- 17 Haziran 2016
- 7
- 1
- 44
-
- Konu Sahibi cinarsmommy
- #1
Merhaba herkese. Ben Aydın'liyim. 5 yıl önce evlenip Istanbul'a geldim. Eşim doğma büyüme burali. Kendi işini yapıyo. O kadar yoğun çalışıyo ki yüzünü görmüyorum desem yeridir. 3 yaşında bir oğlum var ve uyku saatleri yüzünden o babasını hiç göremiyo. Akraba ve arkadaş çevresi de yok çok fazla. Oturdugumuz apartmandaki komsularla sadece merhaba deyip geçiyoruz. Her gördüğümde çay kahve içmeye davet ediyorum ama gelmiyolar da. Sıcak kanlı biriyim sohbet muhabbeti çok severim ama etrafimdakiler soğuk olunca komşuluk da gelismiyo. Ne bir arkadaş edinebildim ne bir komşu. Benimle aynı dertten şikayet eden var mı aranızda. Istediğim sadece herseyi konusup paylasabilecegim oturup çay kahve icebilecegim bir arkadaş. Çok mu şey istiyorum :-(
benim öyle ihtiyaçlarım olmadığından olsa gerek.Yalnizligin neresi candir? Hadi es cocuk yeter denilse anlarim
Yalnizlik insani bitirir. Annem misal tek basina arkadas edinecek kimsesi olmasa su gurbet ellerde, inan simdiye kadar aklini da sagligini kayip etmis olurdu. Insanin en azindan bir arkadasi olmasi sart. Kuzenim Memleket'den Belcika'ya göc etti. Esinin akrabalari ile alakadar fakat kendileri soguk kanli olduklari icin bir kac günlügüne yanina gittigimde ona tatil gibi geliyor. 2 yil evvelsi yeni bir komsu yerlesti onlarin yanina ve iyikide tasinmis. Alisveris olsun cocuklarla ilgilenmek olsun, pek vakit ayirmasi mümkün olamasa da 5 dk beraber bir cay icmek olsun.. böyle seylere insanin ihtiyaci vardir.
benim öyle ihtiyaçlarım olmadığından olsa gerek.
çocukluğumdan beri sevmedim arkadaşlık misafirlik vs.
var arkadaşlarım ama olmadığında hiç de sorun değil.
arayıp da sormam bile kolay kolay,hastalıkları olur vs o ayrı tabi.
hala diyorum,yalnızlığımı seviyorum,yalnızlık candır.
Çok doğru tespitler.Bir müddet bende öyleydim, son dönemlerde aile ortamini pek tadamadigimdan da en azindan annemin yanimda ve birbirimize destek olmasi cok önemliydi. Simdi ise de arkadas cevresinden cok kendi ailem ve beraber edindigimiz cevre ile alakadar oluruz.
Sen demek ki böyle rahatsin, önemli olan zaten insanin kendisini nasil iyi hissedebilmesi. Kuzenim de iste illa bir konusabilecek vakit gecirebilecek birine ihtiyac duyar. Bana benim sevgili ve ailemiz yetiyor. Yeri gelir 100 arkadasdan sadece 2 kisi ile yazisirim. Yani birde hep duruma bagli..
Babasizligi iyi anlariz, zaten o nedenle de bir kivamda "kanli bag" dan bile mesafeli durmuslugumuz olur.Çok doğru tespitler.
Benim kafa yapım sanırım fazlaca farklı, içinde olduğum toplumdan.Yaratık görmüş gibi bakıyorlar bazı konulardaki fikrimi söylediğimde
Sivri köşelerim var,herkesle kolay anlaşamam bu yüzden.
Bir de ben babasız büyüdüm, bu ne demek annem hep çalışıyordu demek,yalnızdım yani çocukken bile evde tek başınaydım.Ablam vardı ama o da kendi arkadaşlarıyla kendi alemindeydi hep.
Daha da bi sürü olumsuz tecrübe...
Fazla alıştım buna,kendime yetebilmeye.
Tarz bu işte,höt diye olduğu gibi.Bi de reglBabasizligi iyi anlariz, zaten o nedenle de bir kivamda "kanli bag" dan bile mesafeli durmuslugumuz olur.
Simdi oturdugumuz Apartmanda mesela cevremde insanlarla alakam yoktur, annem icin iyi olsun dememizle buraya tasindik zaten. Annemin yaptigini ben yapamam, ve halende yapamiyorum. Cünkü aliskin degiliz artik kalabaliga. O yüzden senin durumuda anlayacak durumdayiz. Fakat ilk yazina bakarsak "kaba bir okunuz" sergilediginden, insan aklina bin bir türlü düsünceler ucusabiliyor ve cogumuz genellde pozitif nedenlerden cok negatifine yönelir.
Bunun icin üzülme bence nerde cokluk orda b*kluk demişler, bende senin gibiyim ne bir arkadasim ne bir dostum hiç birşey yok inan. Eşim bu aralar mali müşavirlik için ağır bir tempoda sinavlarina çalisiyor, eve geliyor sadece yemek yerken görüyorum , gece geç saatlere kadar çalisiyor , gün içinde koca evde tek başina deli gibi dönüyorum önceden bebeğim kolikti sabahtan akşama kadar onunla uğrasiyordum şimdi o da düzene girdi uyku düzeni herseyi oturdu yanliz kaldim diyebilirim ,ailem amasya'ya taşindi ablam var ama çalişiyor :) Bende arkadaslik olayiniMerhaba herkese. Ben Aydın'liyim. 5 yıl önce evlenip Istanbul'a geldim. Eşim doğma büyüme burali. Kendi işini yapıyo. O kadar yoğun çalışıyo ki yüzünü görmüyorum desem yeridir. 3 yaşında bir oğlum var ve uyku saatleri yüzünden o babasını hiç göremiyo. Akraba ve arkadaş çevresi de yok çok fazla. Oturdugumuz apartmandaki komsularla sadece merhaba deyip geçiyoruz. Her gördüğümde çay kahve içmeye davet ediyorum ama gelmiyolar da. Sıcak kanlı biriyim sohbet muhabbeti çok severim ama etrafimdakiler soğuk olunca komşuluk da gelismiyo. Ne bir arkadaş edinebildim ne bir komşu. Benimle aynı dertten şikayet eden var mı aranızda. Istediğim sadece herseyi konusup paylasabilecegim oturup çay kahve icebilecegim bir arkadaş. Çok mu şey istiyorum :-(
klavyede yanlis harfe saldirmisim,.. okunus olacaktiTarz bu işte,höt diye olduğu gibi.Bi de regl
Kaba bir okunuz derken, anlamadı ben onu
Kaba üslup mu ??
Komsusuzluk konusunda beni de anlatmissiniz :)beni anlatmışsın