- 25 Haziran 2016
- 242
- 170
- 53
- 32
- Konu Sahibi ozledigimkendim
- #1
Ben yaklasık olarak iki bucuk aylık evliyim esim iyi bir insandır kalp kırmaz cok bunalmadıkca ama o bunaldığı anlar nedense hep bana denk gelir herneyse
Biz ikimizde 8-6 calısıyoruz ctesi yarım gün işteyiz aynı saatte dönüyoruz eve ve metroda bulusup beraber gidiyoruz ancak evlendiğimden beri benim hicbir hafta sonum bos gecmiyor artık bunaldım boşanmayı bile düşündüm yemin ederim ki bıktım. Biz herseyi ikimiz yaparak evlendik onun ailesinin bir cöpü gecmedi bize babası hicbirsey takmadı bile öyle sorumsuz para yutma makinesi gibi bir adam neyse balayına gittik ptesi günü idi cuma dönecektik. İlk kahvaltımızda babası aradı altın istedi bizden (33bin tl borc ile evlendik evimiz de kira) veremeyeceğini söyledi kibarca cuma şehre döndük aynı dakka aradı bu baba olacak şahıs illa bize gelin diyor tabiki gitmedim ama bilin bakalım ne oldu pazar günü gittik çat diye. Daha içeri girdik montumuzu ckarmadık bizden yine altın istedi borcumuz var diyoruz nolucak ödersiniz diyor aile çok enteresan üç lafından dördü yalan bir görümce saf aklı eserekli kaynana iki tane hayırsız abi ki bu abilerden birinin 7 yıllık br türlü evlenmediği bu yüzden de (ben 4yıl icinde evlendim) benden nefret eden bir sevgilisi var eşimin ailesi karadenizli ben doğuluyum alışma sürecim çok zor oluyor. Neyse. Her hafta bana misafir geliyor yatıya çaya çorbaya haftasonu gelsin istemiyorum artık çünkü resmen iş yerinde daha az yoruluyorum ilkkez bu hafta kimseyi almayacağım dedim ctesi gene geldiler bir pazarımız var dedim ve olay burada başlıyor.
O sevgilisi olan abi şehirdışında çalışıyor ara sıra geliyor buraya eşimi aramış akşam gel maç izleyelim diye bizim evle onların evi otobüs ile bir birbucuk saat kadar ( bu abi ne nikahıma geldi ne evimi gördü hatta sevgilisi istemiyor diye numaramı dahi kaydetmiyor teline) eşime sordum gidecek misin diye ne evet dedi ne hayır her zaman da maçı aşağıdaki kahvede izler yol gözüme büyüyor dedi akşam annemler bizi yemeğe davet etti maç var dedi gitmedik 6gbii yemek yapacaktım yesin gitsin kahveye diye bir baktım eşim alelacele giyiniyor nereye dedm abime diyor bana eve gelmen 11 i bulur yemek yapacaktm diyorum e gelince yerm diyor bende bu evin ne hizmeticisiyim ne de senin dadınım dedim kavga ettik bir izin günüm var ilkkez kimse yok çok dışarı çıkmak istiyorsa daha evlendiğimizden beri bir kere gezmeye gitmedik benimle çıkamaz mı yahut beni anneme bıraksa akşam alsa dönüşte ben o evin kölesi miyim üstelik esas sinirlendiğim dalga geçer gibi tüm gün gideceğini söylemeyip birden hazırlanıp çıkma eylemi ben karısı mıyım anası mıyım ben gitme demiyorum görüşme de demedim karışmam da ama insanın insana biraz saygısı olur ben anneme sen evdesin diye gitmedim diyorum e git diyor bende giyindim anneme gideceğim akşam gelme eve dedim abimden çekiniyor zaten abim de annemde dedim gitme demeye başladı derken sinirimi durduramıyorumm alma anahtarı burası evin değil bende karın değilim senin dedim çünkü her zaman ailesi önde ağıza etseler yine onlar baştacı beni ailesi olarak benimseyemiyor sanırım. Cebinden anahtarı almaya çalıştm itiştik baya beni kapıya yasladı boğazımı sıktı el kaldırdı dövmeye kalktı yani sabır mabır çekiyor sanki deccal var karşısında dua ile söndürecek beni.. aldım anahtarı o ara git dedim naparsan yap küfürler ederek çıktı evden bende anneme geldim ne aradı ne sordu anahtarı yok gidemez zaten eve yarın işe de gitmeyeceğim abime anlattım ağladım ben konuşacağım dedi
Konu basit gelebilir ama ben evde silik bir karakter olmak istemiyorum kafasına estğini yapmamalı burası bekar evi değil ki zaten engellemeye çalıştığım bir durum da değil çok üzülüyorum kaynanam aradı anlattım o da hala bana alttan al diyor evin gelini değil şef garsonu oldum bıktım artık şuan annemle uyuyorum keşke diyorum gözlerimi kapatsam açınca kendimi üç ay öncesinde bulsam.. isterseniz bana kızın haksız bulun kendimi şuan ki kadar kötü hissettiremez hiçbir cümle dertleşecek kimsem olmadığı için yazıyorum okuyan arkadaşlara teşekkürler
