- Konu Sahibi evrekagamze
- #1
sevgilimle bir buçuk yıldır beraberiz fakat bu son aylarda beni yıpratmak için elinden geleni yaptı diyebilirim. sorunlarımız oluyor konuşmuyor, konuşmalıyız halletmeliyiz diyorum yanaşmıyor, kafasına göre takılıyor, hata bende de kendinde de olsa köşesine çekiliyor halletmeye çalışmıyor.. ben ruhen gerçekten yoruldum, önceki gün alışverişe çıktık beğendiğim kazağın çok açık olduğunu söyledi triplere girdi. zaten çok kıskanç.sonra oradan başladık tartışmaya ... ben dükkandan çıkınca elini tutmadan yürüdüm kazağı da almadım çünkü biliyorum alsam neler olacak kabak bana patlayacak, ama şimdi keşke alsaymışım da bunlar olmasaymış diyorum. alışveriş yapılmıyor senle, her seferinde böyle yapıyorsun dedim. madem oyle kendin yap alışverşini dedi pat diye yolun ortasında bıraktı gitti beni... ben buna çok sinirlendim, zaten bi birikmişlik de vardı, peşinden eve gittim konuşmamız lazım ddedim o (yine her zamanki gibi) konuşmak istemiyorum dedi, ben biraz daha ısrar ettim yine yok.. her seferinde böyle yapıyorsun bu şekilde mi çözeceğiz sorunlarımızı dedim yine tık yok her zamanki gibi, hala bilgisayarı ile uğraşıyor, ben bunu iteledim tuttum yakasından çektim kanepeye . o an cinnet geçirmiş gibiydim yaptıklarıma hala inanamıyorum. Hayatım boyunca buna benzer birşey yaşamadım.. iteledim konuşacağız dedim, o da gerildi ufak bi çekişmeden sonra konuşalım dedi, konuşmaya başladık ama kendini zerre haksız görmüyor... neyse ben bir daha beni yolun ortasında bırakıp gitmeyeceksin dedim, alaylı alaylı gülüyor, ben artık dayanamadım patlattım buna tokadı, yeter artık diye bağırıyorum bir yandan, bu beni engellemeye çalıtıkça ben iyice sinirlendim, vurmaya başladım, o da bana vurdu.. sonra küfür etti ben duracaktım artık onu duyunca iyice sinirlendim, ben de ona küfür ettim, hala vuruyorum, sonra o bana iki tane sağlam bi yapıştırdı ki kendimi kaybettim on dk kendime gelemedim, doğrulduğumda hüngür hüngür ağlıyordu, ben bana nasıl vurgunun farkında mısın dedim yok diye başını salladı, ben bunun kafasına kafasına öyle bir vurdum ki senin şuurunu kaybettiricem dedim, artık kolumda derman kalmadı bıraktım, o artık karışmıyordu ama..,resmen birbirimize dayak attık, ama ben ona çok fena vurdum baya bi de.. sonra kalkıp gitti... sonra geldi.yüzüğümü çıkarmış, ben de çıkardım(sözlüyüz güya..) koydum önüne, sonra biraz konuştuk ikimiz de şoktaydık, ayrılmama kararı aldık ama birbirimizin üstüne çok gitmeyecektik,,,, sabah derse gitmiş beni uyandırmadı, sanki onca b.ku ben tek başıma yemişim gibi davranıyor.. Akşam kendisine zerre kadar saygıısının kalmadığını kendini nasıl suçladığını anlatıyordu, konuşma bittikten sonra ikimizde ayrı ayrı köşelerde hüngür hüngür ağlamıtık, kalktıktan sonra konuşmaya çalıştım hiç oralı olmuyor.. ben de çıktım gittim arkadaşlarımın evine... şimdi hala şoktayım, o bu olayı asla unutamayacağını söyledi, keza ben de öyle... bununla nasıl yaşayacağız, nasıl devam edeceğiz, ve birbirimizi çok severken nasl ayrılacağız bilmiyorum,, kafam donmuş gibi hiçbirşey düşünemiyorum sigara üstüne sigara yakıyorum,,, devam edersek yarın birgün bu olayın tekrar edebileceği fikri bile beni çıldırtıyor, diğer taraftan tartımaının konusuna bakıyorum saçmalık bu yaşanana göre, nasıl o hadde geldik, nasıl bir birikmeymiş diyorum bir yandan... ben ne düşüneceğimi bilemiyorum, ve haftaya sınavlarımız var, yardım edin lütfen, yorumlarıınızı bekliyorum....
(( çok kötüyüm
