Aşagıdaki yazıya bir sitede rastladım içim acıdı Allaha dua ettim ve şükürettim
eski bir PKO hastası olarak bu yazıyı yazan bayanı çok iyi anlıyorum
Gözümün Nuru
Umudumu kesmiyorum bebeğim. Çünkü,Allah'tan umut kesmek daha yorar, daha çıkmazlara salar beni. Hem işinin ehli doktor amcalar teyzeler senin için "gelecek" diyorlar. Sana ne battaniyeler, ne kazaklar ördüm. Bilmem, belki de dereyi görmeden paçaları sıvamak benimkisi, gülme ne olur. Hani diyorum bir yerlerden beni izliyorsan, heveslenir beğenir de gelirsin. Belki Tanrı, "Hadi kalk, toparlan annen baban seni bekliyor." der de, tutar kolundan getirir diye tam 10 yıldır gözlerim yollarda... Bazen öyle oluyor ki odalardan birinde oynuyorsun ve çıkıp gelivereceksin yanıma. Yok, ama yoksun... Biliyorum bir gün bizim evimizi de yuva yapacak, ocağımızı şenlendireceksin... Bak bugün bir hırka daha başladım sana. Öyle hoş ki renkleri... Gel artık, ne olur üzme beni daha fazla...
HEKESE VE BEBİŞİNE SAGLIKLI HAYATLAR DİLİYORUM