Lohusalik, bunalim, esim ve yalnizlik :’(

Biraz sakin olmaya bakın.bebek bu ağlayacak tabiki çok panik olmayın siz tedirgin oldukça o hisseder daha çok ağlar.Bu günlerde geçecek merak etmeyin.Bu arada fazla kendinizi sıkmıssınız herkesin herşeyi batıyor gibi hisssettim annemizin susturamamasi gayet normal çünkü oda çocuk bakmayali uzun zaman olmuş.Sağlikla buyutun bebeğinizi.
 
Annelik muessesine hos geldiniz
Ilk haftalar cok yorucu olabiliyor cok haklisiniz
Tukenmis bakimsiz bitkin hissedebiliyoruz. HEPSI GECECEK :)

Lutfen kendinize yuklenmeyin, dogumlarda vucudun toparlanmasi zaman istiyor kimse sizden uc ayda eski halinize donmenizi beklemiyor ancak bir yil gecince biraz toparlanma olabilir (belki hamile kalma kilonuza donus)

Evinize kimseyi kabul etmemekte -bilhassa bu aralar- cok cok haklisiniz ortalik rsv ve influenzadan gecilmiyor herkes zaturre bronsit... sutunuz koruyucudur ama ben de emziriyorum cocugum onbes gundur toparlanamadi minnacik bebegi dusunemiyorum bile... Rabbim korusun

acik havadaki rutin yuruyuslerinizle yetinin biraz daha.. artik otuz sene evvelle bir degil hastaliklar birkere anlatin ailelere dogru duzgun, lahosayim zaten israr etip beni bunaltmayin diye kestirip atin.

Es ve aile destegine gelince, hangimiz cocugumuzda goz goze bakisarak lavabo ihtiyacimizi gidermedik ki

Kayinvalideniz sordugunda malzemeleri marketten soyleyin yemegi yaptirin koysun dolabiniza. Hem gormus olursunuz laf olsun diye mi soruyor yoksa sizin izninizi almak icin mi soruyor. Benim kayinvalidem de dusunemez mesela.. izinsiz girmek istemez mutfagima.. ama anne malzemeler burda bana ispanakli borek yap desem oturur yapar. Hem birseyler yapma dusuncesi ona da iyi gelir.

OPUYORLAR MAALESEF. Eve geldiklerinde ellerini yuzlerini yikasinlar, hasta olmadiklarindan emin olsunlar. Gerekirse deyin "ilk 6 ay biraz kritik hasta olsa serum icin daha damarlari bile yok nasil ilac veririz olmasin hasta dikkat edelim" diye. Soyleyin kaygilarinizi. Esek degilse herkes anlar. Anlamazsa kabul etmeyin evinize. Evlat sizin inanin en cok siz yanarsiniz birsey olsa.

Esiniz gitmeseymis iyiymis. Iptal sansi varsa iptal edin. Yoksa Size destek olacak guvendiginiz bir kisiyi ayarlayip oyle gitse cok bunalmazsiniz. (Oralarda ve ucakta da maskeyle gezsin.) Bebek buyuyup rahat hissettiginizde beraber giderdiniz kendinize cok yuklenmissiniz.

Gazli bebek konusu icin illa ki gaz masajlarina bakmissinizdir. Karina yapilan mesaj ve ayaklari hareket ettirmek cok iyi geliyor. Umarim miniginize de iyi gelir. Sizin huzurunuz bebegi de cok etkileyecek, ne yapiyorsaniz evvela kendinizi degerli ve mutlu hissetmek icin yapin

KENDINIZE COK YUKLENMEYIN. Hersey gececek, saglikla buyutun
 
Aylarca kurdun kurdun, aynı konuları açtın durdun.
Anneni yardımcı baş tacı kv deni tu kaka ilan ettin eve hastaneye sokmadın.
Bütün bunları sadece sen istedin ve uyguladın.
Millet burada akıl verirken haklıymış dimi. Biraz gardını düşür yardım almaktan çekinme. Bugünler zor geçiyor.
 
Kadınlar olarak sınavımız ne zor gerçekten. Dünyada en zor şeylerden biri doğum yapmak. Vücudun, hormonların, hislerin o kadar değişken oluyor ki. Yani 1 yıl dikkat etmek ne kadar zor olabilir ki? Onla da bitmiyor. Çocuğun dertleri, gazı, aşısı. Oysa bu çocuk 2 kişiden doğuyor. Baba yardım etmemeli, sürece ortak olmalı. Bizlerde de hata var kızlar. Eşim yardımcı diyoruz. Eşim sağolsun destek oluyor diyoruz. Oysa bunlar onların da görevi. Yemek yapmak, temizlik yapmak, çocuğa bakmak ortak görev. Allah yardımcınız olsun
 
