:çok üzgünüm:
bir kız düşünün 17 yaşında,sevgilsi 22 yaşında.öyle bir aşk düşünün ki herşeye göüs gersin,herkezin karşısında dimdik dursun.aile baskısı,tutucu çevre,arkadaş bildiklerinin teker teker sırtından vurması...
herşey düzeldi derken,2 seneliik bir ilişkide erkeğin aşırı kıskançlık yapmaya başlar,kızın annesiyle dışarı çıkmasına bile izin vermez.evde kendisinden habersiz banyoya girmesine yemek yemesine bile tahamul etmemeye başlar.kendinden bile kıskanır kızı kimseler görmesin ister.o kadar abartırki bunu,dışarda kızın yanından erkek geçmesini bile kaldıramaz hale gelir.kız nihayetinde dayanamaz ve ayrılmak istediğini söyler.erkek ikisinide öldürmeye kalkar.kız zor sakinleştirir.kız anlarki artık sevdiğinin ciddi anlamda psikolojik sorunları var.
erkek şiddet kullanmaya başlar kız söz dinlemedikçe.kıza her vurduğunda vurduktan sonra kendisinden defalarca nefret eder ağlar kızın ayaklarına kapanır affetmesi içinn.ama kıskançlığı gözünü bürüdüğünde hiçbirşey göremez.tekrar tekrar aynı şeyler yaşanır.
kız gerek sevgilisinin annesine babasına zarar vermesinden korkmasından gerekse sevdiğine karşı olan aşkından bir türlü ayrılamaz.
paylaşmak istedim arkadaşlar kimseye anlatamadığım birşydi bu.o kız benim.şiddet gören benim.her ağladığımda yastığı yüzüme kapatıp annem duymasın üzülmesin diye içime atan benim.17 yaşındayım,aileme zarar gelmesinden,bana zarar gellmesinden,korkuyorum.kendmden nefret ediyorum bunca yaşadığım şeye rağmen onu sevmeyi bırakamıyorum