bu durumu yaşamayan bilemez o ne öyle der ama çk zor bir durum kimse başıma gelmez demesin ben yaşadım ve hala kalıntılı halde azda olsa devam ediyor tam 1 sene oldu daha hala tam olarak sıyrılamadım şu durumdan başka bir insan oldum sanki anlatması zor kelimelere dökmek zor neşelenip sevinmen gereken durumundan istemeden mutsuzluk duymak acı verici ve yorucu anne olamıyorum hissedemirum die kendine bunları sölemek okadar iç acıtıcıki anlatamam keşke bende hiç böle bişeyden haberdar olmasaydımdoğum yapana kadar değildimde zaten ben hiç böle olacağını tahmin etmemşt,m şükür ilkinden daha iim ama çook zor evereler attlattım tek başıma kimsenin haberi olmadan (eşim hariç)sessizce içimde yaşadım ve yaşıyorum herşeyi emzirmem kesilsin dr gidicem daha ii olabilmek için ama ilk önce çcuğum için gidicem daha ii ve kendinden emin güçlü bir anne olabilmek için allah kimseye yaşatmasın herkes bebeğini anneliğini doya doya yaşasın inşallah rabbim onları korusun ...
-
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
lohusa depresyonu yaşamaktan korkuyorum...yaşamayan var mı?
- Konu Sahibi durusevgi
- Başlangıç Tarihi
bu durumu yaşamayan bilemez o ne öyle der ama çk zor bir durum kimse başıma gelmez demesin ben yaşadım ve hala kalıntılı halde azda olsa devam ediyor tam 1 sene oldu daha hala tam olarak sıyrılamadım şu durumdan başka bir insan oldum sanki anlatması zor kelimelere dökmek zor neşelenip sevinmen gereken durumundan istemeden mutsuzluk duymak acı verici ve yorucu anne olamıyorum hissedemirum die kendine bunları sölemek okadar iç acıtıcıki anlatamam keşke bende hiç böle bişeyden haberdar olmasaydımdoğum yapana kadar değildimde zaten ben hiç böle olacağını tahmin etmemşt,m şükür ilkinden daha iim ama çook zor evereler attlattım tek başıma kimsenin haberi olmadan (eşim hariç)sessizce içimde yaşadım ve yaşıyorum herşeyi emzirmem kesilsin dr gidicem daha ii olabilmek için ama ilk önce çcuğum için gidicem daha ii ve kendinden emin güçlü bir anne olabilmek için allah kimseye yaşatmasın herkes bebeğini anneliğini doya doya yaşasın inşallah rabbim onları korusun ...
- 22 Kasım 2011
- 3.221
- 55
- 358
herkez deprosyona giriyo diye bir şey yoktur
birde kendine depresyona girerim girecegim diye aklına getirme.....
bende hamileyim ikinci gebeligim
ilk gebeligimde çok agır depresyon yaşadımki halen kendime hayret ediyorum nasıl atlattım diye..
bebegim kolik ve 1. gazlı bebekti ,geceleri hiç uyumaz dı
hepsini geçtim bir allahın kulu çevremde destek vermek yerine hepsi köstek oldular saolsun.
hepsi hep birlikte beni delirtmeye çalışmışlar anladım bunu..
ama şimdi eski ben deyilim ne onları nede başka birini aldırmayacagım.
sana tek tavsiyem
1-HİÇ KİMSEYİ UMURSAMA KİM OLURSA OLSUN EŞİN BİLE OLSA UMURSAMA
2-SADECE KENDİNİ VE BEBEGİNİ DÜŞÜN
3-CANIN NE İSTERSE YAP
4-HİÇ KİMSEYİ NE DUY NEDE GÖR..
tek tavsiyelerim budur .....aldırmazsan umursmazsan sen kazanır sen rahat edersin
hayırlı dogumlar olsun......
Son düzenleme:
- 22 Kasım 2011
- 3.221
- 55
- 358
vayyyyy çok sevdim teşekküler deneyecegim ..........Bak konu sahibi arkadaşım sorunun yanıtı burda gizli :)
Depresyona girmek istemiyorsan depresyona sokucaksın
Çok sevdim bu fikri ikinci doğumda deneyeceğim
dogru tespit dogru söz diyecek kelimem yok
- 4 Şubat 2010
- 2.113
- 5.038
- 408
Yok öyle bişey canım, bu tamamen sana bağlı. Herseyi kafana takar stres yaparsan depresyona girersin yoksa budurum söz konusu dahi olmaz. En azından ben yaşamadım, iyi şeyler düşün ki iyi şeyler yaşayasın. O küçük tatlı bebişi bi kucagınıza alın varya tüm negatiflikler uçup gidecektir. 
