- 23 Ağustos 2019
- 30
- 16
- 25
- Konu Sahibi bukresoydan
- #1
merhaba sevgili uyeler.. size daha once de yazmıstım burdan cok sayıda ablalarım, yasıtlarım yardımcı oldu fikirleriyle yeni okuyanlar eski forumumu bi gozden gecirebilir.. sadece son durumu sizlerle paylasmak istedim buraya anlatıp sizden geri dönüt alınca mutlu oluyorum. SON DURUM AYRILDIK KIZLAR.. sükür kurtulmussun diyenler olacak eminim.. aynı seyi bi nebze bende hissediyorum. size bu sefer yaptıgım seyin dogru oldugunu arkamda durmanız icin yazıyorum. anlatıyorum olayları.. anlatırken bile kanım donuyor ama, bilmenizi isterim. biliyorsunuz izmir depremi yasandı bende izmirliyim bayraklıda oturuyordum depremin en ortası en siddetli yasanan yeri. evim agır hasarlı su anda yarın yıkımı olucak..ve ben boyle bi evden sağ cıktım dusunebiliyor musunuz Allahıma binlerce kez sükür olsun ölümün ucundan döndüm ben.. yasadıgım psikolojiyi, duygularımı ifade etmem mumkun degil. cok agır bir sey atlattım su anda memleketime döndüm ailemle beraberim izmirdeki 2. evimizdi ve her seyi kaybettik evin icinden hicbir esyamızı alamadık.. cok uzgunum tarif edemiyorum. anlıyorsunuzdur beni, yasadıgım durumu. daha once de forumda babamın durumundan bahsetmistim. saka gibi ya her sey o kadar ust uste geldi ki artık yeter diyip cekip gitmek istiyorum, bıktım artık ben. zaten babamda bu durumda, üstüne deprem oldu diger evimizde gitti yani saka gibi bu yasadıklarım sindiremiyorum. neden hep benim basıma geliyor bunu da bilmiyorum.. sükredin lütfen hayatınıza. ben su an yasadıgım her gun icin sukrediyorum ama bi yanım da cok acıyor bu kadar olayı aynı anda yasamam beni mahvetti.. ustune erkek arkadasımla ayrıldık. aslında su an bunları yazmaktan bile utanıyorum cunku hayatımda düsünmem gereken tonlarca sey, yük var zaten ama ne biliyim anlatıyım rahatlarım iste maksat bu.. depremin oldugu gun benim telefonum hicbir sekilde acılmadı kimse ulasamadı bana bütün cevrem, arkadaslarım herkes cok korktu bi de haberlerde gördüğünüz yıkılan evler.. hep aynı sokakta oldugum evler.. o yuzden herkes bende enkaz altında kaldım sanmıs cok korkmuslar. arkadaslarımın hepsi cok destek oldu sag olsunlar her an yazıp arıyorlar iyi misin diye. kızlar saka gibi ama bir tek sevgilim bunları yapmadı.. o izmirin baska semtinde yasıyor kendi canım kurtuldu kendimi dusunemeden o nasıl acaba diye ben dusundum o beni dogru duzgun merak bile etmemis. iki uc laf olsun torba dolsun aradı oyle mesajlar attı nasılsın diye o anlık yani sadece sırf en azından sorayım bari demek icin resmen.. dedim icimden ya degerimi anlar belki sonucta ölümden döndüm yasadıgım olay kolay degil bana destek olur, kabalıgı, sinirini bi kenara bırakır.. yok ya yok. nereye. artık insan demeye bile utanıyorum. depremin oldugu gun ben o haldeyken arkadaslarıyla mangala gitti ya düsünebiliyo musunuz.. ben izmirden üstümdeki ev kıyafetlerimle aile evime döndüm heryerim zangır zangır titriyor aglamaktan ne haldeyim o mangala gitti. bi ara mesaj attım kendimi kotu hissettigim bi anda mesajıma 2 saat sonra döndü. ya dedim ben ölümden döndüm insan su telefonu elinden bırakmaz kızın ihtiyacı olur her an diye sen nasıl bu kadar vurdumduymazsın dedim MANGAL YAPIYODUM GORMEMİSİM DEDİ inanabiliyo musunuz ya. neyse dedim yuttum düsünecek halim bile yoktu zaten. ertesi gun gel dısarı cıkalım seni goreyim hem dedi cıktık 25 dk oturduk kalktık ya. neymis isi varmıs.. nasıl benden daha onemli bi isin olabilir ki o anda. neyse dedim kızlar bunu da yuttum laf etmedim.. 