Arkadaşlar 6 aylık bebeğim var ama hala psikolojim çok bozuk. ben yeni evliyim ve evlenir evlenmez de bebeğim oldu. eşimle fazla tanışmadan evlendim. vesaretim 3 ay içinde bağlandı ve bir şekilde evlendim. ama seviyorum eşimi onda sorun yok. ama daha evliliğin tadını çıkarmadan hemen hamile kaldım ve hamileliğim çok zor geçti bütün vücudum şişti ellerim ayaklarım yüzüm.. üstüne üstük çalışıyordum da.. bir yıldır bir iş yeri kurdum ve iş yerimi kurduğum ilk ayları evlilik hazırlıkları ve düğün derken hamilelik ve stres derken..derken iş yerim battı. çok emek ve para yatırarak kurmuştum iş yerimi ve her şeyimi bir anda kaybettim. paramı, lüks arabamı, iyi yaşantımı.. sonrada bir sürü borç bıraktım arkamda. ben bugüne kadar hiç borcumu ödememezlik yapmadım sürekli borçlar için arayan bankalar haciz için arayan alacaklılar vs beni yıprattı mahvetti. evlenmeseydim işimin başında olsaydım çok kazançlı bir iş kurmuştum ne borcum olurdu nede sıkıntım. ama işte olan oldu ve şimdide 6 aylık bebeğim var. bunca derdimin sıkıntımın içinde birde bebek bakmanın bu kadar zorluğunu yaşıyorum. ben çok özgür yetiştirildim ve annem el üstünde büyüttü beni açıkçası hiçbir iş ev işi vs yapmamışımdır şimdiye kadar. sadece ticaret yaptım ve hep başarılı oldum..şuan 29 yaşındayım. onca sorunlardan sonra bebeğimin sıkıntıları beni çok gerdi. çok gazlı bir bebekti katıla katıla her gün ağlardı göğüslerim yara oldu ve bana bundan hiç kimse bahsetmemişti, kucağımdan hiç inmiyor, her gün duş alan ben banyo bile yapamıyordum, daha 15 gün öncesine kadar kakasını bile yapamıyordu hep yaptırmak için saatlerce uğraşıyordum. uğraşırken de hep ağlıyordu ve o ağlarken bende ağlıyordum. yazın doğum yaptım ve o sıcaklarda sürekli terliyordum zaten topu topu 1 saat uyuyabiliyordum onuda saçarım sırtım sırılsıklam olarak uyanıyordum. duşa mı gireyim, ağlayan bebeğimi mi emzireyim, emzirirken göğüslermin acısından mı kıvranayım, bir göğsümden emerken diğerinden bacaklarıma kadar sütler taşıyor üzerime giydiğim paspal gecelik sırılsıklam oluyor, sonra sezeryan acım evet sezeryan acımı yazmayı unuttum sezeryan acısının bu kadar olabileceğini tahmin etmemiştim. o kadar acıyorki canımdan can gidiyordu sanki yattığımda kalkamıyordum kaldırmak için annemle kaynanam kollarımdan tutuyorlardı yine kalkamıyordum. bebek bir yandan ağlıyordu ona ama ben hala kalkamıyordum. yürürken bebeğin doğumundan sonra karnımda 3 hafta boyunca bir boşluk hissettim yürüdükçe boşluk sallanıyordu ve içim luk luk yapıyordu hiç geçmeyecek sanıp hep ağlıyordum. normalde telefonum gün içinde iş yoğunluğundan dolayı hiç susmazken şimdi ise sadece alacalar aradığı için hiç susmuyordu.. insanlara olan borçlarımı ödeyemediğim için kahrediyordum kendimi.. ama bir saniyem bile yoktu sadece bebekle ilgilenebiliyordum. hiç uyumadan hiç boş durmadan sadece bebek..
eşimin durumu çok iyi ama ortağı var. ortağı olduğu için bana yardım yapmaktan çekindiğini düşünüyorum. ben zaten hiç bir şekilde eşimde olsa birinden para yardımı isteyemem ama oda zaten istememi istemezmiş gibime geliyor.. benim ne kadar acı çektiğim ide görüyor.. sonuçta onunla evlenmek için işimi ihmal ettim ve sonuçta o istediği için hemen bebek oldu. işimi batırıp borç yapmamı onun istekleri neden oldu ama o kılını bile kıpırdatmadan sadece olanları izliyor. bu beni kahretti açıkçası. zaten ben evde bebek bakmak zorunda olmasam bütün borçlarımı kapatıp kat kat kazanç sağlayabilecek kapasitede olduğumu biliyor ama şuan köşeye sıkışmışım gibi hissediyorum. hee birde ev sıkıntımız var. ben yeni evli biri olarak hayallerim vardı ama ani evlilik ve bebek ani olduğu için yeni ev kuramadık. onun bekar hayatında kullandığı evi kullanıyoruz. eşimin kendi evi ama içinde benim özelim diyebileceğim hiç bir şeyim yok. hiçbir eşya benim beğendiğim istediğim tarz değil. bekar evi işte. oturduğumuz semt de geçici olduğunu düşünüyordum zaten hemen bir siteden ev alıp kurup istediğimiz gibi döşeyecekdik. ama bunlarında hiçbiri olmadı. burda ne market yakın ne banka ne de diğer ihtiyaçlarımızın olduğu şeyler. arabamda yok artık zaten. onu bırakın zaten dışarı çıkacak 5 dkkam yokki annemle kaynanam da 15. günden itibaren gittiler. kaldım yapayalnız bütün dertlerimle..hayatımda hiç bu kadar dört duvar arasında kalmamıştım ne pencereden bakıyorum nede markete gidebiliyorum. hiç kimsem yok. ancak eşim akşam 10-11 de eve gelecek de bana ekmek alacak vs alacak
