- Konu Sahibi inceuclusarjiolanvarmi
-
- #1
Merhaba kızlar.
Bilmem beni hatırlayanınız var mı? Geçen yıl eylül ayında 4 yıllık ilişkim bitmişti. Hayatımdaki en berbat dönemi yaşıyordum. Acizdim, mutsuzdum, bir daha sevemem diyordum. Terk edilmekten ötürü kendime acıma hissim geçmek bilmiyordu. Öfkeliydim ve de. Öyle bir öfke ki, sevgi ve özlemin önüne geçiyordu bazen. Velhasılı kelam şu an bu sayfada yazılmakta olan her şeyi bizzat yaşadım. Zavallı bir şekilde sosyal paylaşım sitelerinden onu takip etmek, aramasını beklemek, yemeden içmeden kesilip kavuşacağımız günün hayallerini kurmak...
Evet onun yaptığı tüm pisliklere ve kötü olan gerçek yüzünü görmeme rağmen beklentilerim bitmedi. Kendime acımam da.
Sonra "o" çıktı karşıma. Enkaz haldeydim beni bulduğunda. Konuştum günlerce hatta aylarca. Dinledi beni. Geçmişimi, biten ilişkimi anlattım ona. Hiçbir şey gizlemeden. Tüm keşkelerim ve pişmanlıklarımı anlattım ona. Yanımda oldu, "sen güçlüsün silkin artık" dedi. Arkadaşımdı. Konuşabildiğim tek kişiydi. Zira bir şeyleri gizleme ihtiyacı hissetmiyordum. Utanıyordum anlatırken ama yine de anlatıyordum. "ben yanındayım" dedi...
Sonra zaman geçti, aramızdaki bağ öylesine kuvvetlendi ki, aşk doğdu bu bağdan. Önce o söyledi hislerini. Ben korkuyordum. Geçmişimi tüm ayrıntılarıyla bilen bir erkeğe nasıl güvenebilirdim ki? Yüzüme vurmaz mıydı ayıplarımı? "olmaz" dedim. Yapamam ben, dürüstlükten ne fayda gördüm ki bu güne dek. Kandırmalı ve gizlemeliyim. Sevmemeliyim, bağlanmamalıyım dedim. "YAPAMAZSIN" dedi. Sen iki yüzlü olamazsın...
İnandım ona. İnandırdı beni tüm söylediklerine. Kızlar, 4 yılın ardından döktüğüm o gözyaşlarını, keşkelerimi ve acizliğimi unutturdu bana. "bir daha asla sevemem" diyordum ya, ben aslında hiç sevmemişim ki zaten. Sevgi sandığım acizliğe sarılmışım yıllar boyunca. Hayatıma giren ilk erkek beni terk ettiğinde hırslanmışım bunu nasıl yapar diye. İlkti o yahu. Nasıl bilemedi ki bunun kıymetini...
İlk olan erkeğin aşık olması sevmesi kolaydır. Bir geçmiş yoktur onu rahatsız eden. Lakin gerçek aşk bu değildir işte. Şu an hayatımda olan ve hayatımla ilgili tüm gerçekleri bilen erkek, o aşkın ta kendisi işte. Olanlara, yaşadıklarıma rağmen gözünü geçmişe kapatan ve "sen hayatımda tanıdığım en temiz en iyi kızsın" diyebilen erkektir aşka vakıf olan.
Kızlar, kapatmayın kendinizi hayata. Ben bundan sonra asla sevemem demeyin. Artık umut yok benim için demeyin. Pişmanlıklarım var ben artık kimseye güvenemem demeyin. ACIMAYIN kendinize.
Hayat öyle bir sürpriz sunuyor ki hiç ummadığınız anda, öylesine şaşırtıyor ki kader bizi, geçiyor tüm acılar. Mutluluk o kadar da imkansız değil emin olun. Ki buraya yazmadığım ve yaşadığım öylesine kötü olaylar var ki... İmkansız değil hiçbir şey.
