mayıs anneleri - psikolojik sıkıntılar

Merhaba arkadaşlar...
Ben de 32 haftalık hamileyim.. HAmile kaldığım günden beri neredeyse her gün ağlıyorum. Psikolojik olarak ciddi bir çöküntü içindeyim. Bebekte hiç bir sorun yok. Hamd olsun. Ama buna seviniyor muyum gerçekten bilemiyorum. İlk aylarda düşmesini bile bekledim. Çok isteksiz mi hamile kaldım ? galiba. Eşim çok istekliydi sadece. Bir kerede tutmaz herhalde dedim. Ama tuttu. Bıunca bebek bekleyen, arayan varken neden böyle olduğum konusunu sorguluyorum sürekli? kendime telkin vermeye çalışıyorum ama aşamıyorum.
Eşim son derece anlayışlı buna rağmen anlayışlı davranmasına bile tahammül edemediğim oluyor. Sürekli mutsuz ve huzursuz dolanıyorum. o kadar neşeli geldiği halde eşime haksızlık ediyorum biliyorum bu beni daha agresif yapıyor. İş hayatıma son verdim bebek için. Eşmle ortak karararımızdı. İşimi çok sevmeme rağmen ayrıldım 6 cı ayda... 1.5 aydır evdeyim.. Ve sanki herşey kötüye gidiyor...

Sİzleri burada okudukça kendimden daha çok nefret ediyorum. Ben hiç sizler gibi hevesli değilim. Bebeğime isteyerek bir badi bile almadım. Ona karşı neredeyse hiç birşey hissetmiyorum. Ve bu nötr hal beni daha çok sinir ediyor. ALLAhın beni başka bir şekilde cezalandırmasından korkuuyorum. BU kadar nimetler içindeyken...
Gece yarıları sürekli ağlıyorum. Hatta şu an bile ağlıyorum. Ve sürekli eşimi yıpratıyorum. İlk hamile kaldığımda bu dengesizliklerim başladı. bir hafta evden dışarı çıkmadana ğladım. o dönemde bir psikolğa gittim ama beni beklettiği için sinirlenip çıktım. Sonra bir başka randevu aldım başka bir dr dan o dönemde biraz düzelir gibi olmuştum. İptal ettim. Şimdi neredeyse doğuracağım. Ve bu günlerde çok daha fenayım. Hamile olmasam herşeyi bırakıp gideceğim neredeyse...
ne yapacağımı hiç bilmiyorum ((

ya öyle deme desem isteyerek yapmadığın belli zaten ..psikolojik sıkıntılar öyle eleştirilecek şeyler değil tabikide..bende 32.haftadayım 17 mayıs benimde inşallah çok zor hamile kaldım..yıllarca denedik tedavi falan ..hamile kaldım çok mutlu olduk ..ama bu aralar hormonlardan galiba bi bunaltı banada geliyor..oluyor yani arkadaşşım elbette şükretmek lazım hamd olsun allaha evlatlarımız için ama insanız tüm duygular bizler için var ..belli bi sıkıntın problemin yoksa eşimle ailenle falan telkin et kendini bol bol derin nefes al balkona çık çık iyi geliyor..

Şükretmelisin tabiki..Yıllarca çocuk özlemi çekenler var. Allahın sana verdiği bu bir mucize..Senin bir parçan..Biran önce kendine gelmelisin. Aksi takdirde doğumdan sonra lohusa dönemi var o zaman daha kötü olursun..Psikolojik destek alabilirsin...Dışarı çık hava al gez..Hamileliğin tadını çıkartmaya çalış..Bebeğinle geçireceğin güzel günleri düşün..Bende ilk öğrendiğimde tam olarak ne hissettiğimi algılayamamıştım. Heyecan korku endişi vs...Bunlar geride kaldı ve sadece bebeğimin bir an önce sağlıcakla kollarıma gelmesini için şafak sayıyorum..