- 26 Aralık 2007
- 22.146
- 12.101
- 498
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
- 25 Temmuz 2011
- 12.759
- 317
- 448
- 25 Temmuz 2011
- 12.759
- 317
- 448
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
sanırım oyle ben bıgun muayeneye gıttıgımde aynı anda hemsıre dr ve kocamı oyle bır benzettım kı
dr kocamı dısarı cıkardı hamılelık depresyonundasın dogumdan sonra logusa depresyonuda gecıreceksın muhtemelen dogumdan sonra psııkolojık yardım al demıstı bana :26:almadım zaten gerek kalmadı kafayı kırdım
rahat bir hamilelik geçirdiysen çok kötü bir depresyon yaşamazsın, amaaaaaaa, doğumdan sonra, hormanları değişiyor insanın, el kadar bir bebek, emzirmek çok acı verici -benim için- ve gece gündüz uyumayan ve sürekli ağlayan bir bebekle hayata yeniden başlıyorsun doğal olarak yorgunluktan sinirlerin yıpranıyor, bir de eve güya yardımcı olmaya gelen yakınlardan her kafadan bir ses çıkınca giriveriyorsun depresyona, ben çıktım mı bilmiyorum, doğumdan önce nasıldım hatırlamıyorum bile, hamilelik benim için çok kötüydü, fiziksel olarak bir rahatsızlık yaşamadım ama annemi kaybettim ani olarak, hamileliğin h sini bile sildim kafamdan..kızıma 2 haftalıkken fenülketonüri teşhisi koyuldu, 1 ay boyunca topuktan kan verdik ve sonucu bekledik, şükür herşey normale döndü ama ben benlikten çıktım,
diyeceğim o ki bebeğin sağlıkla gelsin dünyaya, her zorluk bitiyor çünkü olabildiğince kendini rahatlatmaya çalış, etrafında gerçekten yardımcı olacak insanlar varsa daha kolay olur işin, ama tek başına da atlatılıyor...
diyeceğim o ki bebeğin sağlıkla gelsin dünyaya, her zorluk bitiyor çünkü olabildiğince kendini rahatlatmaya çalış, etrafında gerçekten yardımcı olacak insanlar varsa daha kolay olur işin, ama tek başına da atlatılıyor...
- 26 Eylül 2011
- 470
- 228
- 323
- 38
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
Sorunuz dikkatimi çekti. Şahsım adına yanıtlamak isterim.
8 yılllık bir bekleyişin ardından tüp bebek yöntemi ile hamile kaldım.
Tüp bebek tedavisi cok zorlu bir süreç helede yalnızsanız :)
Eşim bile işleri yüzünden sadece gelmesi gereken zamanda geldi. Onun haricinde tüm muayenelerimde yalnızdım. en son embriyo transferinde artık bağıra bağıra ağlamaya başladım kimsem yok benim yalnız kaldım vs. iş yerindeki müdürüm asistanını verdi yanıma şöförlü araç bile tahsis etti Allah razı olsun.
Kimsem yokmuydu peki?
Kendi ailem 600 km uzaktalar ve memurlar kafalarına göre gelemezler.
eşimin tarafı 4 tane görümcem ve kayınvalidem bırakın gelmeyi arayıp sormak zahmetine bile katlanmadılar üstüne eşimi arayıp karın bizi bilgilendirmiyor şeklinde şişirmeye kalkıştılar.
(Kimseden beklentim yok Allahım bana kolaylık verdi o bana yeter dedim hep. Öyleydi de zaten)
Sonuç hamile kaldım çooook şükür Rabbime
Çok rahat bir hamilelik geçirdim. Eşim sağolsun rahatım için ne lazımsa yaptı ne istedimse gücümüzün yettiğinde eksik kalmadım.
38+4 de sezaryen ile doğum yaptım. Amcamın eşi geldi doğumuma Allah bin kere razı olsun kraliçeler gibi baktı bana.
Ama onun gidişi yaklaştıkça beni bir stres halidir aldı durdu.
Yalnız kalınca napacağım nasıl bakacağım bebeğime cunku süt problemim vardı kızım cok kucuktu ve emmeye bile gucu yoktu.
