Merhaba arkadaşlar 10 günlük anneyim ve ilk çocuğum sezeryanla doğum yaptım, çabucak ayağa kalkabildim çok şükür fakat canımı çok sıkan ve beni ağlatacak kadar strese girdiğim konular var.. kendi annem başka şehirde bende başka şehirdeyim zorunlu olarak dönmek zorunda kaldı ve kaynanamda yanıma pek gelmiyor açıkçası hep bir iş çıkıyor tek başıma çocuğuma bakıyorum birbirimize alıştık tabi ben tecrübesizliğimle herşeyi öğrenmeye yapmaya çalışıyorum bi yandan iyi oluyor diyorum tek olmak bir yandanda kötü diyorum yemek bile doğru düzgün yiyemiyorum bebeğimi tek bırakamıyorum.. emziriyorum üstelik ve kaynanam sürekli sürekli bak kendini aç bırakma aç bırakırsan sütün kesilir onu ye bunu ye şunu yap sık sık emzir bilmem ne sürekli aynı şeyi söyleyip duruyor bu benim canımı sıkıyor kendimi salakmışım gibi hissediyorum her seferinde sanki anlamıyormuşum gibi aynı şeyleri söylemeleri benim zoruma gidiyor bende anne oldum artık bende biliyorum ne olup olmayacağını hem yanımda adam akıllı bir insan yok hemde arayıp arayıp sürekli aynı şeyleri söylerler insana.. bu yüzden ağlayıp ağlayıp duruyorum içim sıkılıyor canımda sıkılıyor hep aynı şeyler sizce bu depresyon mu??