- 11 Kasım 2009
- 211
- 99
- 103
- Konu Sahibi uzun_hikaye
-
- #1
10 ayda 3 kere hamile kaldım. 3 kere pozitif kan sonucu gördüm. 2 kere ultrasonda bebeğimi, 1 kere kalp atışını gördüm. Ama hepsinde bebeklerim kan olup gitti. 3 kere yattım o kürtaj masasına. 2 bebeğimi içimden çekip aldılar 1’i bacaklarımdan akıp gitti. Hepsinde ümit ve korku doluydum. Hepsinde korktuğum başıma geldi. İlkinden sonra yaşayamam sandım yaşadım. Bir daha olursa yaşayamam dedim bir daha oldu. Bu iki artık üçü kaldıramam dedim dün üçüncüyü de yaşadım. Şimdi tek hissettiğim şey yaşarım ama yaşamak artık canımı çok acıtıyor. Yaşam her geçen ay biraz daha beni yoruyor. Hele bu son içimi çok yaktı. Kanla karışık yağdı içimden hüzün. Kıpırdamadan yattım bebeğim için ama olmadı, o da gitti. Neden diye isyan etmeyi bıraktım artık. En çok neyden canım acıyor ama biliyor musunuz insanların daha gençsin yine olur, ya daha büyükken olsaydı gibi saçma sapan cümlelerinden. Marketten domates değildi çürük çıkınca atayım bir daha alırız diyeyim. Ben onu yapmak için neler, ne savaşlar verdim biliyor musunuz?
O benim içime düştüğü ilk an ben anne oluyorum. O benim içime düştüğü ilk an dünyaları yakabilirim onun için. O benim içime düştüğü ilk an ne kadar korkarsam korkayım içimde yepyeni çok güçlü ve mutlu bir kadın doğuyor. Artık o kadın yok içimde ve bir daha da olabileceğine dair inancım yok. Bir daha asla anne olamayacağım, benim hiçbir zaman karnım büyüyüp tekmeler atan bir çocuğum, sonu mutlulukla biten bir doğumum olmayacakmış gibi geliyor. Çok yorgun ve kırgınım artık. Güçlü olmaya çalışmaktan, umursamıyormuş gibi, iyiyim gibi davranmaktan yorgunum.İçimde 3 tane mememi değil kalbimi emen bebeğim var benim. Artık kalbim bitti, kalmadı. Bir gece uyuyup uyanmamak istiyorum. Anestezi alayım uyanmayayım istiyorum. Olmuyor be, hiçbir şey olmuyor. Hiçbir şey acımı dindirmiyor. Zaman falan değil. Artık zamanla düzelemeyecek yaralar var içimde. Daha ne kadar gücüm var merak ediyorum...
O benim içime düştüğü ilk an ben anne oluyorum. O benim içime düştüğü ilk an dünyaları yakabilirim onun için. O benim içime düştüğü ilk an ne kadar korkarsam korkayım içimde yepyeni çok güçlü ve mutlu bir kadın doğuyor. Artık o kadın yok içimde ve bir daha da olabileceğine dair inancım yok. Bir daha asla anne olamayacağım, benim hiçbir zaman karnım büyüyüp tekmeler atan bir çocuğum, sonu mutlulukla biten bir doğumum olmayacakmış gibi geliyor. Çok yorgun ve kırgınım artık. Güçlü olmaya çalışmaktan, umursamıyormuş gibi, iyiyim gibi davranmaktan yorgunum.İçimde 3 tane mememi değil kalbimi emen bebeğim var benim. Artık kalbim bitti, kalmadı. Bir gece uyuyup uyanmamak istiyorum. Anestezi alayım uyanmayayım istiyorum. Olmuyor be, hiçbir şey olmuyor. Hiçbir şey acımı dindirmiyor. Zaman falan değil. Artık zamanla düzelemeyecek yaralar var içimde. Daha ne kadar gücüm var merak ediyorum...