hamileliğim boyunca burdaki doğum hikayelerini okuyarak moral depolamaya calıstım.o yüzden tecrübemi paylasmak istiyorum.19 yasındayım.ilk bebeğim.gebeliğimin 38+6sında gündüz yavas yavas karnımın gerilmeye basladıgını normalden daha uzun sürdüğünü farkettim.annem ebe oldugu için onunla paylastım ve nstmi cekti.yüksek dereceli sancılar girmeye baslamıs,düzenli aralıklarla ilerliyormus fakat ben agrı eşiğim yüksek oldgu için bunları en fazla gerilme olarak hissediyormusum.ama btn gebeliğim boyunca kendimi bu sekilde ağrı eşiğimin yüksek olduguna inandırmıstım bunun bir etkisi var mı bilmiyorum tabi.eve geldiğimde biraz uzandım ve yavastan kasıklarımdan ağrılar girmeye basladgnı hissettim.itiraf etmeliyim ki korktum
dayanamayacgm boyutlara ulasacak mı die gecti aklımdan ama kendimi sakinlestirdm.aksam saat 8 civarlarında agrılarım artmaya baslamıstı.artık dogum baslamıstı biliyordum ama hastaneye erken gitmeme konusunda kararım vardı cünkü suni sancıyla dayanamayacagm kadar agrı cekmektense kendi sancılarımla nefes alabilecgm seklde beklemek istiyordum.annem ebe oldugu için de içim rahattı beni aralıklarla muayene ediyordu.acıklık kontrollerinin her biri enfeksiyon tehlikesini arttırdıgından cok kontrol etmiyordu annem.bu yüzden yatmaya gitti ve ben de esimle kaldım.biraz da bu süreci esimle de paylamak istedim sanırım.sancı 10 dk.da bir geliyordu ve yürümek hafifletiyordu.yatmak ya da oturmak mümkün değildi.esimle uzandık o bir süre sonra uykuya daldı.ben de bu arada sancı geldkce kalkıp yürüyorum.saat gece 12 suları.sancı dayanılmayacak boyutlara geliyor ama planladıgım gibi ve burda anlatılardan yola cıkarak uyguladıgım evde sancı cekme olayım basarılı geciyor cünkü aralarda nefes alabiliyorum.12den sonra yatıyorum ve dalıyorum.10 dk.da bir sancı geliyor,uyanıyorum,inliyorum,bazen eşime tutunuyorum gectiğinde dalıyorum ve 5 dk.uyuyabilmek için yalvarıyorum içimden.sabaha kadar inleyerek sancı cekiyorum biraz uyuyorum uyanıyorum.sabah 6da ayaktayım.artık yatmak mümkün değil.yürümek bile hafifletmiyor sancıları.yürürken de inleme tarzı sesler cıkarıyorum.herkes uykuda.ben evde dolasıyorum.oğluma dokunuyorum.saat 7.dayanamaycak boyuta geliyorum cünkü asagıya dogru baskı arttı.herkes uyansın kahvaltımızı edelim öle gidelim die düsünüyorum o yüzden dayanmaya calısıyorum.annemi uyandırıyorum.muayene ediyor.acıklık 8 santim.istedgmi basarıyorum ve bir kez bile bağırmadan dayanamaycam die düsünmeden 8 santime geliyorum cok sükür ki.annem doguruyorsun kzım diyor.ben esimi kaldırıyorum o arabayı hazırlıyor,bn de hazırlanıyorum.cok heyecanlıyım o anda.mutluyum da.artık sona geldik ve sancılarımı evde cektim.arabaya biniyoruz ben bu arada sancılar dindiginde kraker ve meyve suyu atıstıryorum(nitekim dogumda işiyorum
).sancı geldikce derin nefes alıyorum.hastaneye vardıgımda yürüyecek halde değilim hemen doğumhaneye alınıyorum.acıklık 8 cm diyorum,önlüğümü giyiyorum.ebeler bir harika cok anlayıslı sakin ve güleryüzlüler.kontrol ediyorlar,suyumu patlatıyorlar.bir rahatlama geliyor ama annem korkmayım die söylemiyor,izotonik taktılar diyor ve fakat takılan sey benim korkulu rüyam suni sancı.korktuğumu bildigi için annem saklıyor ve takılır takılmaz sancılar artıyor,nefes alacak vaktim yok,yürüyemiyorum,oturamıyorum,yatmak zaten bir hayal.nst bitsin die yalvaran gözlerle