3 sene Ağrı'da yaşadım bu kız çocuğunu ayrıştırma o bölgede çok yaygın.Trilyonluk araziler için kız kardeşlerden bir imza alıp gözlerinin içine baka baka tüm malı mülkü kendilerine alıyordu abiler erkekler kardeşler.Tamamiyle gelenekle,kadına değer vermemekle alakalı.Şeriatta sistem bu şekilde işlemiyor islam kadına değer verir mirastan hakkını da verir.
 
vardır bi bildikleri...
Siz erkeksiniz degil mi?
Bu konu karsisinda hicbir kadinin sizin kadar kotu kalpli olabilecegine inanmiyorum
Kesin tum kadinlar tarafindan nefret edilen , ici disi pis ve kotulukle dolu bir erkeksiniz , allah akil fikir azicik da vicdan versin size
 
Merhaba. Çook uzun bir aradan sonra yine dönüp dolaşıp buraya geldim. Hemen konuya girmek istiyorum.

Kısaca geçmişimden bahsetmem gerekirse; çok zor ve sevgisiz, eziyetlerle dolu bir çocukluk geçirdim. Çok başarılı olduğum halde ve deli gibi istememe rağmen okutulmadım. Daha dünyanın, kendimin farkına varamadan da zorla evlendirildim. Bu evlilikte de çok çok sorunlar yaşadım. Şu anki konu ise uzun zamandır aklımı kurcalıyor. Babamın mensup olduğu gelenekler dolayısıyla kız çocuğuna miras verilmez. Şimdiye kadar kıza miras bırakıldığı görülmüş şey değil. Ve yukarıda da bahsettiğim gibi ben hayatı ailesinin eliyle mahfedilmiş bir kız çocuğuyum. Bu duruma baş kaldırıp miras hakkımı almak istiyorum. Ama dediğim gibi bu görülmüş şey değil. Babam ilk gençliğinden beri malını mülkünü oğullarına kalıcak diye biriktirdi. Kimsenin aklında kızlara miras bırakma gibi bir fikir yok. Eğer eşit paylaştırılsa en az 100 binlik hakkım var.

eğer ki bana sineğin kanadı kadar değer verselerdi, dayağı eziyeti geçtim, hiç olmazsa okumama izin verip beni çocuk yaşta ellere bırakmasalardı bu konuyu aklımdan bile geçirmezdim, ama hem hayatımı mahfedip hem de bir çöp gibi kenara atmaları çok zoruma gidiyor.

2000lerin o meşhur soğuklarında sırtımda kırmızı bir hırkayla halk ekmek sıralarında bekleten bu anne baba, şimdi gelinleri için bilmem hangi markalardan pardesüler, bilmem kaç binlik kıyafetler alıyorlarmış. Benim gün yüzü görmediğim evi onun için dizayn ediyorlarmış. Ben kıskanç bir insan değilim. Ama içim kanıyor. Yıllarca eziyetini çektiğim, dayağını yediğim, lokması bile utana sıkıla boğazımdan geçen bu insanlar beni bir paçavra gibi atıp başka bir kıza tüm emeklerini feda ediyor. Hak mıdır, Allah katında müstehak mıdır?

Şimdi size soru. Yüzyıllardır devam eden bu aptal geleneğe uyup kenara çekilmek mi yoksa herkesin ağzına sakız olmayı kabullenip, erkek kardeşlerimin düşmanlığına hedef olup, belki daha da kötü ihtimallere hazırlıklı olup miras istemek mi?

Küçük bir not: önceki konularıma bakıp "ee sen eşinden iyilikle sevgiyle bahsetmişsin" demeyin. Ben yakın bir zamana kadar kendi gerçeklerimle yüzleşemeyecek kadar korkak ve küçüktüm, delirmemek için kendimi herşey çok normal, herşey çok yolunda diye kandırıyordum.

O nedemek mis ya hangi dünyada yaşıyorsunuz benim annem babam hala hayatta allaha şükür ama anneme ailesi güzle bi kaşık atmis ben hala onun taramasını yapıyorum zamanı gelince vize kalacak bizim haklarimiz yeniyor halkımızı alanaa kadar da durmaya niyetim yok böyle devam ederse imza yetkisini alıp hukiki yollara basvurucam hatta sizde öyle yapın sizden imza almadan hiç bise yapamazlar ama aile yaşıda önemli yaka geçmeden ahilerinize paylaşmışsa hiçbişey yapamazsıniz ezdirmeyin kendinizi yok öyle dünya
 
Mallarını abilerinizin üzerine geçirmiş olabilir mi simdiden babanız?
Eğer memleketinizde öyle bir gelenek (ki bana göre saçmalık) varsa kılıfına uyduruyorlardir belki. İnşallah öyle birşey yapmamıştır, babaniz hakkin rahmetine kavuşunca sizin imzaniza mahkum olurlar.

Şimdiden iyi bir avukatla görüşebilseniz keske.
Allah yardımcınız olsun umudunuzu kaybetmeyin, hakkınızı da bırakmayın.
 
Konu sahibi , babaniz vefat edince siz yasal mirasci olacaksiniz ve hakkinizi alacaksiniz , vermezlerse dava acacaksiniz , ha yasarken herseyi erkek cocuklarina verdiyse yine dava acip hakkinizi alacaksiniz
Mahkemeler genelde kiz cocuk lehine sonuclaniyor, hakkinizi birakmayin
Ayrica cok cok uzuldum yasadiklariniza , dilerim mirasi alip kendinize yeni bir hayat kurarsiniz , dualarim sizinle
 
vardır bi bildikleri...

Sizin trol ya da erkek uye oldugunuz o kadar asikar ki. Yorumlariniz artik kendini belli eder durumda. Kac zamandir gozume carpiyorsunuz. Hicbir kadin boyle bir yorum yapmaz. 17 yasinda daha resit degilken zorla evlendirilmis bir kiz cocugundan bahsediyoruz. Trollukte bir yere kadar.
 
Back
X