Ben geçirmiştim. Psikiyatristim her 10 kadından birinde görüldüğünü söylemişti. O kadar kötü bir şey değil. 1 yıl tedavi oldum geçti. Umarım siz yaşamazsınız...
Benim çocuğum zor bir bebekti hem onun etkisi hemde yukarıda arkadaşım dediği gibi çevrendekilerin de faktörü var.
Genel fikrim her kadın er geç depresyonla tanışır zaten...
illa ki herkes depresyona giriyor mu? ya da doğumdan sonra neler hissediliyor...bu udurumda neler yaptınız.çıkıp gezdiniz mi vs...? merak ediyorum neler olduğunu
vayyyyy çok sevdim teşekküler deneyecegim ..........Bak konu sahibi arkadaşım sorunun yanıtı burda gizli :)
Depresyona girmek istemiyorsan depresyona sokucaksın
Çok sevdim bu fikri ikinci doğumda deneyeceğim
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
arkadaşlar hepinize çok çok çok teşekkürler... yazdıklarınızı okudum.. genellikle yaşanmış sıkıntılar..yaşamadım diyenleri görünce de sevindim açıkçası...ancak benim şimdiden bazı sıkıntılarım var belkide ondan korkuyorum.yani bunları kendi içimde halledemediğimden doğum sonrası sorumluluk beni korkutuyor.
mesela ben atanamadım..şimdi bebek olunca ders çalışmak daha da imkansızlaşacak gibi. bir mesleğim olmayacak sanki hep evde kalıcam bu beni sıkıyor... sonra kayınvalidemle yaşadıklarımı düşünmek,kendi ailemden bazı insanların davranışları filan bunları aşamadığımdan hamileliğimin başından beri gecelerim uyku bozukluğuyla geçiyor.şimdi bebeğim olduğunda ona iyi bakabilicemmi,sevebilicekmiyim iyi mi olacak tatlı mı olacak bi sürü kaygı var. bazen arkadaşlarım amaaaan kimler kimler bakıyor sen mi bakamıcaksın diyor biraz kendime geliyorum.sonra tekrar aynı.. hatta bebeğimin cinsiyetine bile takmıştım bir ara. kayın valide olmak istemiyorum diye...biliyorum çok saçma amaaa atamıyorum bi türlü...(bunu da çevremde gördüğüm erkeklerin çoğu evlenince eşlerinin yanına geçip annelerine arka dönüyor buna dayanarak problem yaptım sanırım)
bu durumu yaşamayan bilemez o ne öyle der ama çk zor bir durum kimse başıma gelmez demesin ben yaşadım ve hala kalıntılı halde azda olsa devam ediyor tam 1 sene oldu daha hala tam olarak sıyrılamadım şu durumdan başka bir insan oldum sanki anlatması zor kelimelere dökmek zor neşelenip sevinmen gereken durumundan istemeden mutsuzluk duymak acı verici ve yorucu anne olamıyorum hissedemirum die kendine bunları sölemek okadar iç acıtıcıki anlatamam keşke bende hiç böle bişeyden haberdar olmasaydımdoğum yapana kadar değildimde zaten ben hiç böle olacağını tahmin etmemşt,m şükür ilkinden daha iim ama çook zor evereler attlattım tek başıma kimsenin haberi olmadan (eşim hariç)sessizce içimde yaşadım ve yaşıyorum herşeyi emzirmem kesilsin dr gidicem daha ii olabilmek için ama ilk önce çcuğum için gidicem daha ii ve kendinden emin güçlü bir anne olabilmek için allah kimseye yaşatmasın herkes bebeğini anneliğini doya doya yaşasın inşallah rabbim onları korusun ...
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
ahaaaa aynen beni doktor kız diyince çığlık çığlığa bağırıdım kalkınca zıpladım falan adam da tuhaf oldu, sen yine de çok kaptırma falan dedi yazık 20. haftadaydım bir de kesin belli olur ama adam korktusen kayınvalideyi fala boşver bak cidden geliyor belli bir süre sonra gidiyor baki değil ya.. zaten pek istekli değilse çok kalmaz, sıkar onları çocuk bakmak falan haa eğer kalacaksa her işini yaptır bak sana söylüyorum, yemeği temizliği falan o yapmıyorsa sen de yapma sadece çocuğunla ilgilen, eşine de söyle yemek ayarlasın asla kendini parçalama, bebeğini sevmemen mümkün değil, görünce zaten anne olduğunu anlıyorsun çok da güzel bakarsın, sütün gelirse emzireceksin, gelmezse mama, çok karmaşık bir iş değil yani, sadece uyku düzensizliği olacak o yüzden biraz yorulacaksın
Git tabii ki...
Eğer çok kötü hissediyorsan şimdi git, emzirme durumunu anlatırsın.
Sana tavsiyem eşine anlat, duygularını paylaş ve ondan destek iste. Mesela çocuğa baksın yarım saat 1 saat dışarı çık hava al... Eşin desteği çok önemli...
Sen mutlu olmazsan ne bebeğin mutlu olur ne de eşin. Önemli bir mevzu
Egem ablacım alakası yok. Ben çok rahat bir hamilelik geçirdim ve planlı bir gebelikti. O zamana kadar depresyon nedir bilmezdim. Benimde anlattığın gibi depresyona girecek vaktim yoktu. Zaten psikiyatriste ancak çocuğum 1 yaşına geldikten sonra gidebildim. Depresyon vakit falan dinlemiyor zaten...
Ben ne zorluklar yaşadım depresyona girmedim senin her şeyin var depresyona giriyorsun senin ki şımarıklık gibi düşünmemek lazım. Her şeyi kafasına takan, pimpirikli, mükemmeliyetçi kişilikteki insanlar depresyona daha yatkın oluyorlar...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?