bakıyorum cnkü yürümek istiyorum.biraz rahatlamak içn.1 saat sonra ıkınmam geliyr ve dogumhaneye alıyorlar.ebe ıkınmam için elleriyle alttan baskı yapıyor ama canım o kadar yanıyor ki sen yapma ben ıkınıcam die yalvarıyorum.bana gülüyor,tamam diyoro sırada ben ıkınırken doktor geliyor,ıkınmamı söylüyor,ama ben yaklasık yarım saat kadar ıkınmama ragmen doğuramıyorum.cünkü yanlıs ıkınıyorum.doktorum güleryüzlü cok yardımcı.annem ebe oldugu için yanımda.elimden tutuyor.son 3 ıkınmada ebenin karnıma bastırmasıyla inanılmaz bir sancıyla kendimden gecerek ve kendimi unutarak(doktor böle devam edersen bebek oksijensiz kalacak demisti)bebeğimi doguruyorum.o an soka giriyorum ve aglıyorum.basardım diyorum.bebeğimi yanagıma dokunduruyorlar aglaması kesiliyor sonra alıyorlar ağlamaya devam ediyor o arada giydiriyorlar.doktorum dikişimi atıyor.annemle sohbet ediyor.ben duymuyorum bile hiçbiseyi.bebeğimin sesi bile sanki uzaktan geliyor.saate bakıyorum.saat 11.dikişler için uyusturucu iğne yapılıyor ben acıdıgını söylüyorum.doktorum daha yavas yapıyor.dikişin acısını hissetmiyorum,sadece iplerin gectigini hissediyorum.sonra bebeğimi kucagıma veriyorlar,emziriyorum,esim geliyor doğumhaneye.ben hala masadayım,bebeğimizi emziriyorum,aglamaya baslıyor esim.snra beni öpüyor.yukarıya cıkıyoruz.cok iyiyim,mutluyum,ağrım yok.aksam 5te ayaga kalkıyorum.bas dönmem cok var.hem aclık hem kanamadan dolayı.geceyi hastanede geciyoruz.oğlum uslu uslu sabaha kadar uyuyor.biz de öle.sabah tam 2 saat beni emiyor.sütümün yetmedigini de bikac gün snra mama deneyince görüyorz cok ac kalmıs cünkü
umarım herkese böyle güzel saglıklı dogumlar nasip olur.gebeliğin basından beri hep normal dogum istedim ve öle oldu.doktorum,calısanlar herkes cok iyiydi.biraz uzun ve ayrıntılı oldu ama ben burda okurken hep ayrıntılar cok olsun iyice kavrayabileyim kendimi hazırlayayım diye düsündügüm için böle yazdım.umarım okuyan gebe arkadaslarıma yardımcı olur.korkacak bişey yok.kesinlikle.zor ama inanın allah dayanma gücünü size veriyor.
dayanamayacgm boyutlara ulasacak mı die gecti aklımdan ama kendimi sakinlestirdm.aksam saat 8 civarlarında agrılarım artmaya baslamıstı.artık dogum baslamıstı biliyordum ama hastaneye erken gitmeme konusunda kararım vardı cünkü suni sancıyla dayanamayacagm kadar agrı cekmektense kendi sancılarımla nefes alabilecgm seklde beklemek istiyordum.annem ebe oldugu için de içim rahattı beni aralıklarla muayene ediyordu.acıklık kontrollerinin her biri enfeksiyon tehlikesini arttırdıgından cok kontrol etmiyordu annem.bu yüzden yatmaya gitti ve ben de esimle kaldım.biraz da bu süreci esimle de paylamak istedim sanırım.sancı 10 dk.da bir geliyordu ve yürümek hafifletiyordu.yatmak ya da oturmak mümkün değildi.esimle uzandık o bir süre sonra uykuya daldı.ben de bu arada sancı geldkce kalkıp yürüyorum.saat gece 12 suları.sancı dayanılmayacak boyutlara geliyor ama planladıgım gibi ve burda anlatılardan yola cıkarak uyguladıgım evde sancı cekme olayım basarılı geciyor cünkü aralarda nefes alabiliyorum.12den sonra yatıyorum ve dalıyorum.10 dk.da bir sancı geliyor,uyanıyorum,inliyorum,bazen eşime tutunuyorum gectiğinde dalıyorum ve 5 dk.uyuyabilmek için yalvarıyorum içimden.sabaha kadar inleyerek sancı cekiyorum biraz uyuyorum uyanıyorum.sabah 6da ayaktayım.artık yatmak mümkün değil.yürümek