Burayı sürekli okuyorum yazamasamda
Bugun yazmak istedim doğum yaptım 2 aylık olduk 7 sene aradan sonra ne zormuş unutmuşum herşeyi
Yenidoğan dönemi ilkinde böyle yaşamadım curcuna vardı ozaman 3 aylık olunca kendi evime geçmiştik eşimin işi dolayısıyla
Bunda yaşıyorum heralde lohusa depresyonu sürekli kucak istiyo alıyorum kucaktada huzursuz okadar yoruluyorum ki gün sayıyorum
Eşim Allahtan 3 gün işe gidiyo 4 gün yardımcı o evdeyken daha huzurluyum dua ediyorum hergün Haziran gelsin şu cocuk biraz büyüsün diye
Bazen isyan ediyorum sonra pişman oluyorum
Bazen iyiki diyorum bazen ne halt yedin diyorum karmakarışığım
Öle yazmak istedim
Öncelikle gözünüz aydın, Allah analı babalı büyütsün. Belli bir aradan sonra yeniden sıfırdan bebek olması emin ol senin gibi çoğu insanı yoruyor .Allah işini kolaylaştırsın inşallah.
Ama bu yola girdin karar verdin bir tane daha çocuğun olmasını istedin. Sadece tadını çıkartmaya bak. Mesela daha çok olumlu yönlerini düşün. Kendini motive et.
Ben 38 yaşında anne oldum. Evet bir gencecik yaşta anne olanlar gibi enerjim asla yoktu. Mesela kalkıp hoplayıp zıplayıp oyun oynayacak gücüm yoktu. Ama çabuk yorulduğum için top oynarken de oturarak eğlenceye dönüştürerek oynadım.
Mesela Ela ilk geldiğinde öyle istedimki kucağıma gelsin kucağımda uyutayım. Ama o yatağında rahatça yatıp uyumayı istedi.
1 yaşından sonra kucağımda uyutmaya başladım.Alıştırdım.
Hareketlendi oldukça yorucuydu. Evde işlerimi yapamaz olmuştum. Ama evde işlerim kalıyor diye takılmadım. Önemli olan onunla geçirdiğim zamandı.
Annenin psikolojisi çocuğa da yansıyor diye düşünüyorum.
Mesela bir örnek vereyim. Benim kardeşim sürekli evde temizlik yapar elinden iş düşmez.
İlk çocuğu genelde annemin yanında büyüdü. Sıkıntılı süreç yaşamadı.
İkinci çocuğunda çok büyük sıkıntılar yaşadı.çünkü benim düşünceme göre az zaman ayırıyordu. Öncelik evdeki işleri yapmaktı.ayrıca ikinci çocuğu biraz eşinin ve yeğenimin isteği üzerine yapmıştı.
Böylece bebekken de uyku vs sorunlar yaşadı.büyüdükçe de illa çatışmaları oldu.
Bunları kardeşime de söylemiştim.
Bu günler gerçekten geri gelmiyor.gelmeyecek.
Onun için o anı en güzel hale getirip yaşamak lazım. Henüz daha çok küçük. Bunun hareketlendiği dönem de var.
Biraz sabır biraz pozitif olmak..
Bugün uyku öncesi 1 saat oyun oynadık.
Mesela ocağı silecektim kaldı
Benim için en güzel mutluluktu.sabah o kahvaltı yaparken silerim.olur biter.
Uzun uzun yazdım ama kendinizi strese sokup daha kötü hale gelmesini istemediğim için yazmak istedim.
İnşallah daha güzel günlere çocuğunuzla