( ben bu güne kadar hem kendi aileme hem abimin ailesine hem ablamın ailesine hemde birçok aileye yardım yapabilen biriydim ama şimdi 5 kuruşum bile yok bir dünya borcum var ve eşim sandığım gibi destek olmadı ve bebeğim beni çok yıprattı.. ( bebeğimi çok seviyorum onsuz bir hayat artık düşünemiyorum ama o kadar kötüyüm ki ne zaman geçecek bunca acı bilemiyorum..bütün arkadaşlarım bana hayret ediyor. ben çok özgür kız edası olan ve kazancı iyi olan arkadaşlarımın çevremin kıskandığı biriydim ama şimdi kimseyle görüşmüyorum. evime kimse gelmesin istiyorum gelince halimi görecekler çünkü. bana ait olmayan eşyalar yeni evliye dair hiçbirşey olmayan bir eve nasıl olupda arkadaşlarımı çağırayım bebek görmeye bile davet etmedim. akrabalarımı bile. bu durumdan kurtulana kadarda hiçkimseyi görmek istemiyorum. perişan oldum aklıma türlü türlü saçmalıklar bile geldi ilk 2 ay o kadar koyduki .. bebek bakımı bulaşıklar yemek derdi ev temizliği ütü çamaşır ben bebeğe bakamazken bunları nasıl yetiştirebilirim ki ama bir şekilde yapıyorum yaparken de benden ben diye birey kalmadı. saçım, başım hep birbirine girdi. iyice paspallaştım. eşimlede zaten doğumdan sonra doğru düzgün birlikde ile olmuyoruz. ben oysaki çok şehvetli bir kadındım. ben diye birşey kalmadı anlayacağınız. 6 aydır lohusalıktan kurtulamadım kurtulamayacağım gibi gözüküyor ( off offff......
eşimin durumu çok iyi ama ortağı var. ortağı olduğu için bana yardım yapmaktan çekindiğini düşünüyorum. ben zaten hiç bir şekilde eşimde olsa birinden para yardımı isteyemem ama oda zaten istememi istemezmiş gibime geliyor.. benim ne kadar acı çektiğim ide görüyor.. sonuçta onunla evlenmek için işimi ihmal ettim ve sonuçta o istediği için hemen bebek oldu. işimi batırıp borç yapmamı onun istekleri neden oldu ama o kılını bile kıpırdatmadan sadece olanları izliyor. bu beni kahretti açıkçası. zaten ben evde bebek bakmak zorunda olmasam bütün borçlarımı kapatıp kat kat kazanç sağlayabilecek kapasitede olduğumu biliyor ama şuan köşeye sıkışmışım gibi hissediyorum. hee birde ev sıkıntımız var. ben yeni evli biri olarak hayallerim vardı ama ani evlilik ve bebek ani olduğu için yeni ev kuramadık. onun bekar hayatında kullandığı evi kullanıyoruz. eşimin kendi evi ama içinde benim özelim diyebileceğim hiç bir şeyim yok. hiçbir eşya benim beğendiğim istediğim tarz değil. bekar evi işte. oturduğumuz semt de geçici olduğunu düşünüyordum zaten hemen bir siteden ev alıp kurup istediğimiz gibi döşeyecekdik. ama bunlarında hiçbiri olmadı. burda ne market yakın ne banka ne de diğer ihtiyaçlarımızın olduğu şeyler. arabamda yok artık zaten. onu bırakın zaten dışarı çıkacak 5 dkkam yokki annemle kaynanam da 15. günden itibaren gittiler. kaldım yapayalnız bütün dertlerimle..hayatımda hiç bu kadar dört duvar arasında kalmamıştım ne pencereden bakıyorum nede markete gidebiliyorum. hiç kimsem yok. ancak eşim akşam 10-11 de eve gelecek de bana ekmek alacak vs alacak
( ben bu güne kadar hem kendi aileme hem abimin ailesine hem ablamın ailesine hemde birçok aileye yardım yapabilen biriydim ama şimdi 5 kuruşum bile yok bir dünya borcum var ve eşim sandığım gibi destek olmadı ve bebeğim beni çok yıprattı.. ( bebeğimi çok seviyorum onsuz bir hayat artık düşünemiyorum ama o kadar kötüyüm ki ne zaman geçecek bunca acı bilemiyorum..bütün arkadaşlarım bana hayret ediyor. ben çok özgür kız edası olan ve kazancı iyi olan arkadaşlarımın çevremin kıskandığı biriydim ama şimdi kimseyle görüşmüyorum. evime kimse gelmesin istiyorum gelince halimi görecekler çünkü. bana ait olmayan eşyalar yeni evliye dair hiçbirşey olmayan bir eve nasıl olupda arkadaşlarımı çağırayım bebek görmeye bile davet etmedim. akrabalarımı bile. bu durumdan kurtulana kadarda hiçkimseyi görmek istemiyorum. perişan oldum aklıma türlü türlü saçmalıklar bile geldi ilk 2 ay o kadar koyduki .. bebek bakımı bulaşıklar yemek derdi ev temizliği ütü çamaşır ben bebeğe bakamazken bunları nasıl yetiştirebilirim ki ama bir şekilde yapıyorum yaparken de benden ben diye birey kalmadı. saçım, başım hep birbirine girdi. iyice paspallaştım. eşimlede zaten doğumdan sonra doğru düzgün birlikde ile olmuyoruz. ben oysaki çok şehvetli bir kadındım. ben diye birşey kalmadı anlayacağınız. 6 aydır lohusalıktan kurtulamadım kurtulamayacağım gibi gözüküyor ( off offff......
