Kendimden örnek vereyim. İyi bir üniveristede mimarlık okuyorum. Erkek arkadaşım ise lise mezunu, bir tekstil firmasında çalışıyor.
Oturmuş bir ilişki olsa da ailemle paylaşmanın sırası değil diye düşünüyorum şimdilik. Okul bitmeden zaten bir şey olacağı yok, en azından kafalarımız rahat kalsın.
Benzer bir şeyi ben de yaşayacağım diye düşünüyorum. Çünkü birinin varlığından haberdar olunca ilk verilen tepki "kimin nesi, ne iş yapar?" falan oluyor, arkadaşlar arasında bile. Annem büyük olasılıkla "Emin misin?" diye soracaktır, ama kötü niyetle değil. Onu tanımıyorlar ki. Sonra bunun ilerde sorun olabileceğini, adamın zamanla ego savaşı yapacağını, belki beni başka şekillderde aşağılamaktan zevk alabileceğini söyleyecektir. Annem babamla yaşadı çünkü bunu. Babam çünkü tam bir etiket meraklısıdır. Üç kardeşiz, birimiz onu doktor babası yapmadık diye heveslerimizi mahvetti hep. İnanır mısınız bilmem, annemin ehliyet almasına bile engel olmayı başardı, sırf ondan bi nebze eksik kalsın diye. Ön lisans mezunuydu, kırkından sonra üniversite okuyacağım diye evini ailesini terk etti. Aslında bu bizim başımıza gelen güzel bir şeydi ya, neyse.
Yani demem o ki, böyle hikâyeler çok var. Erkekler çoğu zaman kadınlardan bir adım önde olmak ister. Aslında bu fikre karşı değilim. Kadınlar da zaten güçlü erkeklerle beraber olma eğilimindedir içgüdüsel olarak. Ama şahsi fikrim, tahsil görmüş, diploma almış olmak insanı her zaman bir adım öne taşımaz. İnsanına bağlıdır. "Okumak cehaleti alır, eşeklik bâki kalır." diye bir laf vardır, bence doğrudur.
Ben mesela okuduğum bölümün de katkılarıyla her halttan anlayabilen biri olmak durumundayım. Ama zaten oldum olası okumayı, kendimi geliştirmeyi çok sevmişimdir. Bir konu konuşuluyorsa söyleyecek bir şeylerim, belli bir fikrim vardır. Ha bazen yoktur, susmasını da bilirim yeri gelince. Bence insanı insan yapan bunlardır. Evet üniversiteler insanlara belli bir düşünebilme, çalışabilme yetisini kazandırıyor olabilir ama kendini geliştirip geliştirmemek kişiye kalmıştır. Yoksa ot gelmiş odun gidecek insanlar da lisans diploması alabilir yani.
Sizi de, arkadaşınızı da tanımıyoruz, ama açıkçası annenizin "ama o senden düşük" lafını çok yanlış buldum, kusura bakmayın. Bunun benzerini yarın kendi annem de bana söyleyecek olsa ona da bu tepkiyi verirdim. İnsanı insan yapan çok fazla değer vardır, bilmemkaç sene okumayla ille de kazanılmış olacak, okumayanlar mahrum kalacak diye bir şey yoktur. Evet üniversite hayatı insana çok fazla şey katar ama ben mesela kendi arkadaşımı belli bir fikir / kültür / olgunluk / farkındalık seviyesinin üstünde görmesem zaten yürümezdi ki.
Onunla her anlamda gurur duyuyorum. Onunla olduğum için ben kendimi özel hissediyorsam kimsenin tanıyıp bilmeden "ama o lise mezunu" demeye hakkı yoktur. Gençlik hevesi falan da değil bu, aklı başında genç bir kadınım ve bu seçimi yapabilecek olgunluktayım.
Annem başlarda biraz soru işaretleri ile yaklaşsa da onu tanıdıkça oğlu yerine koyacak eminim. Babam ölene kadar "o sana layık değildi" diyecek, ama dinlemeyeceğim bile. Herkes kendi doğruları ile yaşar. Asla saygıda kusur etmem, ama bir yerden sonra da müdahale etmesin artık. Bakın bir şey anlatayım, 30 yaşlarında bir kuzenim var, doktor. Eşiyle okuldan tanıştılar ve mezuniyetten sonra hemen evlendiler, çocukları oldu. Babam TUS'u kazanmadan evlendi çocuk yaptı diye olur olmadık yerde sürekli eleştirir kuzenimi. Halbuki kadın dünyanın en mutlu eşi ve annesi belki, ve hâlihazırda doktor! Neymiş, vay efendim, önce uzman olmalıymış. Yahu sana ne be adam
klava:
Bir de, ailelerin maddi durum endişesi de olabilir, o konuda daha güvensiz yaklaşabilirler. Ama üniversite mezunu insanlar her zaman daha çok maaş alacak siye bir şey yok ki. Evine helal para getiren ve ailesini kimseye muhtaç etmeyen erkeğe her zaman saygı duyarım. Babamdan fazla maaş alan ilkokul terk adam yok mudur, emin ol çoktur. Eee? Şahsen arkadaşımın ne kadar kazandığını bilmiyorum, maddiyat konuşmayı sevmem. Orta halli bir aileden geldim, çok şükür azı da bilirim çoğu da ve hayatımı yaşayabileceğimden fazlasında gözüm olacağını da hiç sanmıyorum. Allah zorda bırakmasın yeter.
Sen önce onu iyi tanı. Senin kiminle nasıl mutlu olacağını senden iyi kimse bilemez. Aileler de evlilik söz konusu olduğunda illâ ki bir kusur bulacaktır karşı tarafa, ama emin ol çoğu kötü niyetli değildir. Ama unutma, herkes kendi doğruları ile yol alır, almalıdır.
Hayırlısı olsun canımopuyorumnanaktan