korku

Niye bu kadar en başında hayatınıza müdahale etmelerine müsade ettiniz ki?
Evini bal dök yala yapsanız ne olacak, size madalya mı verecekler?
Bütün sülalenin içinde övülseniz ne çare, bak derdiniz oldu mu kimse yok başınızda değil mi?

Bir de şu mantıktan çıkın "onlar yüzünden yuvam yıkılacak" mantığı yanlış.
Bir ayın ve kendinize gelin.
Eğer yuvanız yıkılırsa bu eşinizden dolayı olacak, bunu görün ve bilin artık.

Eşiniz size destek çıksa, ailesine "sen benim anamsan babamsan kardeşimsen, bu da benim eşim çocuğumun anası" demeyi bilse, hiç birşey olmaz size.
Hakkını hak ettiğin yerde verse, bakalım ne kadar kim ne müdahale edebilecek?

Oturup bunu bir düşünün lütfen.
Eşiniz ile de bu konuyu konuşun.
Çünkü bütün bu sonları aşmanın tek bir yolu var oda iletişim.
İletişimi oturtamazsanız, asla düzelmez birşeyler bunu da bilin.
teşekkür ederim okurken beni anladığınızı düşünüyorum ben eşimi aldım karşıma konuştum piskiyatriye bile gittim düzelir sonra bozuluyor ben anneyim bu yüzden evladım için çabalıyorum evlilik bitebilir ama hani boşanmak çözüm mü bilmiyorum ama nasıl hitsettiğimi anlatamıyorum düğüm var boğazımda sesim çıkmıyor
 
teşekkür ederim okurken beni anladığınızı düşünüyorum ben eşimi aldım karşıma konuştum piskiyatriye bile gittim düzelir sonra bozuluyor ben anneyim bu yüzden evladım için çabalıyorum evlilik bitebilir ama hani boşanmak çözüm mü bilmiyorum ama nasıl hitsettiğimi anlatamıyorum düğüm var boğazımda sesim çıkmıyor

Evet, anlıyorum.
Ancak dayak yemeyi kabullenmenizi anlayamıyorum?
Bende anneyim, 2 erkek evladı annesiyim.
Bugün eşim bana bir fiske vursa, yarın suratıma hasret kalır, çocuklarına da cabası...

Yapmayın, çocuğunuz için yapmayın zaten...
Gerekirse boşanın, özgüveninizi, varoluşunuzu, kendinize olan saygınızı kaybettirmeyin.
 
Evet, anlıyorum.
Ancak dayak yemeyi kabullenmenizi anlayamıyorum?
Bende anneyim, 2 erkek evladı annesiyim.
Bugün eşim bana bir fiske vursa, yarın suratıma hasret kalır, çocuklarına da cabası...

Yapmayın, çocuğunuz için yapmayın zaten...
Gerekirse boşanın, özgüveninizi, varoluşunuzu, kendinize olan saygınızı kaybettirmeyin.
Teşekkür ederim kalben söylediğizi hissettim sanırım ciddi düşünmem lazım oturup kendimi sevmeyi bilmedim küçüklükten beri hep karşı için çabaladım annemde yaşardı oturup susardı onu bildim ama anne olunca başka oluyormuş çabalıcam önce kendim olmayı
 
ne gidiyorsun- ne kaliyorsun.
madem siddet gördün ve kalmayi sectin- ozaman yasananlari unutacaksin
unutamiyorsan bosanacaksin.
bunun orta yolu sizi hasta eder.

es ailesi net olarak ne yapti size?
kardesinin kiskanmasi ve KVnin sizi begenmemesi konusmamak icin bir sebep degil bence. cogu kadin bu yollardan geciyor. bu insanlar sizi dövdümü? evdenmi atdi? ekmeksiz susuzmu birakti?
laf soktularsa sizde sokun.
 
X