lohusalık

endom

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Nisan 2011
20
0
36
İstanbul
lohusalık 40' ımız cıkınca bitiyor ama duygusal olarak ne zaman normale dönüyoruz.tecrubeli annelerden fikir istiyorum.hormonlarımız ne zaman doğum öncesi gibi olacak.hala kafam karısık ve hala yeni ortama alışamadım galiba bu normalmi
 
valla ben bir fiil 2 bubçuk yıldır uykusuz kırgın vr derbeder olmuş vaziyetteyim sanırım hiç çıkamıcam bu depresif durumdan
 
hadi ya ama ben bi mutluyum bi mutsuz duygusal yönden dengesizim ben eskisi gibi olmak istiyorum eylülde bide çalışıcam çalışınca daha mı kötü olcak acaba
 
hadi ya ama ben bi mutluyum bi mutsuz duygusal yönden dengesizim ben eskisi gibi olmak istiyorum eylülde bide çalışıcam çalışınca daha mı kötü olcak acaba
ahhh biz kadınlar.durmadan depresyona gireriz ne olacak halimiz.ben tam çocuklar 3 yaşına geldi artık rahatladım ooooh diyordum kii rahat battı hamile kalmışım meğer geçer geçer hayat da böyle geçip gider
 
hayat böle cok sıkıcı hep bunalım takılınca ama sızın kacıncı bebek bıde benım bebegım 45 gunluk ne zaman yorulmadan uykulu gunlere kavusucam
 
benim bebeğim 7 aylık olacak çok şükür 2 aydır kafam iyi, ondan önce çok zor günler geçirdim ama şimdi iyiyyim, sizde biran önce iyi olursunuz inşallah arkadaşlar
 
hayat böle cok sıkıcı hep bunalım takılınca ama sızın kacıncı bebek bıde benım bebegım 45 gunluk ne zaman yorulmadan uykulu gunlere kavusucam
sabır canım sabır.ben ikiz bebeklerime geceleri tek başıma baktım.ikisini aynı anda çoook emzirdim.ama Allah sabır güç veriyor.ve ikizlerim doğduktan sonra bir kadının ne kadar güçlü olabileceğini neler yapabileceğini anladım.Allah yardım ediyor.ben onları aynı anda emzirirken geceleri el ele tutuşurlardı o görüntü her şeye bedeldi.annelik zor zanaat ama yapamıycak olsaydık Allah vermezdi zaten.şimdi 3 yaşındalar ve ben istemeden hamile kaldım.2.5 aylık oldu şimdi.hiç düşünmüyorum geceleri ama gündüzler zor olacak evet.inşallah bunu da başarıyla atlatırım.Allah bizlere de bebişlerimize de sağlık versin.
tadını çıkarın meleklerinizin çünkü onların o minicik hallerini çok özleyeceksiniz inanın.ben oğullarımın yamularak ağlamalarını hatırladıkça,mel mel bakan gözlerini hatırladıkça çok özlüyorum.çok güzel çoook özel şeyler bunlar.çok çabuk büyüyecekler kaçırmayın onların güzelliklerini güçlü olun anneler
 
evet güçlü olmak lazım bolbol dua ediyorum şu karmaşık duygu yoğunluğundan kurtalayım benim gibi olan herkes kurtulsun diye rabbim sizede kolaylık wersın banada sizdeki güç gibi bakabilme gücü wersin inşallah
 
canım mevsim avantajın var,bahardayız,önümüz yaz,sen bol bol dışarıya çıkabileceksin bu çok faydalı ve avantajlı...
ben birini eylülde birinide geçtiğimiz ekimde dünyaya getirdim,ikisininde önü kışa geldi,halen cebelleşiyorum depresyonla...
ilkindede yaşadım,hele ikincide dibe vurdum...sorunlu,bol hastalıklı bir hamilelik,kış mevsimi,yalnızlık hep arttırdı benim depresyonu...
yürüyüş ya,yardım al yakınlarından...yalnız kalmmamaya çalış...
 

