Maddi sıkıntılar kaygılar...

piraye

Nirvana
Kayıtlı Üye
15 Haziran 2008
8.761
36.654
Arkadaşlar özellikle son 6 aydır ekonomik sıkıntılar yüzünden nefes alamadigimi hissediyorum...Artık gerçek anlamda nefesim kesiliyor sanırım...Daha önce de onlarca benzer konu açıldı, hemen hemen herkes aynı darbogazda onu da biliyorum ama ben her geçen gün daha kötüye gidiyorum. Artık gülüp gecemiyorum. Artık tasarruf edecek birşey bulamıyorum. Artık nefes alamıyorum.... Çocuğumun gelecek kaygısı bir yandan, gıdaya, sağlığa kadar düşen tasarruf tedbirlerimiz öte yandan, ben artık boğuluyorum.... Eskiden burda çok pozitif üyeler vardı, tek maaşla ev alanlar filan, onların yorumları inandırıcı gelmese de iyi gelirdi okuyunca yine birileri pozitif birşeyler yazsin, bilmediğim denemediğim bir çözüm sunsun istiyorum,bir umut versin istiyorum çaresizce... Lütfen.... Bekliyorum
 

Buradaki tasarruf konularına en fazla yazan üyelerden biriyim ancak şu an öyle bir hale geldi ki her şey stabil kalmaya çalışıyorum. Dediğin gibi tasarruf edecek bir yer bulamıyorum artık hani şundan keseyim biriksin olmuyor, çünkü birikenin bir hükmü yok. Sadece bireysel emekliliğimi ödemeye ve arttırabildiğim kadar altın almaya gayret ediyorum, en çok yüklendiğim nokta borçlanmamak, borçlanıp açılırsak toparlayamamaktan korkuyorum çünkü.
 
Sevgili Piraye çok üzüldüm. Daha önce benzer bir konuda şakayla tedavimden tasarruf ettiğimi söylemiştim. Ekleme yapayım dkh ilaçları kullanıyordum. Onları da bıraktım artık.
Kızınız kaçıncı sınıfta? Diğer öğrencilere nazaran çok daha tutumlu bir öğrencilik geçirdim. Belki oradan yardımcı olabilirim..
 
Birikim yapmaya çalışmaktan geçen yıl vazgeçtim zaten...son altı aydır ise zorunlu giderlerde bile eksiye düşüyorum. İşte bu beni korkutuyor.
 
Normalde cevrenizde olanlar kontrolunuz disinda ama kendi hislerinizi kontrol edebilirsiniz, yardim almayi dusunmez misiniz derdim ama benim terapistimin tek seans ucreti 750tl. Tabii ki orasi da bir isletme sonucta vergisi, stopaji, kirasi vb.anliyorum ama olumsuz ruh halinden kurtulmak icin terapiye ulasmak bile cok zorlasti sanirim artik.
 
Şu anda günlük yaşıyoruz,birikim falan artık olacak işler değil.
İşte birikimden vazgeceli çok oldu zaten ama artık günlük yaşamak da zorlaştı. Çocuk olmasa belki bu kadar endiselenmezdim ama artık onun gıdasindan bile kesmeye başlamak çok koyuyor arkadaşlar. Şimdiye kadar hicbirseyin koymadığı kadar çok koyuyor hem de...
 
Birikim yapmaya çalışmaktan geçen yıl vazgeçtim zaten...son altı aydır ise zorunlu giderlerde bile eksiye düşüyorum. İşte bu beni korkutuyor.

Aynı korkuları bende yaşıyorum ; şimdi okul zamanı arkadaşlarla yardım ettiğimiz öğrenciler var, aklımı kaçıracağım uçuk uçuk rakamlar, üç kişi ancak 5 çocuğa çanta ve ayakkabı alabildik onlarda çok kalitesinden değil orta karar. Bir kaç tane de kırtasiye seti alabildik. Son gelen zamlardan sonra elektik ve doğalgaz gözümü korkutuyor, yaz dönemi faturalar için biraz biriktirdim ama ne kadar faydası olacak bilmiyorum. Markete gittiğimde depresyona giriyorum, alışkanlıklarımı çok fazla değiştirmedim ama dediğin gibi mecburi giderler bile zorluyor artık
 
İşte birikimden vazgeceli çok oldu zaten ama artık günlük yaşamak da zorlaştı. Çocuk olmasa belki bu kadar endiselenmezdim ama artık onun gıdasindan bile kesmeye başlamak çok koyuyor arkadaşlar.
Okullar açılıyor,benim de iki tane çocuğumvar,geçen sene kitaplar zaten baya pahaliydi.Bu sene neler olacak diye kocaman bir öküz oturdu içime.Zaten aktiviteler,yeme içme bunlar uzun zamandır kısıtlı bir halde.Zamli faturalar gelecek bir de,bu kış çok çetin geçecek çook..
 
Maalesef ben de iyi birşey diyemeyeceğim. Cilt hastalığı atlattık ailece doktora gittik özele tabi devlete randevu alamadık çünkü. İyileştik ama oğlan da tekrar başladı. Doktora gitmeden tekrar krem hazırlatayım dedim çocuğum anne doktora gitmeden ilaç mı kullanılır dedi. 9 yaşında çok haklı moralim çok bozuldu. Randevu bulamadım yine neyse ki kendiliğinden geçti. Durum bu kadar vahim.
Eskiden sık sık dışarıda yerdik. Şimdi ayda bir bile olmuyor. Kiram yok çalışıyorum ama işte tek çalışanım. Okul açılıyor bakalım nasıl olacak
 
piraye şunu da eklemek isterim ki geçecek bugünler ; böyle kalmasının imkanı yok, sabredeceğiz ama umutluyum elbet geçecek
Ne zaman biri desin ki son 1 Yılımız.. sonra bitecek gidecek.. mümkün mü gerçekten? Umutsuzluk bana göre asla degildi.. zerresi kalmadı.
 
Canım, kızım 13 yaşında, eğitimiyle ilgili tutumluluk yapmam şu anda mümkün değil zaten müsrif bir çocuk da asla değil. Özellikle bu yıl LGS ye hazırlık sürecinde olduğu için hiçbir eğitim giderini gozardi edemiyorum ama dün eşim pazardan (son bir yıldır pazardan alıyoruz) haftalık kuruyemiş paketini ve meyvesini alamadan dönünce nevrim döndü... zaten gıda kalitemizi epey düşürmüştük, buna rağmen şu anda hiç alamiyor olmak artık bende kıtlık korkusu yaratmaya başladı sanırım.
 
Ben de aynı şekilde hissediyorum. Bu hissimi körükleyen inanmadığım olaylar da mevcut.

Tek asgari ücretle kira, kredi ödeyen, özel mama ve düzenli benzin alıp ayni zamanda yurtdışında tatil yapıp bir de birikim yapan bir komşum var.

Biz neyi eksik yapiyoruz bilmiyorum. Lüks içinde de yaşamıyoruz. Daha fazla maaşla geçinemiyorken bile insanlar yarısından da az maaşla birikim yapıp tatile çıkabiliyor. Hayret verici buluyorum.
 
Kesinlikle.. markete gittiginde depresyona girmeyeven var mı? Gercekten merak ediyorum. Temel ihtiyaçlar lükse girmişken nasıl gecimecegiz nasıl???? Elektrik dogalgaz aldi basini gitti. Önümüz kış..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…