Arkadaş doğru söylemiş, doğumdan sonrası için çok kuvvetli olman lazım.
Bir çok şey söylenebilir buradan.Eminim çok seveceksin bebeğini,şu anda bişy hissetmemen aslında normal;babaların pek çoğunda da böyledir mesela.Bebek gülmeye,tepki vermye başlayınca anlarlar baba olduklarını.Çok üzücü olan bu kadar kendini yıpratman,bebeğinede olumsuz yansır üstelik.Çok zorlama bence,oluruna bırak.Psikolojik yardımı gözardı etme.Doğumdan sonra mümkünse kendi annen mutlaka yanında olsun.
Alışveriş yapmak içimden gelmiyor diyorsun ya; bebek mağazalarını dolaş;hem daha iyi olur;bebek fikrine alışırsın; hem aldıkça alasın gelecek,göreceksin.
Kaç yaşındasın bilmiyorum ama;abla tavsiyesi diyeyim; yaşayamadığın hiç birşeyin geri dönüşü yok.

sana şunu söylemek istiyorum bebeğini kucağına verdikleri gün inan bambaşka duygularda olacaksın.şaşıracaksın..korkacaksın..sevineceksin..korkacaksın çünkü ona ya güzel bakamazsam ya bişey olursa diye..çünkü o andan itibaren sen sen olmaktan çıkıyorsun.hayatının anlamı,hayata bakış açın,önceliklerin herşeyin değişecek.evet zor zamanlar geçireceksin özellikle lohusalık döneminde ama sen bebeğinle kendine tedavi edeceksin ben buna eminim.ve en sonundada niye hamileliğimin tadını çıkarmadım diye üzüleceksin.onun için bence şuandan itibaren çık gez bebeğine alışveriş yap bebeği olan arkadaşların varsa onlarla vakit geçir.bebeğinle neler yapmak istediğinin hayallerini kur.doğum yaptıktan sonrada duygularını öğrenmek isterim.

arkadaşların söylediklerine katılıyorum...

öncelikle şunu söylemek isterim... uzun süre deneyipte olmayan insanlar var onları düşün... hamileliği yolunda gitmeyenleri... zorluk çekenleri.... eğer sen bunları yaşamıyorsan zaten şanslısın mutlu olmalısın... ayrıca yaşadıkların bebeğe yansır ve inan ana rahminde kişiliği gelişmeye başlar ve bu 9 aylık dönem kısadır geçer ama çocuğunun kişiliği bir ömür boyu onunla birlikte olur, küçükkende bunlarla sen başetmek zorunda kalırsın, eğer agresif bi çocuk olursa.... böyle olmassını istemezsin herhalde...
bu vakte kadar gelmişsin her şey yolunda diyorsun, bundan sonra toparlanmaya bakki lohusalık dönemi daha kötü olma.... o dönemde bazı insanlara neler oluyomuş neler... allah lohusalığı sakin geçirmeyi nasip etsin, kötülüklerden fenalıklardan korusun... allah herkese sağlık sıhhat versin bunlardan önemlisi yok

Hepinize teşekkür ederim. Okuyup bir de yorum yazmışsınız. Rabbim kimseye yaşatmasın bu yaşadıklarımı. Hepiniz haklısınız ve gün içinde defalarca kendime söylediğim şeyler bunlar. Ama gelip görün ki içimde olanları ben izah edemiyorum. ALLAH hepimizin yardımcısı olsun... Zavallı kızım doğarken ben gibi bir anneye sahip olarak 1-0 yenik başlayacak hayata... ne acı...

aziru .!.:

Hepinize teşekkür ederim. Okuyup bir de yorum yazmışsınız. Rabbim kimseye yaşatmasın bu yaşadıklarımı. Hepiniz haklısınız ve gün içinde defalarca kendime söylediğim şeyler bunlar. Ama gelip görün ki içimde olanları ben izah edemiyorum. ALLAH hepimizin yardımcısı olsun... Zavallı kızım doğarken ben gibi bir anneye sahip olarak 1-0 yenik başlayacak hayata... ne acı...

Genişletmek için tıkla...

İnşallah bebeğini kucağına aldığında tüm bu düşüncelerin için pişman olursun ..Ben inanıyorumki anneliği tattığımızda o masum gözlerle ilk buluştuğumuzda dünya duracak ve o dakkadan sonra hayatımıza anlam katacak olan yavrumuz için savaşacağız.Buna eminim

aziru .!.:

Hepinize teşekkür ederim. Okuyup bir de yorum yazmışsınız. Rabbim kimseye yaşatmasın bu yaşadıklarımı. Hepiniz haklısınız ve gün içinde defalarca kendime söylediğim şeyler bunlar. Ama gelip görün ki içimde olanları ben izah edemiyorum. ALLAH hepimizin yardımcısı olsun... Zavallı kızım doğarken ben gibi bir anneye sahip olarak 1-0 yenik başlayacak hayata... ne acı...

