merhabalar,buraya nişanlımın beni terketmesi ile üye oldum..bundan öncesinde de hep sıkıntı yaşadım hemde çok,parasızlık hastalık,ne arasanız fazlasıyla yaşadım,hep kendimi bir derin kuyuda buldum,karamsar oldukça insan dahada çöküyor,dahada bitiyor...
belki derdimiz birbirinde az yada çok yada daha çok sıkıntıda olanlar var biliyorum msjlarımı okursanız benimde nasıl sıkıntıda olduğumu anlarsınız,PEKİ AMACIM NEY?
dostlarım öncelikle bu sıkıntılardan yada depresyondan dolayı allaha sığının,kimseye dindarlık taslamam asla yanlış anlamayın ama kılabiliyorsanız sabah namazlarını mutlaka kılın,bir uğraş edinin,tek kalmamaya özen gösterin yani benim eskiden yaptığımı "KAFA DİNLEYİP ,ÖLMEK İSTEME" SENDROMUNU YAŞAMAYIN,İNANIN ÇOK SIKINTILAR ÇEKİYORUM HEMDE ÇOK BENDE BAZEN ÇOK ÇARESİZLEŞİYORUM AMA KENDİMİ DEPRESYONA SOKMAMAK İÇİN DİRENİYORUM DUA EDİYORUM
bundan DÖRT sene önce ağır bir göz hastalığına tutuldum ,profösörlerin dediğine göre tedavisi yoktu,ama hep dua ettim ,hep yalvardım,rabbime şükürki hastalık silinip atıldı,parasızlıktan dolayı haciz geldi bana,anneme kanser teşhisi koydu,inanılmaz derecede sorunlu erkek kardeşimle gül gibi geçinmek için hep yollar aradım,kpss belasını kazanamadığım için he ""MAL,GERİ ZEKALI"olarak değerlendirildim,hep yalnız başıma kaldım hep tek...
bu sürede yani iki sene önce depresyona girdim,ablamın yanına gidip orda kalayım bir değişiklik olur dedim,ablam ve eniştem yapmadığını bırakmadı,her lafın başında bab"öküz,hayvan.kafan basmıyo "dediler,artık ağır depresyondaydım..haplar beynimi uyşturmaktan başka bir halta yaramıyordu,bu hastalığı yenmeliydim..yenmek zorundaydım,"""KALK DEDİM KENDİME ,HAYDİ KALK"
HAPLARI ÇÖPE ATMAKLA BAŞLADIM,aldığım 10 kiloyu verdim,hep dua ettim,haa sıkıntım geçtimi hayır ama artık depresyon beni kanatlarınn altından itmişti ,ya da ben onu kovmuştum hayatımdan
şimdi ise nişanlımın beni evlenmek üzere ikEn terketmesi ile az daha yeniden o eski karanlık günlere dönecektim ama sağolsun hem buradaki dostlar,hemde içimde ki umut ve ümit buna yer vermesi ile atlattım
öğretmenim,lakin atanamadım,okulumu ikincilikle bitirdim,ama hala atanamadım,sorunlarım hala çok,evleneceğim diye aldığım eşyalara bakarken canım yanıyor,komşuların" vah,vah tüh,tüh" demesi bazen çıldırtıyor,ŞUAN ÇOK DAHA KARANLIK BİR DÖNEMDEYİM HEMDE ÇOK,AMA GÜÇLÜYÜM..
GÜÇLÜ OLARAK DEPRESYONUN BENİ YENMESİNE İZİN VERMİYORUM..
NEOLUR SİZDE DEPRESYONA İZİN VERMEYİN,O GÜZEL BEYNİNİZİ UYUŞTURMAYIN
BELKİDE HZ YUSUF O KÖR KUYUYA DÜŞMESEYDİ MISIRA İLAHI OLMAYACAKTI KİM BİLİR
HZ YAKUP ALLAHTAN HİÇ ÜMİDİNİ KESMEDEN YUSUFUNU BEKLEDİ SABIRLA
SABREDİN ,HERŞEY DÜZELİR UMUDU İLE BAKALIM HERŞEYE
NOT: BANA BUNU YAZMAMDA VESİLE OLAN GERÇEKTEN KADINLAR KULÜBÜNÜN DEĞERLİ ÜYELERİDİR
ALLAH SİZLERDEN RAZI OLSUN,
belki derdimiz birbirinde az yada çok yada daha çok sıkıntıda olanlar var biliyorum msjlarımı okursanız benimde nasıl sıkıntıda olduğumu anlarsınız,PEKİ AMACIM NEY?