Biz ikimizde 8-6 calısıyoruz ctesi yarım gün işteyiz aynı saatte dönüyoruz eve ve metroda bulusup beraber gidiyoruz ancak evlendiğimden beri benim hicbir hafta sonum bos gecmiyor artık bunaldım boşanmayı bile düşündüm yemin ederim ki bıktım. Biz herseyi ikimiz yaparak evlendik onun ailesinin bir cöpü gecmedi bize babası hicbirsey takmadı bile öyle sorumsuz para yutma makinesi gibi bir adam neyse balayına gittik ptesi günü idi cuma dönecektik. İlk kahvaltımızda babası aradı altın istedi bizden (33bin tl borc ile evlendik evimiz de kira) veremeyeceğini söyledi kibarca cuma şehre döndük aynı dakka aradı bu baba olacak şahıs illa bize gelin diyor tabiki gitmedim ama bilin bakalım ne oldu pazar günü gittik çat diye. Daha içeri girdik montumuzu ckarmadık bizden yine altın istedi borcumuz var diyoruz nolucak ödersiniz diyor aile çok enteresan üç lafından dördü yalan bir görümce saf aklı eserekli kaynana iki tane hayırsız abi ki bu abilerden birinin 7 yıllık br türlü evlenmediği bu yüzden de (ben 4yıl icinde evlendim) benden nefret eden bir sevgilisi var eşimin ailesi karadenizli ben doğuluyum alışma sürecim çok zor oluyor. Neyse. Her hafta bana misafir geliyor yatıya çaya çorbaya haftasonu gelsin istemiyorum artık çünkü resmen iş yerinde daha az yoruluyorum ilkkez bu hafta kimseyi almayacağım dedim ctesi gene geldiler bir pazarımız var dedim ve olay burada başlıyor.
O sevgilisi olan abi şehirdışında çalışıyor ara sıra geliyor buraya eşimi aramış akşam gel maç izleyelim diye bizim evle onların evi otobüs ile bir birbucuk saat kadar ( bu abi ne nikahıma geldi ne evimi gördü hatta sevgilisi istemiyor diye numaramı dahi kaydetmiyor teline) eşime sordum gidecek misin diye ne evet dedi ne hayır her zaman da maçı aşağıdaki kahvede izler yol gözüme büyüyor dedi akşam annemler bizi yemeğe davet etti maç var dedi gitmedik 6gbii yemek yapacaktım yesin gitsin kahveye diye bir baktım eşim alelacele giyiniyor nereye dedm abime diyor bana eve gelmen 11 i bulur yemek yapacaktm diyorum e gelince yerm diyor bende bu evin ne hizmeticisiyim ne de senin dadınım dedim kavga ettik bir izin günüm var ilkkez kimse yok çok dışarı çıkmak istiyorsa daha evlendiğimizden beri bir kere gezmeye gitmedik benimle çıkamaz mı yahut beni anneme bıraksa akşam alsa dönüşte ben o evin kölesi miyim üstelik esas sinirlendiğim dalga geçer gibi tüm gün gideceğini söylemeyip birden hazırlanıp çıkma eylemi ben karısı mıyım anası mıyım ben gitme demiyorum görüşme de demedim karışmam da ama insanın insana biraz saygısı olur ben anneme sen evdesin diye gitmedim diyorum e git diyor bende giyindim anneme gideceğim akşam gelme eve dedim abimden çekiniyor zaten abim de annemde dedim gitme demeye başladı derken sinirimi durduramıyorumm alma anahtarı burası evin değil bende karın değilim senin dedim çünkü her zaman ailesi önde ağıza etseler yine onlar baştacı beni ailesi olarak benimseyemiyor sanırım. Cebinden anahtarı almaya çalıştm itiştik baya beni kapıya yasladı boğazımı sıktı el kaldırdı dövmeye kalktı yani sabır mabır çekiyor sanki deccal var karşısında dua ile söndürecek beni.. aldım anahtarı o ara git dedim naparsan yap küfürler ederek çıktı evden bende anneme geldim ne aradı ne sordu anahtarı yok gidemez zaten eve yarın işe de gitmeyeceğim abime anlattım ağladım ben konuşacağım dedi
Konu basit gelebilir ama ben evde silik bir karakter olmak istemiyorum kafasına estğini yapmamalı burası bekar evi değil ki zaten engellemeye çalıştığım bir durum da değil çok üzülüyorum kaynanam aradı anlattım o da hala bana alttan al diyor evin gelini değil şef garsonu oldum bıktım artık şuan annemle uyuyorum keşke diyorum gözlerimi kapatsam açınca kendimi üç ay öncesinde bulsam.. isterseniz bana kızın haksız bulun kendimi şuan ki kadar kötü hissettiremez hiçbir cümle dertleşecek kimsem olmadığı için yazıyorum okuyan arkadaşlara teşekkürler
