Babamı onkolojiye sevk ettiler, dün eve yolladılar saat 4 gibi eşim aldı.
Gidip gelecek mi nasil bir tedavi izlenecek bugun söyleyecekler.
Ama hic hali yok gördükce yüregim dağlanıyor.
Gece yine ambulans cagirmış.
Uyumus uyanmış bi an daralmış hastanede sanmış kendini uykudan uyaninca zaten kendini kaybediyormus bir süre annem öyle diyordu.
Sanırım o şokla ama gitmedi hastaneye kendine geldi sakinlestirdik. Bak havan var, seker ilacin var, insulinin var biz burdayız dedik. O da iyi hissetti zaten kendine geldi. Annem hic uyumuyor zaten.
Ama görmeye yürek dayanmiyor.
3den beri namaz kılıp dua ediyorum Allahım sen yardım et, kuvvet ver diye.
Dun o gelecek diye ona göre cesit cesit yemekler yaptım onun yiyebilecigi tuzsuz .
Makarna(hastanede veriyorlarmis) tuzsuz corba, haslama tavuk, patatesli köfte ve salata istemisti onuda yaptım.
İhlamur kaynattim 1 bardak icti limonlu.
Eskisi kadar yiyemiyor bile.
Kız dahada hasta olmaya basladi gececegi yere sabah onuda dr goturcez.
Hoş sabah oldu hic uyumadan.
Onada gece corba yaptım, eriste pisirdim, koftede vardi corba icti cok şükür ilaclarini vitaminini verdim. Bal ve 1 bardak ıhlamurda icirdim. O da uyumadı geri.
Gece hic sabah olmuyor sanki hastaya acısı olana hic olmaz
Yanında oturuyoruz gözlerim doluyor onu hasta psikolojisine iyice sokmak istemiyoruz.
Olagan davranıyoruz onu öyle gördükçe duramıyorum.
Hastanede yatar umarım göz görunce daha zormuş.