Herkes kızıyor, nasihat ediyor demişsiniz, içten içe bu şekilde yanlış yaptığınızı hissediyorsunuz diye tahmin ediyorum.Bana da stres gibi geliyor. Her akşam işkence çekiyorum. Ona kızınca çok kötü hissediyorum kendimi. Kardeşim de ister istemez kızıyor ona. Sonra anneanne, dede uyarıyor. Her yerden tembih, nasihat, ikaz... Geçtim balkonda bağıra bağıra ağladım...
Benim iki kızımın arasında 13 ay var. İkinci doğunca haliyle büyük olanla daha az ilgilenebildim. O yüzden çok hırçınlaştı. Kendini yerlere atmaya başladı. Bir kaç gündür kardeşinin bakımına onu da dahil etmeye çalışıyoruz. Ana kucağında beraber sallıyoruz. Kardeşini öpüyor. İnşallah aklı erdikçe kabullenir ve birbirlerinin en iyi arkadaşı olurlar. Benim ikinciyi doğurma motivasyonum buydu. Biz geç (42) anne-baba olduk. İnşallah kızlarım bizden sonra birbirlerine sahip çıkarlar. Eşim tek çocuk ve hayatı boyunca eksikliğini hissetmiş.ay 15 ayda da mı varmış kardeş kıskançlığı. ben de 3 yaş sıkıntılı diyordum
benimkiler arasında 33 ay var. benim de motivasyonum bu yöndeydi. biz de aynı süreçleri yaşadık yaşıyoruz. biz de geç anne baba olduk. ben 38 im eşim 46. inşallah umduğumuz gibi olur sağlıkla huzurlaBenim iki kızımın arasında 13 ay var. İkinci doğunca haliyle büyük olanla daha az ilgilenebildim. O yüzden çok hırçınlaştı. Kendini yerlere atmaya başladı. Bir kaç gündür kardeşinin bakımına onu da dahil etmeye çalışıyoruz. Ana kucağında beraber sallıyoruz. Kardeşini öpüyor. İnşallah aklı erdikçe kabullenir ve birbirlerinin en iyi arkadaşı olurlar. Benim ikinciyi doğurma motivasyonum buydu. Biz geç (42) anne-baba olduk. İnşallah kızlarım bizden sonra birbirlerine sahip çıkarlar. Eşim tek çocuk ve hayatı boyunca eksikliğini hissetmiş.
Çok üzüldüm yavruya da size de çünkü ne kadar gerilirsiniz anlayabiliyorum, gece uyuduğu zaman bi oh çekiyorsunuzdur eminim. inşallah pedegog işe yarar. Bu aralar bireysel oyalayın onu evde, uzaklaştıkça belki sizde biraz rahatlarsınız. Ablanızın kızı içinde durum kötü.Sanırım öyle. Öyle hareketleri var ki deli dersiniz allah korusun. Resmen sinir gülmesi geliyor çocuğa. Bas bas içli içli ağlarken bir anda kahkaha atmaya başlıyor...
Insan stress oluyor anliyorun.Bana da stres gibi geliyor. Her akşam işkence çekiyorum. Ona kızınca çok kötü hissediyorum kendimi. Kardeşim de ister istemez kızıyor ona. Sonra anneanne, dede uyarıyor. Her yerden tembih, nasihat, ikaz... Geçtim balkonda bağıra bağıra ağladım...
Eşimden yaklaşık 1,5 sene önce ayrıldım. 5 yaşındaki Kızımla 2 senedir kirada ikimiz yaşıyorduk. Kira artışından dolayı anneme taşınmak zorunda kaldım. Aynı evde 3 aile olduk. Eşinden boşanmış bir kız kardeşim de burda yaşıyor. 3 yaşında bir kızı ve 14 yaşında bir oğlu var.
Ben kuzeniyle oynar hiç sıkılmaz diye hayal etmiştim. Ama öyle olmadı. Kızım her gün ama her gün aşırı davranışlar sergiliyor. Bağırıyor, ayağını yere, duvarlara vuruyor. Kuzenini kötü şeyler yapması için kışkırtıyor. Kuzeni yemek yiyecek, kreşe gidecek, banyo yapacak, yada kendi halinde oynayacak asla izin vermiyor. Tükürmeyi, vurmayı öğretti. Kendisi de ona vuruyor bide. Çok şeyler denedim fayda etmiyor. Ortada kıskanması için hiç bir sebep de yok. Kızım okuldan geldikten 1 saat sonra kuzeni geliyor. Diken üstünde bekliyorum onları. Daha kapıda başlıyor çünkü arbede. Komşular rahatsız oluyor, kardeşim napacağını şaşırdı. Annem babam zaten hasta.
Eve sığamıyorum artık. Git çalış eve çık demeyin kızıma bakacak kimse yok. Daha önceki konularımda var.
Gerçekten cikmazdayim. O kadar üzülüyorum ki anlatamam... Pedagog da ayarladım, götürecem.
Ne yapabilirim?
Ayrılıktan dolayı travmasını yansıtıyor olabilir zaten pedagog yardımı alacakmışsınız. Ekstra seveceği spor dans müzik gibi şeylere de yönlendirip sıkıntısını atabilirsiniz maddi güç tabi gerekiyor inşallah feraha çıkarsınızEşimden yaklaşık 1,5 sene önce ayrıldım. 5 yaşındaki Kızımla 2 senedir kirada ikimiz yaşıyorduk. Kira artışından dolayı anneme taşınmak zorunda kaldım. Aynı evde 3 aile olduk. Eşinden boşanmış bir kız kardeşim de burda yaşıyor. 3 yaşında bir kızı ve 14 yaşında bir oğlu var.
Ben kuzeniyle oynar hiç sıkılmaz diye hayal etmiştim. Ama öyle olmadı. Kızım her gün ama her gün aşırı davranışlar sergiliyor. Bağırıyor, ayağını yere, duvarlara vuruyor. Kuzenini kötü şeyler yapması için kışkırtıyor. Kuzeni yemek yiyecek, kreşe gidecek, banyo yapacak, yada kendi halinde oynayacak asla izin vermiyor. Tükürmeyi, vurmayı öğretti. Kendisi de ona vuruyor bide. Çok şeyler denedim fayda etmiyor. Ortada kıskanması için hiç bir sebep de yok. Kızım okuldan geldikten 1 saat sonra kuzeni geliyor. Diken üstünde bekliyorum onları. Daha kapıda başlıyor çünkü arbede. Komşular rahatsız oluyor, kardeşim napacağını şaşırdı. Annem babam zaten hasta.
Eve sığamıyorum artık. Git çalış eve çık demeyin kızıma bakacak kimse yok. Daha önceki konularımda var.
Gerçekten cikmazdayim. O kadar üzülüyorum ki anlatamam... Pedagog da ayarladım, götürecem.
Ne yapabilirim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?