Cuma günü ameliyat oldum. İlk gün bin pişmandım keşke yaptırmasaydım diye sövüp durdum. Hele ilk pansumanda bayıldım resmen. Ama bana sürekli ağrı kesici işe destek oldular ikinci günden sonra ağrılarım kesildi çok azcık kaldı ki ağrı eşiğin hayli yüksektir. Burun ameliyatımda güle oynaya çıkmıştım hastaneden. Ama bu bambaşka birşey . Burda kafın kadına birbirimize dürüst olalım. Kendi başıma yatıp kalkamıyorum kendi yemeğimi dinlenerek yiyorum. Memelerim küçük bir bebeğin kafası gibi kocaman ve sadece 85 beden oldum. Ödem beni mahvediyor. Sürekli su içemiyorum çünkü su=wc ihtiyacı demek o da ayrı bi olay. Dik yürüyemiyorum boyun sırt ağrılarımın haddi hesabı yok. Kaburgalarımın bitti ği yerde ve göğüslerimin üst kısmında tenime dokunduğumda sanki derimin altında baloncuklar geziyor. Ama herşeye rağmen bu ameliyatı olur muydum eğer bilseydim olmazdım. Bi kere ameliyatı olmaya karar vermek en önemlisi. O cesaret e kalkışınca kalanlar zaten pakete dahil çekmeye mecbur kaldığım için katlanılır oluyor. İnşallah yardımcı olmuştur. Ben 13 yıl bu günün hayalini kurdum ama olmasa da olurmuş yani. Sevgiler