Alın benden de bu kadar!.. Ekim'de doğum yaptım.. Önü kıştı.. Gönül rahatlığıyla dışarı çıkamadım... Evde oturdum aylarca.. Yalnızdım yardım edecek kimsem yoktu.. Delirmenin sınırında gezdim durdum... Tekrar hamile kalmak hayattaki en büyük korkum oldu.... Ben hayatımda böyle zor günler hiç yaşamadım.. Çok zorluk yaşadım inanın, ama hiç böyle yalnız, böyle çaresiz hissetmedim kendimi.... Be aynı endom gibi ben de bir mutluyum bir mutsuz... Dengesiz.... Bazen öyle mutlu, öyle umutlu oluyorum ki hayata karşı!.. Bazen de -sıklıkla- umutsuz, çaresiz, ölü gibi hissediyorum kendimi... Hayatım bitmiş gibi... Aklıma bebekle yapılamayacak ne kadar organizasyon varsa onlar geliyor hep, "hayatım bitti, artık hayalimdeki hiçbir şeyi yapamayacağım asla" falan diye düşünüp üzülüyorum.. Uykusuzluk bir yandan.. BAzen de yaffumun gülümsemesini görünce "amaaan diyorum, ben de bebeğimle yapabileceğim şeyleri yaparım, dünyada bunan güzel ne var ki" diyorum!... Sonra bir gecede 10 kere bebe ağlamasına uyanınca başlıyorum yine kaderime küfretmeye... "allah canımı alsa da kurtulsam" falan diye söylenmeye... aslında hiç iyi değilim ( belki de yalnızlıktandır... insanın kimsesinin olmaması böyle durumlarda intihara bile sebep olur demek ki.. çok zor.. eski dengeli günlerimi özlüyorum..
 
sevgili gizem yine ne güzel yazmışsınkimsesizlik hakkında hiç dokunma bana çok yazacak şeyim varrrrrrrrrrrrrrr
 
peki gizem doğum yapalı ne kadar oldu ve bu durum ne kadar sürecek benim bebeğim 45 günlük artık eskısı gıbı mutlu olmak hiçbişi düşünmek istemiyorum bol bol dua ediyorum
 
Bende ilk doğum yaptığımda dünyanın en mutlu isanı sanmıştım kendimi fakat bu durum dediği gibi çok kısa sürdü hemen loğusalık depresyonuna girdim bunda sütümün geç gelmeside çok etkili oldu hamileyken her gece rüyamda bebeğimi emzirirken görüyorken bir anda mama vermeye başlamak insana çok acı geliyor gerçekten. Allahtan atlattık o günleri bende ağustosun son günü doğum yaptım ve herkes gibi eve kapandım bütün kış buda çok etkili oldu depresyoa girmemde birde üstüne alınan kilolar eklenince valla zar zor topladım kendimi hala kilolarla savaşmaktayım (. ama hepsi geçiyor yani önceden kırk yılda bir dışarı çıkardık ondada oğlum durmazdı böyle annesiyle gezen 8-9 aylık bebeklere çok imrenirdim benimki ne zaman olacak öylede gezecez derdim şimdi bebeğim 7 aylık ve dileğimce geziyorum. o günlerde bana hatıra sadece kilolarım kaldı inşallah onlarıda verince eski mutlu günlerime döneceğim. inşallah sende çabucak atlatırsın bu günleri. Aslında eşleride çok rolü var çabuk atlatmanda benim eşim yeni işe girmişti ve çok çalışıyordu o yüzdende uzun sürdü benim atlatmam yani eşin ne kadar destek olursa o kadar çabuk geçiyor bu günler. Bebeklerimizle her zaman uzun mutlu günlerimiz olsun inşallah.
 
aaaaaaaaaaaaaa.kızdım size haa.tamam depresyona girebilirsiniz ama ne intiharı ne kadere kızması kızlar.annesiniz siz.siz böyle düşünürseniz o bebekler ne yapsın.bi derdi olmasa ağlamaz sızlamazlar.tabiki yalnız olduğunuz için böyle hissediyorsunuz.eşleriniz mutlaka yardım etmeli.yoksa olmaz bu iş hanımlar.benim eşim çok yardımcıdır hala.o olmasa tabiki ben de bunalırım.ki bunalıyorum sık sık ama isyan etmiyorum.ben 3 çocuğa nasıl bakacam diyorum ama Allah büyük napalım.elbet bulacaz çaresini.ben de burda yalnızım kimsem yok.komşum bile yok.ekimde 3 çocuklu olacam.ama sizin kadar ümitsiz değilim galiba.hadi toplayın kendinizi.güçlüsünüz siz.kalkın hafif bi makyaj yapın evde de olsanız.müziği açın biraz kafanızı dağıtın ve eşinizle kouşun tümm ailenizin sağlığı için.
 

eşim cok yardımcı ama bu değişik bişi tam iyiyim diyorum ertesi gün yine bunalım ama bugun atlattımı düsünüyorum inşallah öyledir bende ilerde inşallah geçince bugünlerime gülmek istiyorum galiba zaman cok önemli
 
canım doktora gittim,doktorum sarı kantaron çayını tavsiye etti,diğer bir doktora sordum,emziriyorum içebilirmiyim diye evet dedi...nettende araştırdım çok beğeniliyor...sende dene istersen...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…