- 14 Şubat 2017
- 626
- 392
-
- Konu Sahibi Hyuga hinata
- #1
İçinden cikamadigim bi olayi anlaticam lütfen baan bir yol gösterin ne yapacagimi bilmiyorum ve yanlis bisey yapmaktan korkuyorum.
Ben sanaldan biriyle konuştum normalde aramizda normal bi muhabbet vardı sonra biseyler oldu bana ilgi gostermiyordu ben "bana bir daha yazma"dedim. Yazmadi iki ay sonra takrar konusmaya basladik ve konusma ilerledi biz sevgili olduk ama hersey sanaldan gelisti. birbirimize söz verdik işte birakmicaz diye. ama ben yaklasamadim bir turlu. cok zaman sonra kendimi actim. o zaman bile tam drgildi. sonrakonustukca iyice tanidikca ben kendimi kötü hissetmeye başladım. Çünkü herseyi mi iyi olur bi insanin. Normalde onun gibi birini isterdim. Olcaksa öyle olsun derdim. Genel kültür anlaminda iyi, olgunluk olarak iyi. Sevdigi seyleri biliyo aile durumu iyi hersey tamam yani. Ama ben kendime bakiyorum. Sadece üniversite okuyorum. Kendimi geliştirmek istiyorum ama bisey yapamiyorum. Aileme bakiyorum annem babam ayri. Bir araya gelseler birbirlerini yerler. Yani kendimi baya baya ezdim. Sonra bir kere ayrildim. Bana ayrilmamam gerektiginu işte boyle kabul ettigini soyledi. Sen alisana kadar beklerim okulun bitene kadar beklerim dedi. Sonra ben ertesi gün geri döndüm. ben arayil tatilinde eve gitmistim. Kendimi iyice kapattim ama kötü oldugumu dusunuyorum. İmkansizliklar vs. stresten midemde agrilar oluştu yemek yiyemiyorum , yedigimi çıkarıyorum.. sonra durduk yerr agliyorum falan. Onunla da konusmamiz gun icinde napiyosundan ileei gitmiyor. Hep aklimda ama konusacak yer bulamiyorum çünkü aklimd hep kötü olduğum duruyor. Sonra ben iki hafta sonrasında ayrildim. Dedim kendimi kötü hissediyorum sen cok iyisin ama olmuyor. Bana, karatersizsin sen soz vermistin şimdi yaptigina bak gibi seyler söyledi. Bende umarim beni anlarsin seni seviyorum hoşçakal dedim. O da seni bu ana kadar sevdim hoşçakal dedi. Yasadigim yerde tek basimayim resmen bi arkadasim yok bisey yok. Üniversitede bikac arkadasim var. Burda kendjmi zihnen rahatlamis hissediyorum. İzmirde oturmama rağmen bi izmir kizi asla degilim. Ayrildiktan sonra her dk agliyordum. Simdi de hic aklimdan cikmiyor. Tekrar olacagina umidim yok ama kendimi anlatmak istiyorum. Sizce ne yapayim ?
Ben sanaldan biriyle konuştum normalde aramizda normal bi muhabbet vardı sonra biseyler oldu bana ilgi gostermiyordu ben "bana bir daha yazma"dedim. Yazmadi iki ay sonra takrar konusmaya basladik ve konusma ilerledi biz sevgili olduk ama hersey sanaldan gelisti. birbirimize söz verdik işte birakmicaz diye. ama ben yaklasamadim bir turlu. cok zaman sonra kendimi actim. o zaman bile tam drgildi. sonrakonustukca iyice tanidikca ben kendimi kötü hissetmeye başladım. Çünkü herseyi mi iyi olur bi insanin. Normalde onun gibi birini isterdim. Olcaksa öyle olsun derdim. Genel kültür anlaminda iyi, olgunluk olarak iyi. Sevdigi seyleri biliyo aile durumu iyi hersey tamam yani. Ama ben kendime bakiyorum. Sadece üniversite okuyorum. Kendimi geliştirmek istiyorum ama bisey yapamiyorum. Aileme bakiyorum annem babam ayri. Bir araya gelseler birbirlerini yerler. Yani kendimi baya baya ezdim. Sonra bir kere ayrildim. Bana ayrilmamam gerektiginu işte boyle kabul ettigini soyledi. Sen alisana kadar beklerim okulun bitene kadar beklerim dedi. Sonra ben ertesi gün geri döndüm. ben arayil tatilinde eve gitmistim. Kendimi iyice kapattim ama kötü oldugumu dusunuyorum. İmkansizliklar vs. stresten midemde agrilar oluştu yemek yiyemiyorum , yedigimi çıkarıyorum.. sonra durduk yerr agliyorum falan. Onunla da konusmamiz gun icinde napiyosundan ileei gitmiyor. Hep aklimda ama konusacak yer bulamiyorum çünkü aklimd hep kötü olduğum duruyor. Sonra ben iki hafta sonrasında ayrildim. Dedim kendimi kötü hissediyorum sen cok iyisin ama olmuyor. Bana, karatersizsin sen soz vermistin şimdi yaptigina bak gibi seyler söyledi. Bende umarim beni anlarsin seni seviyorum hoşçakal dedim. O da seni bu ana kadar sevdim hoşçakal dedi. Yasadigim yerde tek basimayim resmen bi arkadasim yok bisey yok. Üniversitede bikac arkadasim var. Burda kendjmi zihnen rahatlamis hissediyorum. İzmirde oturmama rağmen bi izmir kizi asla degilim. Ayrildiktan sonra her dk agliyordum. Simdi de hic aklimdan cikmiyor. Tekrar olacagina umidim yok ama kendimi anlatmak istiyorum. Sizce ne yapayim ?