dostlarım öncelikle bu sıkıntılardan yada depresyondan dolayı allaha sığının,kimseye dindarlık taslamam asla yanlış anlamayın ama kılabiliyorsanız sabah namazlarını mutlaka kılın,bir uğraş edinin,tek kalmamaya özen gösterin yani benim eskiden yaptığımı "KAFA DİNLEYİP ,ÖLMEK İSTEME" SENDROMUNU YAŞAMAYIN,İNANIN ÇOK SIKINTILAR ÇEKİYORUM HEMDE ÇOK BENDE BAZEN ÇOK ÇARESİZLEŞİYORUM AMA KENDİMİ DEPRESYONA SOKMAMAK İÇİN DİRENİYORUM DUA EDİYORUM
bundan DÖRT sene önce ağır bir göz hastalığına tutuldum ,profösörlerin dediğine göre tedavisi yoktu,ama hep dua ettim ,hep yalvardım,rabbime şükürki hastalık silinip atıldı,parasızlıktan dolayı haciz geldi bana,anneme kanser teşhisi koydu,inanılmaz derecede sorunlu erkek kardeşimle gül gibi geçinmek için hep yollar aradım,kpss belasını kazanamadığım için he ""MAL,GERİ ZEKALI"olarak değerlendirildim,hep yalnız başıma kaldım hep tek...
bu sürede yani iki sene önce depresyona girdim,ablamın yanına gidip orda kalayım bir değişiklik olur dedim,ablam ve eniştem yapmadığını bırakmadı,her lafın başında bab"öküz,hayvan.kafan basmıyo "dediler,artık ağır depresyondaydım..haplar beynimi uyşturmaktan başka bir halta yaramıyordu,bu hastalığı yenmeliydim..yenmek zorundaydım,"""KALK DEDİM KENDİME ,HAYDİ KALK"
HAPLARI ÇÖPE ATMAKLA BAŞLADIM,aldığım 10 kiloyu verdim,hep dua ettim,haa sıkıntım geçtimi hayır ama artık depresyon beni kanatlarınn altından itmişti ,ya da ben onu kovmuştum hayatımdan
şimdi ise nişanlımın beni evlenmek üzere ikEn terketmesi ile az daha yeniden o eski karanlık günlere dönecektim ama sağolsun hem buradaki dostlar,hemde içimde ki umut ve ümit buna yer vermesi ile atlattım
öğretmenim,lakin atanamadım,okulumu ikincilikle bitirdim,ama hala atanamadım,sorunlarım hala çok,evleneceğim diye aldığım eşyalara bakarken canım yanıyor,komşuların" vah,vah tüh,tüh" demesi bazen çıldırtıyor,ŞUAN ÇOK DAHA KARANLIK BİR DÖNEMDEYİM HEMDE ÇOK,AMA GÜÇLÜYÜM..
GÜÇLÜ OLARAK DEPRESYONUN BENİ YENMESİNE İZİN VERMİYORUM..
NEOLUR SİZDE DEPRESYONA İZİN VERMEYİN,O GÜZEL BEYNİNİZİ UYUŞTURMAYIN
BELKİDE HZ YUSUF O KÖR KUYUYA DÜŞMESEYDİ MISIRA İLAHI OLMAYACAKTI KİM BİLİR
HZ YAKUP ALLAHTAN HİÇ ÜMİDİNİ KESMEDEN YUSUFUNU BEKLEDİ SABIRLA
SABREDİN ,HERŞEY DÜZELİR UMUDU İLE BAKALIM HERŞEYE
NOT: BANA BUNU YAZMAMDA VESİLE OLAN GERÇEKTEN KADINLAR KULÜBÜNÜN DEĞERLİ ÜYELERİDİR
ALLAH SİZLERDEN RAZI OLSUN,
Son düzenleme:
