öncelikle herkese merhaba..doğum hikayemi yazmak ancak bugüne kısmet oldu.malum araya bayram girdi.gelen giden derken biraz zaman geçmiş..size söz verdiğim gibi ayrıntılı bi şekilde hikayemi anlatayımyerimseniben
bildiğiniz gibi 26 Eylül sabahı 7.30 da hastenede olacaktık.sabah büyük bi heyecanla hepbirlikte hastaneye gittik.öncelikle odama yerleştik.ardından epidural olacağım için ve tansiyonumun düşme ihtimaline karşılık bana serum taktılar. o meşhur mavi önlüğü giyip saat 8.32 de ameliyathanenin yolunu tuttuk:a015: içimden sürekli sakin olmam gerektiğini düşündüm o an.ameliyathaneye geldiğimde tüm ekip beni bekliyordu.zaten eşimden dolayı çoğunu tanıyordum.sabah ilk sezaryen ben olduğum için hepsi başımda nöbet tuttu diyebilirim:) daha sonra anestezi doktoru gelip beni ameliyat masasına oturttu.bi kişi önden sıkı sıkı tutarken arkadan belime katateri yerleştirdi.(tam bu esnada gözlerimi kapatıp hepiniz için dua ettim:Saruboceq:) sanırım ilacı da arkasından yolladı dr. sonra önüme perde çekildi..üzerim hazırlandı.dr.um içeri girdiğinde baya bi heyecanlandım..arada bi hemşireler ve personelden tanıdığım çok tatlı bi ablam gelip elimi tutuyolardı.tabi bu aşamalarda eşim de hep yanımdaydı.daha sonra ameliyat başladı..anestezi dr.um acı duyup duymadığımı soruyordu sık sık.benimse mide bulantımdan başka bi problemim yoktu..eşim sağ tarafımda elimi tutuyordu sıkı sıkı.anestezi dr.um solumdaydı.kesme biçme işlemleri çok rahat geçti.o aşamadan sonra eşim bebek çıkıyor sıkı dur dedi.bu anı birazcık hissediyor insan..derin derin nefes alıp dua ettim.ve eşimin ellerini çok sıktığımı hatırlıyorum..ama dayanılmayacak bişey değil kesinlikle.kendimi normal doğum yapıyo gibi hissettim bi an.sonra bi vıyaklama sesi vee:sm_cool: 09:05 te canım oğluşumun dünyaya gelmesi ile herşeyi bi anda unuttum.hayatımda hissetmediğim bi mutluluktu busenağlama...birazda rahim içi temizlenirken bişeyler hissediliyo.o kadar.dikme işlemleri falan toplam yarım saat kadar sürüyo herşey..en güzeli de oğlumu hemen görmem oldu.birde uyanık bi şekilde odama inmem tabikii.annemler,kayınvalideler falan baya bi şaşırdı beni öyle görünce.çünkü güle oynaya geldim diyebilirim.ameliyat sonrası çok rahat geçti.ağrım oldukça belden ağrı kesici yapıldı.15 dk içinde tüm ağrılarım bitiyordu.sabaha kadar koridorda turladım.size tavsiyem sezaryenden sonra bol bol yürümeniz.o zaman daha çabuk toparlanıyorsunuz.aradan 8 gün geçti hafif hafif bi sızlama olsada gayet iyi hissediyorum kendimi.tüm ameliyat anı videoya alındı.seyrederken bile vay be bu görüntüye karşılık az acı çekmişim diyorum.hihoyyytoğluşumda gayet iyi.3.020 gr ve 51 cm doğdu.aynen karnımdaki gibi kızlar.sürekli uyuyor ve emzirmek için bile zar zor uyandırıyoruz.tembel oğluşum beniimmmm..Allah herkese bu güzel duyguyu yaşatsın...bu güne kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum
bakın teyzeleri işte minik Yağız Egemenim
[/URL
hepinizi sevgiyle kucaklıyor hayırlı doğumlar diliyorumm..
bildiğiniz gibi 26 Eylül sabahı 7.30 da hastenede olacaktık.sabah büyük bi heyecanla hepbirlikte hastaneye gittik.öncelikle odama yerleştik.ardından epidural olacağım için ve tansiyonumun düşme ihtimaline karşılık bana serum taktılar. o meşhur mavi önlüğü giyip saat 8.32 de ameliyathanenin yolunu tuttuk:a015: içimden sürekli sakin olmam gerektiğini düşündüm o an.ameliyathaneye geldiğimde tüm ekip beni bekliyordu.zaten eşimden dolayı çoğunu tanıyordum.sabah ilk sezaryen ben olduğum için hepsi başımda nöbet tuttu diyebilirim:) daha sonra anestezi doktoru gelip beni ameliyat masasına oturttu.bi kişi önden sıkı sıkı tutarken arkadan belime katateri yerleştirdi.(tam bu esnada gözlerimi kapatıp hepiniz için dua ettim:Saruboceq:) sanırım ilacı da arkasından yolladı dr. sonra önüme perde çekildi..üzerim hazırlandı.dr.um içeri girdiğinde baya bi heyecanlandım..arada bi hemşireler ve personelden tanıdığım çok tatlı bi ablam gelip elimi tutuyolardı.tabi bu aşamalarda eşim de hep yanımdaydı.daha sonra ameliyat başladı..anestezi dr.um acı duyup duymadığımı soruyordu sık sık.benimse mide bulantımdan başka bi problemim yoktu..eşim sağ tarafımda elimi tutuyordu sıkı sıkı.anestezi dr.um solumdaydı.kesme biçme işlemleri çok rahat geçti.o aşamadan sonra eşim bebek çıkıyor sıkı dur dedi.bu anı birazcık hissediyor insan..derin derin nefes alıp dua ettim.ve eşimin ellerini çok sıktığımı hatırlıyorum..ama dayanılmayacak bişey değil kesinlikle.kendimi normal doğum yapıyo gibi hissettim bi an.sonra bi vıyaklama sesi vee:sm_cool: 09:05 te canım oğluşumun dünyaya gelmesi ile herşeyi bi anda unuttum.hayatımda hissetmediğim bi mutluluktu busenağlama...birazda rahim içi temizlenirken bişeyler hissediliyo.o kadar.dikme işlemleri falan toplam yarım saat kadar sürüyo herşey..en güzeli de oğlumu hemen görmem oldu.birde uyanık bi şekilde odama inmem tabikii.annemler,kayınvalideler falan baya bi şaşırdı beni öyle görünce.çünkü güle oynaya geldim diyebilirim.ameliyat sonrası çok rahat geçti.ağrım oldukça belden ağrı kesici yapıldı.15 dk içinde tüm ağrılarım bitiyordu.sabaha kadar koridorda turladım.size tavsiyem sezaryenden sonra bol bol yürümeniz.o zaman daha çabuk toparlanıyorsunuz.aradan 8 gün geçti hafif hafif bi sızlama olsada gayet iyi hissediyorum kendimi.tüm ameliyat anı videoya alındı.seyrederken bile vay be bu görüntüye karşılık az acı çekmişim diyorum.hihoyyytoğluşumda gayet iyi.3.020 gr ve 51 cm doğdu.aynen karnımdaki gibi kızlar.sürekli uyuyor ve emzirmek için bile zar zor uyandırıyoruz.tembel oğluşum beniimmmm..Allah herkese bu güzel duyguyu yaşatsın...bu güne kadar boşa yaşadığımı düşünüyorum
bakın teyzeleri işte minik Yağız Egemenim
[/URL hepinizi sevgiyle kucaklıyor hayırlı doğumlar diliyorumm..