şimdi çok klişe bişey diyeceğim... sakin
temizlenmiyor mu ev bırakın pis kalsın iyi beslenmeye bakın yeter
eşiniz yapıyorken soğutmayın adamı yorum yapmayın şöyle böyle olmuş diye bırakın olduğu kadar

annenize falan alınmayın kv ye de.. en azından şu süreci atlatana kadar

dışarıya çıkıp hava almanız çok çok iyi bebişe de iyi gelir hem
3. aydan sonra daha iyi olacak herşey endişe etmeyin
anne kv den yardım istemeye devam edin ne derlerse desinler.. gurur yapmayın
 
Anneliğinizi kutlarım. Kolay bir serüven olur umarım. Kızım 5 aylık. Benim doğumumda zor oldu üstelik sonrasında psikolojik şiddete maruz kaldım kayınvalidem yüzünden. 3 günlük bebeğime misafirler geldi. Götümde hasta bezim vardı daha. Kocam kavga etti ama anlamadı çocuk enfeksiyon kapınca yüzü olmadı daha.
Ben annem hariç yardım istemedim. Annem çünkü herşeyi sorar bana ama kayınvalidem sormadan 2 ölçek mama dayamış kadın. Parmağımı çatlattım tek ayağımla bakıyorum kızıma. Bunada şükür diyorum büyüyünce düzen oturuyor merak etmeyin. İlk zamanlar çok kötüydüm eşime sarılıp benim canım çok yandı diye ağlıyordum. Kızım ağladıkça anne sustur nolur ağlamasın tüylerim ürperiyor diyordum. Şimdi çiçeğimm kızım benim diyip seviyorum o da gülüyor annesine. Babası işten gelince oynuyor gezdiriyor. Bundan sonrası kolay mıdır bilmiyorum inşallah öyledir toplayın kendinizi
 
Hamileliğin son dönemlerinde artık bir an önce doğsun, kollarımda olsun diye heyecandan delirirken doğumdan 1 gün sonra eve dönüyoruz kucağımızda bir şey var. Yalnız ben neden heyecanlı değilim tam tersi, şimdi bittin smuwila artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak diye geçti aklımdan, böğrüme resmen hançer saplanmış gibi acı çekmeye başladım.

Yaşadıklarınız çok normal inanın, hepsi geçecek. Doğum kilolarını verememiş hiç kimse görmedim o konuda hiç endişeniz olmasın.
Buraya yazarken o günlerim gözümde canlandı. Zordu ama geçti. Oğlum şuan 8 yaşında o hallerini inanılmaz özlüyorum.
 
Yaşadıklarınız çok normal özellikle o yalnızlık hissi...2 çocuğum var benim bu işten anladığım kimseden fayda yok. Herkes bizden daha lohusa, herkes bizden daha uykusuz ve herkes bizden daha yorgun... Bu yolda yalnızız cocuk büyüyene kadar sabır göstermekten başka çare yok...Ben mutfakta asla bisi yapamıyorum ve kendim ettim kendim buldum düşüncesine geçtim lohusa sendromundan çıkınca. Bunu biz istedik ve herseyin çözümü zaman...zamanla kilolar verilecek , pazar günü bile 7de kalkmak zorunda kalmayacağız...zamanla inşallah...
 
Kesinlikle haklisiniz. Annem Evet yemekler fln yapti bi kac hafta yardimci oldu. Evimdeb Cok cikmiyodum hastalik yorgunluk oyuzdrn bebegime ben ve esim baktik. Kac hafta gecti gittim kaldim bi gun annemde, söyle yapardim ederdim diye okafar hevesleniyorduk bide baktim ayni designiz gibi herkes bizden lohusa. Hep bi yorgun hep bi tuhaf ruh halinde. Anne su söyle böyle bebek bakimiyla ilgili canim cikti. Gece guya uyutucak yurumen lazim bebekle uyumaz yoksa diyotum yok anlamiyor. Anlata anlata stres yapa yapa sinir oldum 2 gundur. Kimseden fayda yok kucuk bebgede kiMar yardimci fln olamiyor anca belki ilerde yardimlari dokunur cocuk buyuyup anneye komple bagli olmayinva..
 
Bebeğinizi sağlıkla büyütün inşallah
Yaşadıklarınızın çoğunu yaşamış biri olarak söylüyorum 10 gün sonrası hiç desteğim yoktu, stres yapmayın siz stres yaptıkça bebek daha da huzursuz olacaktır. Hatta bir ara 4 gün 1-2 saat uykuyla perişan olmuştum annemi çağırdım babanı bırakamam demişti. O kadar ağlamıştım ki kimsem yok diye, ama hepsi zor olsa da geçiyor. Lohusalık 40 gün ile sınırlı değil olabildiğince eşinizden yardım isteyin çünkü istemedikçe ihtiyacınız yokmuş gibi algılıyorlar. Emziren anne diyetleri var , bir diyetisyenle başlayıp hem sütünüz azalmadan istediğiniz kiloya (emzirerek daha kolay) düşebilirsiniz. Kimseyi duymamaya çalışın, ne demek istedi bunu mu demek istedi diye düşünmeyin. Sen böyle söyleyince ben üzülüyorum kırılıyorum diye söyleyin. Eskiler maalesef böyle, hele kayınvalideler. Asla kusursuz değiller , çocuklarını mükemmel büyütmüşler (onlara göre) 2.ye hamileyim ama bu defa o kırılır bu üzülür diye susamam. Kayınvalidem kızım doğduğunda bana benziyor dediler diye çirkin çocuk büyüyünce güzelleşir demişti Bende kızım gayet güzel çünkü bana benziyor dedim sesini çıkaramadı, kızım sarışın onun zift genine benzemiyor diye hasetlendi
Sütüm akarken görmesine rağmen çocuk doymuyor dedi hala çok ilgisiz olmasına rağmen başkalarının yanında annesi oymuş gibi her şeye atlayıp benden önce cevap verir. Bu anların güzelliğini yaşamaya çalışın Allah çok güzel nimet vermiş evinize , büyüdükçe daha da şükredeceksiniz şuan yaşadığınız zorluklar unutulacak. Sevgiyle mutlulukla kalın
 
