Ben de çok etkilendim.. Beni etkileyen ve üzen şey duygusal boyutundan biraz farklı..
O adamı hayata yeniden döndüğü anda "sedyeyi kirletmeyeyim de azar işitmeyeyim" diye düşünmeye iten sebepler nelerdi?
Kimbilir hangi kurumlarda hastanede, postanede hor görüldü, çalıştığı yerde üstlerinden azar işitti de --hayatı kurtulduğu anda sedyenin kirlenmemesi gerektiğini düşünmek zorunda bırakıldı---
Ben böyle düşünen insanların çoğalmasını istemiyorum..
Zira bu köle zihniyetidir. Ve yöneticilerin istediği de tam olarak budur...
Bu zihniyet bir topluma enjekte edildiğinde artık herşey için çok geçtir...
Çalışanlar, işçiler yaşadıkları ülkeye verdikleri emeği farkettiklerinde, birşeyler değişebilir...
Onlar işverenlere değil, işverenler onlara mecbur...
Bugün başka bir haberde, o madende faciadan kısa bir süre önce ayağı kırılan bir işçinin 6 saat sonra yukarı çıkarıldığı, çünkü asansörün tek bir kişi için yukarı çıkarılamayacağı geçiyordu... O işçi 6 saat sonra yukarı çıkarıldığında revirde birşeyin yok diyerek gönderilmiş, yürüyerek... ve başka bir sağlık kuruluşunda ayağının kırık olduğu anlaşılmış....
Bu ülkede Emekçiye verilen kıymet işte bu...