3.gun oldu benim evim yıkılcagı icin sosyal medyada ev ilanı verdik durumu anlattık bir suru insana ulaşması için sosyal medya kilidimi kaldırdım binlerce insana ulastı ilan cok sukur.. peki buna sevinmem gerekirken noldu? sevgilim gecenin 3unde bana tonlarca mesaj yagdırmıs bi erkek beni takip etmis ben bunu bile gormedim umrumda bile degil, dusunecek halim yok. o diyor sen nasıl acarsın o kilidi depremi bahane edemezsin bana seninde bu iliskinin de anasını s... filan bir suru kufurler etmis. sabah uyandım gorunce kanım dondu ya resmen. hicbir sey demedim acmadım da mesajını sonra aradı beni defalarca.. bu sefer de acmadıgım icin laf yedim kızlar. neymis o telefonu aradıgında acacakmısım ne demek acmıyomusum.. actım sonra dedim ya bırak artık benim yeterince canım sıkkın sen destek olacagına benim daha da moralimi bozup canımı sıkıyosun destek olmuyosun bari hic arama yazma bana dedim bana ne dedi biliyo musunuz.. nolmus yani deprem olduysa öldün mü sanki dedi.. inanamıyorum hala bunları dedigine. ben ölebilirdim ya nasıl bu kadar duygusuz olabilir.. 4 senedir hayatımdaki erkek arkadasım yapıyor kızlar bunu. insanlar depremzedelere yardım eli uzatıyor herkes birbirine destek oluyor benim su an bunları anlatmam bile utanc verici.. yeter artık dedim bu son noktaydı hayatımda gördüğüm en vicdansız insanmıssın icindeki insanlık bile ölmüs senin Allah cok buyuk sana ahım var bana yasattıklarını yasamadan ölme, seni Allaha havale ediyorum dedim. bitirdim iliskiyi.. o hala durumun ciddiyetine degil hatta bence nasılsa döner diye düsünüyor buyuk ihtimal ama o kadar sinirliyim ve üzgünüm ki.. nasıl kalbi bu kadar kotu olabilir ya. insan insana bunu yapar mı? ben nolursa olsun aldatmadıgı surece bırakamam derdim hep.. bilirdi de kendisi. su an anlıyorum belki Allah bana bilerek yasattı her seyi. kendimden daha degerli kimsenin olmadıgını gostermek icin.. bunca derdim, sıkıntım arasında yasadıgım seye bakın. ben ne zaman mutlu olucam kızlar. gercekten cok yoruldum bu hayattan ya ben yemin ederim bezdim. sucum neydi bu kadar sey yasadım bilmiyorum.. sucum neydi bu kadar laflar yedim.. sevmekten baska bir sey yapmadım. cok canım sıkıldı size de anlatmak istedim. cok uzgunum bunu soyledigim icin ama canım yanmıyor da degil. yanımda en cok olması gereken insanı da kaybettim. barısalım ozur dilerim dese artık affedemem bunca vicdansizligindan sonra kalbim ona karsı sogudu cunku. ama yine de bi nebze de olsa yuregim buruk.. o hala bi konuda yardım istese ben kosa kosa gidecek kadar deger veriyorum oysa ki.. napmaliyim bundan sonra? atlatabilir miyim kizlar.. canım cok yanarsa, pisman olursam diye korkuyorum. aslında bi nebze yasadıgım bu kadar sey varken onu dusunecek zamanım bile olmadıgı icin bu cesaretim, bu kararım. ama her sey yoluna girdiginde de boyle olur muyum sizce? ne düsünüyorsunuz.. bana soyleyin her seyi lutfen
üzülmeye degmez bile