Genişletmek için tıkla...

canım öncelikle kendini suçlamayı bırak. çünkü insan hislerine ket vuramıyor ki. kimi insanlar hamilelikte ya da doğum sonrasında depresyon tarzı rahatsızlıklar geçirebiliyor. etrafımda bunu yaşayan arkadaşlarım da oldu o yüzden seni tamamen anlayamasam da en azından yaşadıklarını gözümün önüne getirebiliyorum. bence bi uzmandan yardım al psikolojik olarak. mutlu bi hamilelik mutlu bi ebeveynliğin ilk ve en önemli şartı.

aziru .!.:

Hepinize teşekkür ederim. Okuyup bir de yorum yazmışsınız. Rabbim kimseye yaşatmasın bu yaşadıklarımı. Hepiniz haklısınız ve gün içinde defalarca kendime söylediğim şeyler bunlar. Ama gelip görün ki içimde olanları ben izah edemiyorum. ALLAH hepimizin yardımcısı olsun... Zavallı kızım doğarken ben gibi bir anneye sahip olarak 1-0 yenik başlayacak hayata... ne acı...

Genişletmek için tıkla...

Canım içinde bulunduğun durum senin iraden dışında da olsa- o muhteşem varlıktan dolayı - şu anların tadını çıkarmaya bak. Benim gibi hamileliği zor elde edenleri düşün, Allah'a şükret.Bence biraz da Allah'a yönel bu tür sıkıntıları içinde hissettiğin zaman tesbih çek, Kur'an oku -eğer biliyorsan-, abdest al -bu aylarda suyla temas çok ferahlatır- namaz kıl, Allah' a tefekkür et ve bizim gibi bebek isteyenlere dua et.senin dua kabul olur.Hem bebeğine de çok dua et,bebeğinde istediğin huyları onun geleceği için hep dua et.Gör bak hepsi oluyor.Ben çok dua etmiştim,çok şükür hepsi oldu,ağlamayan bebek olsun,uykusu düzenli olsun,hayırlı evlat olsun,sağlıklı olsun,bahtı güzel,kendi güzel olsun,Rabbim iyi insanlarla karşılaştırsın vs.içinden nasıl geliyorsa öyle dua et. Bak ben mikroenjeksiyon yöntemiyle hamile kaldım o zamana kadar ne kadar üzüldüm ağladım bilemezsin, o aşamalarda keza yine aynı şekilde çok stresliyli.Acaba tutacak mı,hamile miyim derken şimdi oğlum 10,5 aylık oldu teyzesi, doğdu da büyüdü bile...(Rabbim tüm isteyenlerin kucaklarını boş bırakmasın) bunları düşün -ki mutlaka sen de düşünüyorsundur ama ben tekrar hatırlatayım dedim-onu kucağına aldığın anın hayalini kur,gözlerinin içine baktığının hayalini kur.ah şu anda kendini benim gözümle görebilseydin, içinde bulunduğun durumun hiç bitmemesini isterdin. Keşke ben de senin gibi ilk denemede hamile kalabilseydim...Keşke bi bi baksam ben de şuan hamile kalmışım...Rabbim ne güzel olurdu..

Tek tek alıntı yaparak cevaplamayı bilmiyorum. O yüzden hepinize toplu cevap veriyorum. Çok teşekkür ederim hepinize...

Geçtiğimiz hafta o kötü psikoloji ile biraz eşimi biraz da kendimi dinlendirmek adına dışarı çıktım. Sonra ablamlar bana müdahale ettiler. bir psikatr la görüştüm. sonra da yeni bir kadın doğum dr na gittim. Şimdi inanılmaz rahatım.O hallerimden uzaklaştım çok şükür. Dr baya rahatlattı beni. ALLAHe şükür. hepinize çok teşekkür ederim. sizlerle paylaşayım istedim. Beveğimin beşiği geldi. Kıyafetlerinide yıkayıp ütüledim. Ev temizliğim kaldı bir tek. Bir de hastane çantamda eksikler var...

ahh canım benim bunları söyleyen senmisin hayatla barışık dostum benim, evde oturmaktan dolayı bu aralar birşeye yaramadığını düşünüyorsun onun için böyle oldun. ama çalışırkende vücudun yıprandı. hamileliğinde zor geçiyor. onun için kendinle barışık olamıyorsun. bunları arada bende yaşıyorum. ama senin gibi kendini bilen ibadetine düşkün ve insanlar tarafından çok sevilen bir insan bunları çok kolay aşar. zaten çok şükür bu günlerdede aştın. seni çok seviyorum canım dostum. inş sağlıkla kızlarımızıda kucağımıza alırız. onlarda dost olur.