- 16 Ekim 2022
- 22
- 3
- 31
- Konu Sahibi ozgekistan
- #1
Merhaba. Sizlere ailemi kısaca özetlemek ardından da asıl sıkıntımı anlatmak üzere yazıyorum şu anda.
32 yaşında 5 yıllık evli bir çiftiz. 2 yaşına yaklaşan bir kızımız var. Eşimle severek evlendik. İlk 3.5 sene her türlü aktiviteye katılan kendimize ait de planlar yapabilen bir çifttik. Covid dönemi ben işimden ayrıldım. Çocuk düşünüyorduk eşim çok sıcak bakmasa da bir kız evladımız oldu. Kendisi yoğun çalışıyordu o dönemde işinden de memnun değildi. Ekonomik olarak normal bir aileyiz harcamalarımızda zorlanıyoruz diyemem.
Bebeğimiz dünyaya geldiğinde zor bir bebekti 1 yaşına kadar neredeyse düzensiz uyuduk ağlıyordu hep. Eşim ev konularında yardımcı olmazdı ama bu benim için problem değildi bebek doğunca annelerimiz bizde kaldılar. Ben gitmelerini istedikçe eşim ona sorumluluk doğacağı için istemedi ben gönderdim zorla bu duruma alışmak açısından. Bir süre sonra ayrı odada yatmaya başladı. Kızımız çok sık uyanıyordu diye. Daha sonra kendisinin haklı olduğu bir sebepten işinden ayrıldı. O dönemde depresyona girdi. Bizim aramız iyice açıldı. 1 seneyi aşkın birlikte olmuyoruz.
İyice uzaklaştık birbirimizden. Depresyon dönemi düzeltme çabasında bulundu ikimiz arasındaki durumu. Bu arada ilişki terapistine de gittik hiç faydası olması. Bu süreç hep aynı geçti. Ben iş kuracak diye ilgiyi kesmeden kendisine destek oldum. Ama içten içe de soğudum tavrından dolayı. Bu arada defalarca konuştuk uzatmamak adına kısa kesmek istiyorum buraları. Şu anda yeni bir iş kurdu 1-2 haftaya başlayacak.
Bana yakın bir zamanda bir kızdan mesaj geldi kocan seni aldatıyor diye. Eşime anlattım durumu bana yazan kızla biz evlenmeden önce flört ettiğini söyledi. Hâlâ hazmedemediği şeyler olduğunu söyledi. Konuştukça açıldı bir defaya mahsus başka biriyle birlikte olduğunu çok pişman olduğunu bundan dolayı uzun zamandır bana yaklaşamadığını söyledi. Böyle şeyler aklıma gelse de ara ara itiraf etmesi çok çok üzdü beni. Bu arada eşim telefonunu asla ortada bırakmaz bu konu da bizim tartışma sebebimizdir.
Şimdi sizlere sormak istediğim soru şu.
Eşim her şeyin farkında. Beni bu süreçte çok yalnız bıraktı ilgisizlik anlamında yardım etmemesi anlamında. Ama çok pişman olduğunu. Eskisi gibi olacağını söylüyor. Kadınla arasında duygusal bir bağ yaşamadığını söylüyor. Bana mesajı atan kızla olan durum hakkında ayrıntı vermiyor. Telefonuna bakıyorum konuşma yok engelli onunla.
Her şeyi bırakıp devam edelim düşüncesindeyim hem kızımız hem kendimiz için. Bunu direkt söyleyemiyorum ondan kendisini affettirmesi için çaba görmek istiyorum. Yine depresyona girecek gibi bir halde öyle olması da bana korkutucu geliyor karakter olarak çok ayrıyız çünkü. Ben duygusallığı kaldıramıyorum nasıl davranılır çözemiyorum mutluluğun seçim olduğunu düşünen biriyim şimdi hem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor. Ayrılık konuşmaları da yapıyoruz süreç böyle giderse şöyle olur gibi. Bu aramızdaki soğukluk çözülür mü sizce veya ben bir adım atmalı mıyım boşanmak gerçekten kolay değil bir çocuk olunca ortada. Kendimi affedemiyorum kızımı da seni de çok seviyorum diyor. Ama düzelmesi adına bir çaba yok. Veya pişmanlık duygusu mu onu sessizleştiren anlamıyorum. Bu arada kızımız olmasa ve böyle devam etsen anında boşanırdım dedim. Bu sefer ondan memnun olmadığımı bildiği için iyice ayrılık moduna girdi. Yorum bekliyorum
32 yaşında 5 yıllık evli bir çiftiz. 2 yaşına yaklaşan bir kızımız var. Eşimle severek evlendik. İlk 3.5 sene her türlü aktiviteye katılan kendimize ait de planlar yapabilen bir çifttik. Covid dönemi ben işimden ayrıldım. Çocuk düşünüyorduk eşim çok sıcak bakmasa da bir kız evladımız oldu. Kendisi yoğun çalışıyordu o dönemde işinden de memnun değildi. Ekonomik olarak normal bir aileyiz harcamalarımızda zorlanıyoruz diyemem.