bile hafifletmiyor sancıları.yürürken de inleme tarzı sesler cıkarıyorum.herkes uykuda.ben evde dolasıyorum.oğluma dokunuyorum.saat 7.dayanamaycak boyuta geliyorum cünkü asagıya dogru baskı arttı.herkes uyansın kahvaltımızı edelim öle gidelim die düsünüyorum o yüzden dayanmaya calısıyorum.annemi uyandırıyorum.muayene ediyor.acıklık 8 santim.istedgmi basarıyorum ve bir kez bile bağırmadan dayanamaycam die düsünmeden 8 santime geliyorum cok sükür ki.annem doguruyorsun kzım diyor.ben esimi kaldırıyorum o arabayı hazırlıyor,bn de hazırlanıyorum.cok heyecanlıyım o anda.mutluyum da.artık sona geldik ve sancılarımı evde cektim.arabaya biniyoruz ben bu arada sancılar dindiginde kraker ve meyve suyu atıstıryorum(nitekim dogumda işiyorum).sancı geldikce derin nefes alıyorum.hastaneye vardıgımda yürüyecek halde değilim hemen doğumhaneye alınıyorum.acıklık 8 cm diyorum,önlüğümü giyiyorum.ebeler bir harika cok anlayıslı sakin ve güleryüzlüler.kontrol ediyorlar,suyumu patlatıyorlar.bir rahatlama geliyor ama annem korkmayım die söylemiyor,izotonik taktılar diyor ve fakat takılan sey benim korkulu rüyam suni sancı.korktuğumu bildigi için annem saklıyor ve takılır takılmaz sancılar artıyor,nefes alacak vaktim yok,yürüyemiyorum,oturamıyorum,yatmak zaten bir hayal.nst bitsin die yalvaran gözlerle bakıyorum cnkü yürümek istiyorum.biraz rahatlamak içn.1 saat sonra ıkınmam geliyr ve dogumhaneye alıyorlar.ebe ıkınmam için elleriyle alttan baskı yapıyor ama canım o kadar yanıyor ki sen yapma ben ıkınıcam die yalvarıyorum.bana gülüyor,tamam diyoro sırada ben ıkınırken doktor geliyor,ıkınmamı söylüyor,ama ben yaklasık yarım saat kadar ıkınmama ragmen doğuramıyorum.cünkü yanlıs ıkınıyorum.doktorum güleryüzlü cok yardımcı.annem ebe oldugu için yanımda.elimden tutuyor.son 3 ıkınmada ebenin karnıma bastırmasıyla inanılmaz bir sancıyla kendimden gecerek ve kendimi unutarak(doktor böle devam edersen bebek oksijensiz kalacak demisti)bebeğimi doguruyorum.o an soka giriyorum ve aglıyorum.basardım diyorum.bebeğimi yanagıma dokunduruyorlar aglaması kesiliyor sonra alıyorlar ağlamaya devam ediyor o arada giydiriyorlar.doktorum dikişimi atıyor.annemle sohbet ediyor.ben duymuyorum bile hiçbiseyi.bebeğimin sesi bile sanki uzaktan geliyor.saate bakıyorum.saat 11.dikişler için uyusturucu iğne yapılıyor ben acıdıgını söylüyorum.doktorum daha yavas yapıyor.dikişin acısını hissetmiyorum,sadece iplerin gectigini hissediyorum.sonra bebeğimi kucagıma veriyorlar,emziriyorum,esim geliyor doğumhaneye.ben hala masadayım,bebeğimizi emziriyorum,aglamaya baslıyor esim.snra beni öpüyor.yukarıya cıkıyoruz.cok iyiyim,mutluyum,ağrım yok.aksam 5te ayaga kalkıyorum.bas dönmem cok var.hem aclık hem kanamadan dolayı.geceyi hastanede geciyoruz.oğlum uslu uslu sabaha kadar uyuyor.biz de öle.sabah tam 2 saat beni emiyor.sütümün yetmedigini de bikac gün snra mama deneyince görüyorz cok ac kalmıs cünküumarım herkese böyle güzel saglıklı dogumlar nasip olur.gebeliğin basından beri hep normal dogum istedim ve öle oldu.doktorum,calısanlar herkes cok iyiydi.biraz uzun ve ayrıntılı oldu ama ben burda okurken hep ayrıntılar cok olsun iyice kavrayabileyim kendimi hazırlayayım diye düsündügüm için böle yazdım.umarım okuyan gebe arkadaslarıma yardımcı olur.korkacak bişey yok.kesinlikle.zor ama inanın allah dayanma gücünü size veriyor.
