- 12 Haziran 2016
- 2.124
- 842
- 123
Kızlar dün KV aradı.
22.06.2017 günü Mahkeme sonuçlanacak.
Fakat bir telefon görüşmesinin beni bu kadar erkileyebileceğini düşünememiştim.
Dün ansızın telefon çaldı, tanımadığım bi numara. Açıp, baktığımda ağlamaklı bi sesin bana "Kızım, kızım. " dediğini duydum. Önceleri Öz Annem sandım. Ama "Kimsiniz?" diye sorunca "Annen" demesinden anladım KV olduğunu. Neredeyse 2.5 saat hiç kapatmadan konuştu, ben dinledim.
Ayaklarıma kapanıp yalvarmadığı kaldı. Söyledikleri o kadar etkiledi ki... Karşımda olsa boynuna sarılacaktım. Ama yaptıkları ağır basıyor, aklıma geldikçe nefret kaplıyor yüreğimi, ne yapacağımı bilemez oldum, arada kaldım, çaresizim...
"Sende Annesiz büyüdün, gel ne olur"
"Bi yavrucağı, eksik büyütmek istemezsin herhalde!"
"Babasız dursa, olmaz.. Anasız dursa, o zaten hiç olmaz"
"Bizi sevmiyorsan Kocan'a bari acı" (yemeden, içmeden kesilmiş dee)
"Baban da bekliyor seni, o da sizi düşünmekten kendimi alı koyamıyor"
"AH'ını çekiyoruz, yüreğimiz kaldırmıyor artık.
Ortanca oğlu hapishaneye atılacakmış ,
Kocası kızını dövmüş, işe giderken, ufak çaplı
bi kaza geçirmiş,
Eşim yemeden içmeden kesilmiş, yataklara
düşmüş,
KP gittim gideli 6 kilo vermiş, düşünmekten.
Bunun gibi daha neler, neler anlattı. İçim bi an cız etti. Ama yaptıklarını da unutamıyorum.
"Kusura bakmayın, ben kararımı verdim, akıllanmak için geç kalmışsınız!!" dedim, telefonu kapattım. Ama dünden beri de aklımdan bir türlü çıkmıyor. Anlatmak istedim, yoksa düşün düşün kafam "DANK" etcek
22.06.2017 günü Mahkeme sonuçlanacak.
Fakat bir telefon görüşmesinin beni bu kadar erkileyebileceğini düşünememiştim.
Dün ansızın telefon çaldı, tanımadığım bi numara. Açıp, baktığımda ağlamaklı bi sesin bana "Kızım, kızım. " dediğini duydum. Önceleri Öz Annem sandım. Ama "Kimsiniz?" diye sorunca "Annen" demesinden anladım KV olduğunu. Neredeyse 2.5 saat hiç kapatmadan konuştu, ben dinledim.
Ayaklarıma kapanıp yalvarmadığı kaldı. Söyledikleri o kadar etkiledi ki... Karşımda olsa boynuna sarılacaktım. Ama yaptıkları ağır basıyor, aklıma geldikçe nefret kaplıyor yüreğimi, ne yapacağımı bilemez oldum, arada kaldım, çaresizim...
"Sende Annesiz büyüdün, gel ne olur"
"Bi yavrucağı, eksik büyütmek istemezsin herhalde!"
"Babasız dursa, olmaz.. Anasız dursa, o zaten hiç olmaz"
"Bizi sevmiyorsan Kocan'a bari acı" (yemeden, içmeden kesilmiş dee)
"Baban da bekliyor seni, o da sizi düşünmekten kendimi alı koyamıyor"
"AH'ını çekiyoruz, yüreğimiz kaldırmıyor artık.
Ortanca oğlu hapishaneye atılacakmış ,
Kocası kızını dövmüş, işe giderken, ufak çaplı
bi kaza geçirmiş,
Eşim yemeden içmeden kesilmiş, yataklara
düşmüş,
KP gittim gideli 6 kilo vermiş, düşünmekten.
Bunun gibi daha neler, neler anlattı. İçim bi an cız etti. Ama yaptıklarını da unutamıyorum.
"Kusura bakmayın, ben kararımı verdim, akıllanmak için geç kalmışsınız!!" dedim, telefonu kapattım. Ama dünden beri de aklımdan bir türlü çıkmıyor. Anlatmak istedim, yoksa düşün düşün kafam "DANK" etcek