Yengem gitti kayınvalidem geldi. Ben bu arada 10 gunluk ameliyatlıyım!
Bebeği aldı kuruldu baş köşeye sen git pazarı yap dedi bana :)
Kalktım 10 gunluk ameliyatlı ben pazarımı yaptım cocugumu kontrollere götürdüm.
Heşeyimi kendim yaptım.
Ha şunuda söyleyeyim kimse bana yardımcı olmak zorunda değil kayınvalidemde dahil..
Ben kimseye güvenerek bu yola çıkmadım.
Ama ben lohusa halimle kalkıp yemeğimi yapıp herşeyimi hazırlıyorum (tabi yaparım benim sorumlugum bu.)
İçtiğim bir kase corba göze batıyorsa,lokmalarım sayılıp bu kiloları veremezsin sen deniyorsa..
Gözümün yaşı içtiğim çorbaya karışıyorsa eğer burda sorumlusu kim sizce?
Şimdi kızım 8. ayını doldurdu. Şükürler olsun emziremedim ama cocuguma çok iyi baktıgımı dusunuyorum.
Etrafımdan gelen tepkilerde beni doğruluyor.
Atlattım o zor günleri.
Hamileliğim cok cok rahat geçmişti ama doğumdan sonra bana bebeğimin bakıcısı muamelesi reva görülmüştü.
İşte bunlar yıpratıyor insanı.
Açıkçası bunları yaşayacağını dusunen varsa yalnız baksın bebeğine cok daha iyi :)
Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama konu sahibi arkadaşımada tavsiyem katiyen kafana birşey takma hep o günlerde kalmıyorsun geçiyor gidiyor bebeğine kendine iyi bak gerisini boşver gitsin :)
arkadaşlar hepinize çok çok çok teşekkürler... yazdıklarınızı okudum.. genellikle yaşanmış sıkıntılar..yaşamadım diyenleri görünce de sevindim açıkçası...ancak benim şimdiden bazı sıkıntılarım var belkide ondan korkuyorum.yani bunları kendi içimde halledemediğimden doğum sonrası sorumluluk beni korkutuyor.
mesela ben atanamadım..şimdi bebek olunca ders çalışmak daha da imkansızlaşacak gibi. bir mesleğim olmayacak sanki hep evde kalıcam bu beni sıkıyor... sonra kayınvalidemle yaşadıklarımı düşünmek,kendi ailemden bazı insanların davranışları filan bunları aşamadığımdan hamileliğimin başından beri gecelerim uyku bozukluğuyla geçiyor.şimdi bebeğim olduğunda ona iyi bakabilicemmi,sevebilicekmiyim iyi mi olacak tatlı mı olacak bi sürü kaygı var. bazen arkadaşlarım amaaaan kimler kimler bakıyor sen mi bakamıcaksın diyor biraz kendime geliyorum.sonra tekrar aynı.. hatta bebeğimin cinsiyetine bile takmıştım bir ara. kayın valide olmak istemiyorum diye...biliyorum çok saçma amaaa atamıyorum bi türlü...(bunu da çevremde gördüğüm erkeklerin çoğu evlenince eşlerinin yanına geçip annelerine arka dönüyor buna dayanarak problem yaptım sanırım)
mesela ben atanamadım..şimdi bebek olunca ders çalışmak daha da imkansızlaşacak gibi. bir mesleğim olmayacak sanki hep evde kalıcam bu beni sıkıyor... sonra kayınvalidemle yaşadıklarımı düşünmek,kendi ailemden bazı insanların davranışları filan bunları aşamadığımdan hamileliğimin başından beri gecelerim uyku bozukluğuyla geçiyor.şimdi bebeğim olduğunda ona iyi bakabilicemmi,sevebilicekmiyim iyi mi olacak tatlı mı olacak bi sürü kaygı var. bazen arkadaşlarım amaaaan kimler kimler bakıyor sen mi bakamıcaksın diyor biraz kendime geliyorum.sonra tekrar aynı.. hatta bebeğimin cinsiyetine bile takmıştım bir ara. kayın valide olmak istemiyorum diye...biliyorum çok saçma amaaa atamıyorum bi türlü...(bunu da çevremde gördüğüm erkeklerin çoğu evlenince eşlerinin yanına geçip annelerine arka dönüyor buna dayanarak problem yaptım sanırım)
Son düzenleme:
Arkadasım depresyon agir bir durum Allah gercekten lausa bunalımına girenlerin yardımcısı olsun o durum bebeğini bile görmek istemiycek duruma sokuyo insanı ama onun disinda kendini kotu hissetmen cok normal arada aglama krizleri :) bebeğime bakabilecekmiyim kaygısı yasaman... Bunları bunalım olarak değerlendirme benimde iki aylık begim var cok zor gecti iki ay halada zor bi bebis bikac saglik problemiyle uykusuzluguyla ilgili sorunlar yaşadığımız icin açıkcası kendimi unuttum ....