Allah yardımcınız olsun. Bende 6 haftalık lohusayim ve bebegimi sadece 25 gün emzirebildim memelerim param parça kahverengi bölge komple putur putur kabardı beyazladı başka birseye dönüştü en son doktor emzirmeyi birakmami istedi ve daha fazla ilerleyemedim. Denemedigim sey kalmadi. Kendimi başarısız hissediyorum ve emzirmeyince anne olamamis gibi hissediyorum. Canım o ladar sıkkın ki memelerim bir türlü iyilesmedi. İlk günden beri böyle. Bebeğimin anne sütü almasını cok istemiştim ama olmadı.
 
Bebeginizi tebrik ederim ozaman ayni dönemlerde dogum yaptik. Benim kizim bugun 6 hafta 2 gun oldu cok cok sukur.
Uzulmeyin lutfen eger hersey denedigniz halde olmuyosa streslenmeyin stres sizi dahada olumsuz etkilicektir. Sütünuz sagmayi denedinizmi? Hani öyle yavas yavas belki yardimci olur? Yoksada bosverin, siz iyi olmaya bakin
 
Cok tesekurler guzel mesajibiz icin. Lohusalik kesinlikle 40 gun degil gercekten. Annem yardimci oldu yemek konusunda, bebegede esimle kendimiz baktik bakiyoruz. Neticede annemde olsa benim buyutme tarzim farkli onunki farkli. Bu dönemde aile disunda uzak durabildim simdilik herkesten. Kayinvalideylede mesafeli kaldim cubku lohusa pskolojisi cok farkli en ufak bisey batiyor. Kizim 6 hafta 2 fin oldu doya doya onu öpup kokluyorum. Kucaga alismis gibi seyler duyuyorum hic umursamiyorum Sadece kv ustu ter fln kokuyo yada fazla kokulu eminim bebek rahatsiz oluyo bisey diyemiyosun… Bide hep kucagindan inditmedigi icin istedigim gibi bezini degistiremiyorym emziremiyorum hep ufak tefek mudaheleler, insan yalnizjen olsugu gibi rahst olmuyo
 
Evet , tahammül çok azalıyor. Ben eşime sarmıştım burnunda sorun var ağzından nefes alıyor, ağzını kapatacaksın diye tutturmuştum nefes alamıyorum diyordu şimdi anlatıp gülüyoruz babamda sigara içer ve yaklaşırdı kızıma çaresiz bişey diyemiyorsun. İlk günler bu yüzden zor, annelerin zamanıyla çok farklı şu ana adapte olamıyorlar söylemek gerekiyor kasmayın kendinizi
 
Ben de 20 sinde doğum yaptım. 25 gunluk bebegim var. İnan aynı şeyleri yaşıyorum. Dun saatlerce agladim.kizim 8 yasinda 8 yildan sonra bir de plansız olunca cok zor geldi agladikca eski hayatimi ozledim dedikçe bu sefer suçluluk hissediyorum. Geçici oldugunu düşünüp kendimi teselli etmeye çalışıyorum. Evet hepsi geçiyor ilk aylar zor oluyor. Bebegin sana tepkiler verdikce tanidikca kolaylasiyor ben 4 aydan sonra daha rahatlamistim. Babasi çıkarıyordu disari ben de nefes aliyordum. O yuzden ilk aylari ins bi geçirelim. Sadece şunu bil yalniz degilsin
 
:) yine de tuzlamasinlar bence. Zavallı bebisler su icmiyorlar, o tuz cildindeki suyu çekiyor tehlikeli oluyormuş
 
Emin ol bunları yaşamış ve hala yaşayan
yaşayan birçok kadın var. Bebeğine alıştıkça hepsi geçecek hatta o günleri özleyeceksin bile. Bırak ev isi falan düşünme. Sadece bebeğine odaklan . Her gün yürüyüşlere devam et. Al kahveni , bebeginle havanın tadını çıkar. Aynı şeyleri hepimiz yaşadık . Büyük kızım 7 yaşına geldi neredeyse. Şimdi farklı telaşlarımız var. O yüzden anın tadını çıkarmak lazım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…