Bırakın hayatı akışına. Yeniden bir araya gelecekseniz, kader bunu ön görecekse, siz kendinize acımasanız da olacak bu zaten. Yaşayın hayatınızı, kapatmayın kendinizi dünyaya. Yok eğer o sayfa kapandıysa, hayat size daha güzel günleri sunacak emin olun.
5 ay. 5 koca ay hayatımı erteledim. Eğitimimi, işimi, ailemi, dostlarımı her şeyi erteledim. Hayattan vazgeçtim. Psikiyatrlar, doktorlar ilaçlarla diriltmeye çalıştılar beni. Hazmedemedim yaşadıklarımı... Sonra, vazgeçtim kendime acımaktan. Eğitimime geri döndüm ve hayatımda olmadığım kadar başarılı oldum. Ailemle arkadaşlarımla vakit geçirdim. Ve gerçek aşkla tanıştım...
He onu unuttum mu? Hayır! Keşke unutabilsem. Lakin acı vermiyor onu düşünmek. Hatıralardaki iyi hallerinden ibaret artık. Yaptığı kötülükleri hazmettiğimde geçmişte bıraktım onu. Neden? diye sormaktan vazgeçtiğimde, önüme bakabildim ancak. Önemli mi nedeni? Bitti. Bunu kabullen ve önüne bak artık. Bırak o kötülükleri ile boğulsun kendi küçük ve berbat dünyasında. Bırak, önüne bak!
Kendinize inanın önce. Bunu atlatabilirim! deyin. Ah biliyorum aşkınız çok büyük, acınız katlanılamaz. Biliyorum bu cümleleri. Aylarca tekrarladım kendime.
Gerçek aşkla henüz tanışmadınız. Tanışmış olsaydınız, ayrı olmazdınız. O, gerçek aşk olsaydı, aşkı hak etseydi, uzakta değil yanı başınızda olurdu. Hadi silkinin artık. Emin olun, geçecek. Güzel günler göreceğiz çocuklar
Bilmem beni hatırlayanınız var mı? Geçen yıl eylül ayında 4 yıllık ilişkim bitmişti. Hayatımdaki en berbat dönemi yaşıyordum. Acizdim, mutsuzdum, bir daha sevemem diyordum. Terk edilmekten ötürü kendime acıma hissim geçmek bilmiyordu. Öfkeliydim ve de. Öyle bir öfke ki, sevgi ve özlemin önüne geçiyordu bazen. Velhasılı kelam şu an bu sayfada yazılmakta olan her şeyi bizzat yaşadım. Zavallı bir şekilde sosyal paylaşım sitelerinden onu takip etmek, aramasını beklemek, yemeden içmeden kesilip kavuşacağımız günün hayallerini kurmak...
Evet onun yaptığı tüm pisliklere ve kötü olan gerçek yüzünü görmeme rağmen beklentilerim bitmedi. Kendime acımam da.
Sonra "o" çıktı karşıma. Enkaz haldeydim beni bulduğunda. Konuştum günlerce hatta aylarca. Dinledi beni. Geçmişimi, biten ilişkimi anlattım ona. Hiçbir şey gizlemeden. Tüm keşkelerim ve pişmanlıklarımı anlattım ona. Yanımda oldu, "sen güçlüsün silkin artık" dedi. Arkadaşımdı. Konuşabildiğim tek kişiydi. Zira bir şeyleri gizleme ihtiyacı hissetmiyordum. Utanıyordum anlatırken ama yine de anlatıyordum. "ben yanındayım" dedi...
Sonra zaman geçti, aramızdaki bağ öylesine kuvvetlendi ki, aşk doğdu bu bağdan. Önce o söyledi hislerini. Ben korkuyordum. Geçmişimi tüm ayrıntılarıyla bilen bir erkeğe nasıl güvenebilirdim ki? Yüzüme vurmaz mıydı ayıplarımı? "olmaz" dedim. Yapamam ben, dürüstlükten ne fayda gördüm ki bu güne dek. Kandırmalı ve gizlemeliyim. Sevmemeliyim, bağlanmamalıyım dedim. "YAPAMAZSIN" dedi. Sen iki yüzlü olamazsın...