ahaaaa aynen beni doktor kız diyince çığlık çığlığa bağırıdım kalkınca zıpladım falan adam da tuhaf oldu, sen yine de çok kaptırma falan dedi yazık 20. haftadaydım bir de kesin belli olur ama adam korktu
sen kayınvalideyi fala boşver bak cidden geliyor belli bir süre sonra gidiyor baki değil ya.. zaten pek istekli değilse çok kalmaz, sıkar onları çocuk bakmak falan haa eğer kalacaksa her işini yaptır bak sana söylüyorum, yemeği temizliği falan o yapmıyorsa sen de yapma sadece çocuğunla ilgilen, eşine de söyle yemek ayarlasın asla kendini parçalama, bebeğini sevmemen mümkün değil, görünce zaten anne olduğunu anlıyorsun çok da güzel bakarsın, sütün gelirse emzireceksin, gelmezse mama, çok karmaşık bir iş değil yani, sadece uyku düzensizliği olacak o yüzden biraz yorulacaksın
- 23 Ocak 2008
- 10.806
- 13.020
- 823
Git tabii ki...
Eğer çok kötü hissediyorsan şimdi git, emzirme durumunu anlatırsın.
Sana tavsiyem eşine anlat, duygularını paylaş ve ondan destek iste. Mesela çocuğa baksın yarım saat 1 saat dışarı çık hava al... Eşin desteği çok önemli...
Sen mutlu olmazsan ne bebeğin mutlu olur ne de eşin. Önemli bir mevzu
ilk doğum yaptım,20 günlük bebekle küçük bir ilçeden istanbula taşındım.eşim sabah erkenden gidip akşam geç geliyurdu.yalnız başıma geçirdim günlerimi bebeğimle,hiçbir sorun yaşamadım.
ikinciyi doğum yaptım,10 günlük bebekle gene yalnız kaldım,üstelik kolikliydi,gece gündüz durmazdı,uyumazdı.birde 4 yaşında ilgi bekleyen bir oğlum daha vardı.değil depresyona girecek zaman,uyuyacak zamanım bile yoktu.
doğum sonrası depreyona girenlerin hamileliklerini merak ediyorum.hamilelikleride mi sorunlu geçti acaba.:44:çünkü burada okuduğum konularda hamilelik depresyonu yaşayanlar,lohusalık depresyonu da yaşıyorlar
Egem ablacım alakası yok. Ben çok rahat bir hamilelik geçirdim ve planlı bir gebelikti. O zamana kadar depresyon nedir bilmezdim. Benimde anlattığın gibi depresyona girecek vaktim yoktu. Zaten psikiyatriste ancak çocuğum 1 yaşına geldikten sonra gidebildim. Depresyon vakit falan dinlemiyor zaten...
Ben ne zorluklar yaşadım depresyona girmedim senin her şeyin var depresyona giriyorsun senin ki şımarıklık gibi düşünmemek lazım. Her şeyi kafasına takan, pimpirikli, mükemmeliyetçi kişilikteki insanlar depresyona daha yatkın oluyorlar...
ahaaaa aynen beni doktor kız diyince çığlık çığlığa bağırıdım kalkınca zıpladım falan adam da tuhaf oldu, sen yine de çok kaptırma falan dedi yazık 20. haftadaydım bir de kesin belli olur ama adam korktu
haklısın canım.iş yaparsa kaçar kesin:)) uyku düzensizliği şimdiden var zaten alışkınım:)
sendemi depresyona girdin ancak bebek 1 yaşına gelince psik. gidebildim die yazmışsında sen neler yaşadın son yazdığın yazıda kendimece herşeyi kafasına takan kısmına katılıorum sadece evet ben herşeyi kafasına takan bir insanım ama bunun beni depresyona soktuğuna inanmıorum çünkü beni böle yapan şeyin nedeninin yenilik başka bir hayata yeni bir bireyle başlamak olduğunu kabullenememek olduğunu biliorum ne bileyim yabancılık çekme bunları yazmak benim için kolaymı hayır inan çok zor utanç verici ama yok etmeye çalışıorum bu durumu galiba benim asıl sorunum eskileri unutamamk yani ben bunu yaşadım diip bunu atlatamamk silememk kafamfan sanki hala aynı durumu yaşıyomuşum gibi davranmak ve gereksiz insanların ( elti gibi )laflarını fazlaca kaale almak ve sinir olmak kafaya takmak zaten zor bir dönemdeyim insanı deli ediolar ne diyeyim allah bana sabır versin ve benim gibi olanlara kendimi anlatabildimmi bilemiorum :/
az da olsa her lohusa kadın geçmiştir bu durumdan..kimi hastalık boyutunda kimisi de hafif alınganlıklar ,ağlama krizleri şeklinde geçiriyor..derlerdi inanmazdım ama hakkaten hormonlar tavan yaptığından insan inanılmaz hassas oluyor..hayırlı doğumlar ve sağlıklı,huzurlu bir lohusalık dilerim
- 19 Haziran 2012
- 30.176
- 38.362
- 598
- 34
doğum yapalı 4 ay oluyor depresyonmu bilmiyorum ama aşırı duygusallık,alınganlık,paronoya oldum,her an bebeğime birşey olurmu korkusu vardı uyurken nefes alış verişini takip ederdim belkide bu yaşağım şeyler önceki yaşadığım olaylar yüzündendir.umarım siz böyle şeyler yaşamadan atlatırsınız bide şimdilerde eşlerin depresyono girmesi moda oldu inşallah eşiniz size destek olur.
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.807
- 798
herkes baska baska yasar bana kalirsa bu durumu...illa yasayacaksin diye birsey yok. iyi seyler dusunki iyi seyler olsun.
dogumdan sonra fiziksel olarak cok acim vardi, yardim edenlerde oldu cok sukur...ben kendimi tamamen bebegime ve kendime odaklamaya calistim..tabiiki hayatinin cok kisitlandigini dusunuyorsun ilk gunler..acilar cabasi...her gun birbirinin aynisi gibi...bebegi tanimaya calisiyorsunuz...ozelliklede ilk defa anne olduysaniz benim gibi..neden agladigini anlamak icin bile 40 takla atiyorsun bazen giydirmekten bile korkuyorsun bi yerine bisey yaparim dusuncesiyle...ama sabirla sukrederek bu isin ustesinden geliyorsun. su da varki dinlenmeyi ve uyumayi ihmal etmemek lazim. ilk gunler gece bir kac defa emzirmeye kalktigin icin normalde alisik degilsin tabii, cok uykusuz kaliyorsun. gunduz bebek uyudugunda mutlaka sende 1-2 saat uyumaya dinlenmeye bakacaksin...yoksa bebege ve kendine sabrin kalmiyor...tabii birde etrafta seni uzecek insanlarin degil sana destek olacak insanlarin olmasi onemli...eger bunlari yapabilirsen bir sure sonra ritmini buluyor hersey...
kisaca arkadasim bolca bebegini ve kendini dusun stres yapma...hersey zamanla geciyor...
dogumdan sonra fiziksel olarak cok acim vardi, yardim edenlerde oldu cok sukur...ben kendimi tamamen bebegime ve kendime odaklamaya calistim..tabiiki hayatinin cok kisitlandigini dusunuyorsun ilk gunler..acilar cabasi...her gun birbirinin aynisi gibi...bebegi tanimaya calisiyorsunuz...ozelliklede ilk defa anne olduysaniz benim gibi..neden agladigini anlamak icin bile 40 takla atiyorsun bazen
giydirmekten bile korkuyorsun bi yerine bisey yaparim dusuncesiyle...ama sabirla sukrederek bu isin ustesinden geliyorsun. su da varki dinlenmeyi ve uyumayi ihmal etmemek lazim. ilk gunler gece bir kac defa emzirmeye kalktigin icin normalde alisik degilsin tabii, cok uykusuz kaliyorsun. gunduz bebek uyudugunda mutlaka sende 1-2 saat uyumaya dinlenmeye bakacaksin...yoksa bebege ve kendine sabrin kalmiyor...tabii birde etrafta seni uzecek insanlarin degil sana destek olacak insanlarin olmasi onemli...eger bunlari yapabilirsen bir sure sonra ritmini buluyor hersey...kisaca arkadasim bolca bebegini ve kendini dusun stres yapma...hersey zamanla geciyor...
Benzer Konular