Bebeğimiz dünyaya geldiğinde zor bir bebekti 1 yaşına kadar neredeyse düzensiz uyuduk ağlıyordu hep. Eşim ev konularında yardımcı olmazdı ama bu benim için problem değildi bebek doğunca annelerimiz bizde kaldılar. Ben gitmelerini istedikçe eşim ona sorumluluk doğacağı için istemedi ben gönderdim zorla bu duruma alışmak açısından. Bir süre sonra ayrı odada yatmaya başladı. Kızımız çok sık uyanıyordu diye. Daha sonra kendisinin haklı olduğu bir sebepten işinden ayrıldı. O dönemde depresyona girdi. Bizim aramız iyice açıldı. 1 seneyi aşkın birlikte olmuyoruz.
İyice uzaklaştık birbirimizden. Depresyon dönemi düzeltme çabasında bulundu ikimiz arasındaki durumu. Bu arada ilişki terapistine de gittik hiç faydası olması. Bu süreç hep aynı geçti. Ben iş kuracak diye ilgiyi kesmeden kendisine destek oldum. Ama içten içe de soğudum tavrından dolayı. Bu arada defalarca konuştuk uzatmamak adına kısa kesmek istiyorum buraları. Şu anda yeni bir iş kurdu 1-2 haftaya başlayacak.
Bana yakın bir zamanda bir kızdan mesaj geldi kocan seni aldatıyor diye. Eşime anlattım durumu bana yazan kızla biz evlenmeden önce flört ettiğini söyledi. Hâlâ hazmedemediği şeyler olduğunu söyledi. Konuştukça açıldı bir defaya mahsus başka biriyle birlikte olduğunu çok pişman olduğunu bundan dolayı uzun zamandır bana yaklaşamadığını söyledi. Böyle şeyler aklıma gelse de ara ara itiraf etmesi çok çok üzdü beni. Bu arada eşim telefonunu asla ortada bırakmaz bu konu da bizim tartışma sebebimizdir.
Şimdi sizlere sormak istediğim soru şu.
Eşim her şeyin farkında. Beni bu süreçte çok yalnız bıraktı ilgisizlik anlamında yardım etmemesi anlamında. Ama çok pişman olduğunu. Eskisi gibi olacağını söylüyor. Kadınla arasında duygusal bir bağ yaşamadığını söylüyor. Bana mesajı atan kızla olan durum hakkında ayrıntı vermiyor. Telefonuna bakıyorum konuşma yok engelli onunla.
Her şeyi bırakıp devam edelim düşüncesindeyim hem kızımız hem kendimiz için. Bunu direkt söyleyemiyorum ondan kendisini affettirmesi için çaba görmek istiyorum. Yine depresyona girecek gibi bir halde öyle olması da bana korkutucu geliyor karakter olarak çok ayrıyız çünkü. Ben duygusallığı kaldıramıyorum nasıl davranılır çözemiyorum mutluluğun seçim olduğunu düşünen biriyim şimdi hem onu affetmek hem modunu yükseltmek için isteğim olsa da o hiçbir şey yapmıyor. Ayrılık konuşmaları da yapıyoruz süreç böyle giderse şöyle olur gibi. Bu aramızdaki soğukluk çözülür mü sizce veya ben bir adım atmalı mıyım boşanmak gerçekten kolay değil bir çocuk olunca ortada. Kendimi affedemiyorum kızımı da seni de çok seviyorum diyor. Ama düzelmesi adına bir çaba yok. Veya pişmanlık duygusu mu onu sessizleştiren anlamıyorum. Bu arada kızımız olmasa ve böyle devam etsen anında boşanırdım dedim. Bu sefer ondan memnun olmadığımı bildiği için iyice ayrılık moduna girdi. Yorum bekliyorum
Bu ne ya hu? İnsan kendi evladını bu kadar düşünmez. Benim oğlum aldatsa depresyona girer mi diye endişelenmem şahsen. O haltı yemeyi bilen sonuçlarıyla yüzleşecek arkadaş.
pişmanlıktan mı böyle davranıyor yoksa ayrılık olursa rahatlarım kafasında mı onu anlayamıyorum
