Cevabınız için teşekkür ederim. Eşim bu konularda biraz anlayışsız davranıyor çünkü cevremizdeki arkadaşlarımızın geneli aileleri tarafından destek görüyor. Ben doğum yaptığım günden itibaren yanımda kalan tek kişi eşimdi. Sezaryan oldum Lohusa sürecimde o bana baktı ben de bebeğe. Ailelerimiz geldi tabii ki ama gündüz gelip 1- 2 saat durup gittiler. Bana göre bu durum normal ama eşim o zihniyetten çıkamıyor sanki herkesin ailesi yardım etmek zorundamış gibi bir algısı var. Kendi annesi görümcemin yanında 40 gün kalmış aynı şeyi benim annemden de bekledi. Ama benim annemin bakmak zorunda olduğu bir ailesi var tek çocuğu ben değilim. Bu konuda da biraz arada kalıyorum. Aslında annem biraz daha aktif katılım sağlayabilirdi ama o da kayınvalidemden bekledi iki tarafta boşladı anlayacağınız. Sürekli lafı geçtiğinde annen gelmiyor annen bebeğe bakmıyor annen köyde duruyor diyor. Annemle normalde çok yakınız aramızda 5 dakika yürüme mesafesi var kayınvalidem yarım saat uzaklikta ama bebek doğduğundan bu yana annem çoğunlukla köyde durdu. Köyde işleri olduğunu söylüyor köyün havası bize iyi geliyor diyor onlara da hak veriyorum sonuçta yaşlı insanlar her insanın kafası götürmüyor. Kayınvalidem de 2-3 kez geldi sadece. O umursamaz soğuk tabiatlı bir kadın. Esim de annesi hakkında o
Gelmez zaten biliyorsun soğuk biri beni bile pek aramıyor diyor. Eşim Bebeğimizle aktif ilgileniyor seviyor oynuyor altını alıyor mama içiriyor en az benim kadar o da bakıyor ama surekli bi şikayet halinde. Ben de bu duruma üzülüyorum ben ilgileneyim desem benim de yemek yapmam temizlik yapmam dinlenmem de gerekiyor. Simdiden bu haldeyiz