- 5 Aralık 2022
- 79
- 51
- Konu Sahibi tursulumakarna
- #1
merhaba ablalarım, ketum karakterim nedeniyle çevremde uzun uzadıya bahsetmek istemediğim ilişkimi içimde bir şey kalmaması adına uzun uzadıya yazacağım. vaktiniz yoksa lütfen geçiniz. 19 yaşındayım ve sosyal medya aracılığıyla biriyle tanıştım sonrasında buluştuk ve sevgili olduk kendisini ilk gördüğümde tip olarak hiç beğenmemiştim benimle aynı boydaydı ve benden zayıftı yani absürt bir görüntümüz vardı ama kendisini karakteri, kafamızın uyuşması ve bana olan ilgisi yüzünden dış görünüşüyle yargılamayarak devam etmeye karar verdim sonrasında bir süre bu durumu taktım ama onun hiç takmaması ve beni olduğum gibi kabul etmesiyle hiç umursamamaya başladım yani baştan fail olan durum iyiye aramızda neşe kaynağı olan şakalaştığımız bir olaya evrildi. 1 buçuk senedir süregelen bir ilişkimiz var ve kendisini seviyorum hatta aşığım onun tek sözü beni günlerce mutlu edebiliyor. aynı zamanda sadece sosyal medyadan devam eden bir ilişki değil farklı şehirlerde olmamıza ve ikimizin de öğrenci olmasına rağmen elimize geçen tüm parayı birbirimizle görüşmek için kullandık yani çok ve kaliteli zaman geçirdik o yüzden yüzeysel bir ilişki değildi çevreler tanıştı ortak bağlantılar kuruldu dolu dolu geçen bir seneydi. ama zamanla ortak nokta bulamadığımız konular oldu. benim ona defalarca yapmamasını istediğim şeyleri yapması (benim düşüncem bir kadını güzel bulabilir ama benimle paylaşması hoşuma gitmez. sosyal medyadan ünlü veya popüler sayılabilecek hesapların yarı çıplak fotoğraflarını beğenmesi her seferinde yanlışkla, bilmiyor musun alışkanlık okumadan beğeniyorum falan demesi ama artık bu konuda aptal yerine konulduğumu düşünüp çıldıracak konuma gelmem vs.) , beni anlamaması, aramızda bazı kavgalarda saygı sınırını çok aşıp ağza alınmayacak küfürler etmemiz, birbirimizi aşırı hırpalamamız benim güvenimi zedeleyecek şeyler olması ve kendince gönlümü almaya çalışıp becerememesi, takıntılı kişiliğimi bilmesine rağmen ilişkide bir o kadar rahatlık istemesi ama bunların zaten uzak mesafeli ilişki yaşayan bana asla uygun gelmemesi, eski sevgilisinin adıyla bana seslenmesi (3 kere, biri doğum günümde.) gibi benim takıntılı kişiliğimi daha da öne çıkaracak davranışlarda bulunması ve eski ilişkisiyle alakalı potlar kırması (kızı stalkladığını ama kızla alakalı bir şey bulamadığını ima etmesi sonrasında geçmişte olan bir şey olduğunu iddia etmesi.), daha önce duymadığım hoşuma giden bir hitap şeklini daha önce başkasında kullanıp kullanmadığını sorduğumda sana özel demesi ama tesadüfen telefonunda başka kızı daha önceden öyle kaydettiğini görmem ve ağır kavgalar.. (telefonlarımıza bakarız ama onunki genelde yanımda rahatsız etme modunda oluyor bunu da son zamanlarda fark ettim. bence bir ilişkide şeffaflık olmalı ve taraflar şifrelerini bilmeli. ben gerçekten kurcalamadım snapchat uygulamasında telefon sistemlerimiz farklı olduğu için bir şeye bakarken pat diye önüme düştü.) ve bunlar üstüne olan birsürü şey şu an aklıma gelenleri yazdım. öncelikle farkındayım. hata yaptım, ilişkiyi bitirmem gerekiyor. sevsem dahi mutsuz olduğum şüphe duyduğum bir ilişkide olmak vücudumda dahi problemler olmasına sebep oluyor. son birkaç aydır ayrıl barış ve kavga halindeyiz ve ona karşı bakış açım değişmeye başladı onu benden 4 yaş büyük olmasına rağmen çok çocuksu görmeye başladım karakteri bana uygun değil. ama kopamıyorum. belki ilk defa aşık olduğumdan belki de benimle birsürü kötü şey yaşayıp ilişkiden aldığı derslerle benden sonraki kişiye bana yaptıklarını yapmayacağını düşünüp durmam. kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. senin hatan yok muydu derseniz tabiki vardı. benim en büyük hatam kendi içimde affedemeden onu affettiğimi zannetmem ve olayları sindirmeden eski halimize döndürmeye çalışmaktı. ama onun dışında yaptığım hatalar hep ufak tefek şeylerdi ve lafı bile geçmedi aramızda. aramayı unuttum falan gibi. yaptığım en büyük hata saygı sınırımı çok aşıp ona uymak oldu. benden uzaklaşmaya başlamıştı zaten yorgun kalbim ilgi bekliyordu ama ben ilgi bekledikçe o ters tepti. arkadaşlar benim bu çocuğu umursamadan hayatıma devam etmemin bir yolunu bulmam gerekiyor. lütfen böyle bir durumu aşmış kişiler varsa akıl istiyorum. ilk ilişkim değil ama ilk aşık olduğum kişi. çocuk beni büyülüyor resmen. bi özledim gel demesine binbir yalan atıp yanına fırladım ayrı olduğumuz süreç öyle bitti hiçbir şey çözülmedi. ayrı olma düşüncesi veya başkasıyla mutlu olacak beni mahvetti psikolojimi bitirdi başkasına iyi davranacak, ya pişman olursam düşünceleri beni mahvediyor ve kıyamıyorum. lütfen benim kendimi engellememe yardımcı olun. lütfen bu durumu aşmış kişilerden akıl istiyorum onunla asla olamayacağımı kabullenip önüme bakmak hayatıma odaklanıp kendi yolumu çizmek istiyorum. ama nasıl bilmiyorum 
böyle asla olmamalıydı