İnandım ona. İnandırdı beni tüm söylediklerine. Kızlar, 4 yılın ardından döktüğüm o gözyaşlarını, keşkelerimi ve acizliğimi unutturdu bana. "bir daha asla sevemem" diyordum ya, ben aslında hiç sevmemişim ki zaten. Sevgi sandığım acizliğe sarılmışım yıllar boyunca. Hayatıma giren ilk erkek beni terk ettiğinde hırslanmışım bunu nasıl yapar diye. İlkti o yahu. Nasıl bilemedi ki bunun kıymetini...
İlk olan erkeğin aşık olması sevmesi kolaydır. Bir geçmiş yoktur onu rahatsız eden. Lakin gerçek aşk bu değildir işte. Şu an hayatımda olan ve hayatımla ilgili tüm gerçekleri bilen erkek, o aşkın ta kendisi işte. Olanlara, yaşadıklarıma rağmen gözünü geçmişe kapatan ve "sen hayatımda tanıdığım en temiz en iyi kızsın" diyebilen erkektir aşka vakıf olan.
Kızlar, kapatmayın kendinizi hayata. Ben bundan sonra asla sevemem demeyin. Artık umut yok benim için demeyin. Pişmanlıklarım var ben artık kimseye güvenemem demeyin. ACIMAYIN kendinize.
Hayat öyle bir sürpriz sunuyor ki hiç ummadığınız anda, öylesine şaşırtıyor ki kader bizi, geçiyor tüm acılar. Mutluluk o kadar da imkansız değil emin olun. Ki buraya yazmadığım ve yaşadığım öylesine kötü olaylar var ki... İmkansız değil hiçbir şey.
Bırakın hayatı akışına. Yeniden bir araya gelecekseniz, kader bunu ön görecekse, siz kendinize acımasanız da olacak bu zaten. Yaşayın hayatınızı, kapatmayın kendinizi dünyaya. Yok eğer o sayfa kapandıysa, hayat size daha güzel günleri sunacak emin olun.
5 ay. 5 koca ay hayatımı erteledim. Eğitimimi, işimi, ailemi, dostlarımı her şeyi erteledim. Hayattan vazgeçtim. Psikiyatrlar, doktorlar ilaçlarla diriltmeye çalıştılar beni. Hazmedemedim yaşadıklarımı... Sonra, vazgeçtim kendime acımaktan. Eğitimime geri döndüm ve hayatımda olmadığım kadar başarılı oldum. Ailemle arkadaşlarımla vakit geçirdim. Ve gerçek aşkla tanıştım...
He onu unuttum mu? Hayır! Keşke unutabilsem. Lakin acı vermiyor onu düşünmek. Hatıralardaki iyi hallerinden ibaret artık. Yaptığı kötülükleri hazmettiğimde geçmişte bıraktım onu. Neden? diye sormaktan vazgeçtiğimde, önüme bakabildim ancak. Önemli mi nedeni? Bitti. Bunu kabullen ve önüne bak artık. Bırak o kötülükleri ile boğulsun kendi küçük ve berbat dünyasında. Bırak, önüne bak!
Kendinize inanın önce. Bunu atlatabilirim! deyin. Ah biliyorum aşkınız çok büyük, acınız katlanılamaz. Biliyorum bu cümleleri. Aylarca tekrarladım kendime.
Gerçek aşkla henüz tanışmadınız. Tanışmış olsaydınız, ayrı olmazdınız. O, gerçek aşk olsaydı, aşkı hak etseydi, uzakta değil yanı başınızda olurdu. Hadi silkinin artık. Emin olun, geçecek. Güzel günler göreceğiz çocuklar
Son düzenleme: