- Konu Sahibi souloffire
- #1
Merhabalar. (Yaşım 15)
Benim size danışmak istediğim konu şu ; sizce bir psikiyatriye başvurmalı mıyım?
Geçen sene her şey yolundaydı. Derslerim, sınavlarım, duygularım, ... Yaptığım şeyleri seviyordum, kendime güveniyordum ama şu son iki-üç ayda güvensizlik, isteksizlik, azalan iştah gibi durumlarla karşı karşıyayım. Evde gün boyu tek başıma oturmak istiyorum; fakat bu beni daha kötü yapıyor. Ne kadar beceriksiz, sevilmeyen biriymişim gibi düşünüyorum kendimle yalnız kalınca. Okulda hiç bir problemim yok (başarım ve öğretmenlerin gözünde yerim çok iyi) ama kalabalıktan da hoşlanmıyorum. Onun dışında geçenlerde bir sınavdan üç aldım. Moralimi çok bozdu. Önceden böyle değildi, bilmiyorum belki de bu sene için kendimi her şey mükemmel olmalı diye bir düşünceye kaptırdığımdandır. Artık ders ve sınav düşününce de midemde bulanmalar meydana geliyor. Önemli derslerin sınavında ise heyecandan aklımda doğru bulduklarımı bile farklı bir yanıt olarak işaretliyorum. Sonra kağıt elime gelince ' iyi de ben bunu şöyle bulmuştum nasıl oldu da böyle saçma bir şıkkı işaretledim ' diye moralimi bozuyorum.
Onun dışında ne kadar sevimsiz biriyim diye düşüncelere kapılıyorum. Yorgunmuşum gibi canım hiçbir şey çekmiyor. Dün akşam da yatmadan önce içimdeki sıkıntıdan dolayı ağladım ve hiç olmadık bir şekilde gece uyurken aniden uyandım ve uyandığımda titriyordum. Biran sinir bastı ve ağlamaya başladım. Uyandığımda ise her şey gayet normaldi, okula gittim geri geldim. Ama eve gelince bunalıyorum(dışarıda biriyleriyle olmakta istemiyorum), karamsar düşünceler basıyor . Özellikle bu tarz düşünceler hava kararınca yalnızlık gibi bir şey çağrıştırıyor bende. Gece yatıp uyuyamadığım zamanlar ise daha kötü oluyorum. Günde en az yarım saatim ağlamak ve kötü düşüncelerle geçiyor ve ağlama sıralarında ölmeyi ne kadar çok istediğimi farkediyorum.
Ama şuan gayet normalim sadece bir saat sonra nasıl bir duyguya kapılacağım şüpheli. Gel-gitler yaşıyorum. Biran mutlu, biran berbat.
Size sormak istediğim " Bir psikatriye başvurmalı mıyım? Tedavi iyi yönde belirtilerini ortalama ne kadar süre de gösterir? "
Üzgün olduğum anlarda bunu kesinlikle yapmalıyım diye düşünüyorum ama şuanki gibi normalsem hiçbir şeyim yokmuş gibi geliyor, gitmekten vazgeçiyorum.
Yardımınıza çok ihtiyacım var.
Teşekkürler
* Ek olarak bugün* şunları da yazmak istedim.
Hocam bugün akşam da yine gece saat 3 gibi tekrar uyandım ve yine aklımdan kötü kötü şeyler geçmeye başladı. Sanki her şey ve herkes kötü olacakmış gibi. O psikololoji ile bir-iki saat yatakta döndüm durdum. Moralim çok bozuk, dayanamıyorum. Her şey bitsin istiyorum. Nerede haraketli, mutluluk saçan bi' şarkı duysam o bile bana sıkıntı vermeye başladı artık. Mutluluk belirtileri gösteren her şeyden nefret eder oldum. Ailemle de bu konuları konuşunca söyledikleri şeyler hep belli. " Kızım kafana takma. Sen her şeyi düzeltebilecek kişisin yada ne varda sıkıntı yapıyorsun. " Anlamıyorlar sanki beni. Ayrıca böyle stresli zamanları önceden ablam da çok geçirmiş ve şimdi 25 yaşında. Sık sık panik atak geçirir oldu. Ailem birazda benim o durumlara kadar gelmemi istemiyorlar. Kafam çok karıştı gerçekten. Bir şeyleri düzeltmem gerek artık.
Benim size danışmak istediğim konu şu ; sizce bir psikiyatriye başvurmalı mıyım?
Geçen sene her şey yolundaydı. Derslerim, sınavlarım, duygularım, ... Yaptığım şeyleri seviyordum, kendime güveniyordum ama şu son iki-üç ayda güvensizlik, isteksizlik, azalan iştah gibi durumlarla karşı karşıyayım. Evde gün boyu tek başıma oturmak istiyorum; fakat bu beni daha kötü yapıyor. Ne kadar beceriksiz, sevilmeyen biriymişim gibi düşünüyorum kendimle yalnız kalınca. Okulda hiç bir problemim yok (başarım ve öğretmenlerin gözünde yerim çok iyi) ama kalabalıktan da hoşlanmıyorum. Onun dışında geçenlerde bir sınavdan üç aldım. Moralimi çok bozdu. Önceden böyle değildi, bilmiyorum belki de bu sene için kendimi her şey mükemmel olmalı diye bir düşünceye kaptırdığımdandır. Artık ders ve sınav düşününce de midemde bulanmalar meydana geliyor. Önemli derslerin sınavında ise heyecandan aklımda doğru bulduklarımı bile farklı bir yanıt olarak işaretliyorum. Sonra kağıt elime gelince ' iyi de ben bunu şöyle bulmuştum nasıl oldu da böyle saçma bir şıkkı işaretledim ' diye moralimi bozuyorum.
Onun dışında ne kadar sevimsiz biriyim diye düşüncelere kapılıyorum. Yorgunmuşum gibi canım hiçbir şey çekmiyor. Dün akşam da yatmadan önce içimdeki sıkıntıdan dolayı ağladım ve hiç olmadık bir şekilde gece uyurken aniden uyandım ve uyandığımda titriyordum. Biran sinir bastı ve ağlamaya başladım. Uyandığımda ise her şey gayet normaldi, okula gittim geri geldim. Ama eve gelince bunalıyorum(dışarıda biriyleriyle olmakta istemiyorum), karamsar düşünceler basıyor . Özellikle bu tarz düşünceler hava kararınca yalnızlık gibi bir şey çağrıştırıyor bende. Gece yatıp uyuyamadığım zamanlar ise daha kötü oluyorum. Günde en az yarım saatim ağlamak ve kötü düşüncelerle geçiyor ve ağlama sıralarında ölmeyi ne kadar çok istediğimi farkediyorum.
Ama şuan gayet normalim sadece bir saat sonra nasıl bir duyguya kapılacağım şüpheli. Gel-gitler yaşıyorum. Biran mutlu, biran berbat.
Size sormak istediğim " Bir psikatriye başvurmalı mıyım? Tedavi iyi yönde belirtilerini ortalama ne kadar süre de gösterir? "
Üzgün olduğum anlarda bunu kesinlikle yapmalıyım diye düşünüyorum ama şuanki gibi normalsem hiçbir şeyim yokmuş gibi geliyor, gitmekten vazgeçiyorum.
Yardımınıza çok ihtiyacım var.
Teşekkürler
* Ek olarak bugün* şunları da yazmak istedim.
Hocam bugün akşam da yine gece saat 3 gibi tekrar uyandım ve yine aklımdan kötü kötü şeyler geçmeye başladı. Sanki her şey ve herkes kötü olacakmış gibi. O psikololoji ile bir-iki saat yatakta döndüm durdum. Moralim çok bozuk, dayanamıyorum. Her şey bitsin istiyorum. Nerede haraketli, mutluluk saçan bi' şarkı duysam o bile bana sıkıntı vermeye başladı artık. Mutluluk belirtileri gösteren her şeyden nefret eder oldum. Ailemle de bu konuları konuşunca söyledikleri şeyler hep belli. " Kızım kafana takma. Sen her şeyi düzeltebilecek kişisin yada ne varda sıkıntı yapıyorsun. " Anlamıyorlar sanki beni. Ayrıca böyle stresli zamanları önceden ablam da çok geçirmiş ve şimdi 25 yaşında. Sık sık panik atak geçirir oldu. Ailem birazda benim o durumlara kadar gelmemi istemiyorlar. Kafam çok karıştı gerçekten. Bir şeyleri düzeltmem gerek artık.
Son düzenleme: