• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kızlar kendime bile itiraf edemiyorum ama?

benim de aile yapım düzgün değildi, çocukluğum çoğunu hatırlamasam da stres altında, gergin, mutsuz, ev içinde çoğu şeyden korkar halde geçti. hala hatırlar üzülürüm, hani isyan etme vs anlamında değil ama bazen sorarım neden ben? neden şöyle olmadı? çok mu zordu böyle olması? vs vs diye. bunlar saniyelik düşünceler belki ama hemen arkasından da şöyle düşünürüm, öyle bir ortamda yetişmeseydim, yaptığım hataları yapmasaydım bu insan olamazdım. evliyim, eşimle tanışmadan önce dönem dönem benzer korkuları ben de yaşıyordum, hala yaşıyorum sadece şekli değişti o korkuların. ama hani derler ya korkunun ecele faydası yok, cidden de öyle. benim sana tavsiyem öncelikle kendine güvenini yerine getirecek bir şeyler yapmaya başlaman olur; giyimine kuşamına dikkat edince kendini daha iyi hissedeceksen yap derim, makyajdır saç kesimidir sosyal ortamlara daha çok katılmaktır vs. ben kendimi beğendiğim zaman kendime güvenim de artar mesela. o yüzden özgüvenim düştüğünde kendimi beğenecek tarzda şeyler yaparım. 25 yaşından önce evlendim ben ama herkes bu yaşta evlenecek diye bir şart yok. bir arkadaşım 33 yaşında evlendi daha geçen sene, 35-36 yaşında olup halen bekar olan arkadaşlarım var, 31 yaşında bir meslektaşım var bekar, erkek arkadaşı var evlenmeyi de düşünüyor ama hemen değil, iş arkadaşım var erkek 48-49 yaşında bu sene başında baba oldu, daha yeni evli. demek istediğim daha gençsin, yaşın küçük. şimdiden böyle düşünüp de hayatını kendine zindan etme bence. hayatını yaşa, dünyaya bir daha gelmeyeceğiz sonuçta :KK66: son olarak illa evlenmek de zorunda değilsin, kendini evlenmeye şartlandırıp hayatının en güzel zamanlarını korku ile geçirme...
Çok haklsiin canim.Benim bu korkum aileden mi kaynakli yapidan mi bilmiyorum ama aşmam lazim.çogu iliskim cidden bu yuzden bitiyo.Sevgilim var ama ilgisiz aşiri derecede.Ben bulusalim demesem bulusmaz.o kadar cok taviz verdim ki ona.Bi de evlenmis ayrilmis cocugu var dusun.Ben uni okudum memur olma ihtimalim var dusun o vasifsiz biri amaa onu cok simarttim ve hi kaybetme korkusu yok beni
 
ben eğitim vs daha arka sıralarda önem veren birisiyim, benim için önemli olan saygılı ve düzgün bir insan olması öncelikle. o yüzden söylediğiniz kısımlara yorum yapmasam daha iyi. ama ilgisizse bunu onunla konuşmayı deneyebilirsiniz, konuşmadıysanız tabii.
 
ben eğitim vs daha arka sıralarda önem veren birisiyim, benim için önemli olan saygılı ve düzgün bir insan olması öncelikle. o yüzden söylediğiniz kısımlara yorum yapmasam daha iyi. ama ilgisizse bunu onunla konuşmayı deneyebilirsiniz, konuşmadıysanız tabii.
Çok konustum yok duzelmiyo ki.Saygi falan desek o da yok kufur ediyo bana sığır falan diyo dusun.
 
Canim peki sanaa bisi sorucam.bu adam dun foçaya gitti bana haber verme geregi duymuyo.senle konuscaklarim var benim dedim aksam buluscaz. Konusmasam mi soguk davranip arayip sormasam mi artik napicagimi bilemedim.amaa asiri ilgisiz banaa

Sana haber vermeden gittiyse ben iyi bir kavga çıkartırdım önce valla... Bak cnm ilk kural hiç arama, sorma. Kafana göre takıl. Zaten o zaman merak uyandıracak hareketlerin.

Mesela ölçütün hep fedakarlık yapıp yapmadığın olsun. Fedakarlık varsa hemen dur. İnan kimseye değmiyor-değmezzz...
 
Çok konustum yok duzelmiyo ki.Saygi falan desek o da yok kufur ediyo bana sığır falan diyo dusun.

Bırak gitsin cnm bırakkk. Hiç ummadığı anda vur. Yeter artık, kimse bana böyle davranamaz, beni birdaha kesinlikle arama de. Kapat telefonu yüzüne direk. Ne kadar arasa da açma. Sana saygısı yoksa hayır getirmez...
 
Bırak gitsin cnm bırakkk. Hiç ummadığı anda vur. Yeter artık, kimse bana böyle davranamaz, beni birdaha kesinlikle arama de. Kapat telefonu yüzüne direk. Ne kadar arasa da açma. Sana saygısı yoksa hayır getirmez...
Bugun bulustuk bisey demedim amaa hep taviz vermekten oluyo boyle.haklisin valaa aramizda hic saygi yok
 
Sana haber vermeden gittiyse ben iyi bir kavga çıkartırdım önce valla... Bak cnm ilk kural hiç arama, sorma. Kafana göre takıl. Zaten o zaman merak uyandıracak hareketlerin.

Mesela ölçütün hep fedakarlık yapıp yapmadığın olsun. Fedakarlık varsa hemen dur. İnan kimseye değmiyor-değmezzz...
Amaa arama sorma diyonda geçen gun oyle yaptim bana dediki sende bi haller var degistin sen dedi.napcagimi bende bilmiyorum.bugun cok aradim onu bulustuk bugun yarin ondan mi beklesem napsam
 
Ben de bu durumdayım.
İnan hepsi aile ile olan ilişkin ile alakalı.
Bir arkadaşım bana Hayatı Yeniden Keşfedin diye bir kitap tavsiye etti.
Onu okudum baya faydası oldu.
Özetle insanların şemaları olduğunu söylüyor. Bizim gibi insanlar annelerinden babalarından yeterince sevgi görmedikleri için, sürekli kimse beni sevmiyor hissiyle yaşarlarmış buna duygusal yoksunluk şeması deniyormuş. O yüzden de sanırım hemen aşık olup her şeyi yapıyoruz, ama karşı taraftan bir şey göremeyince sevilmiyormuş hissine kapılıyoruz. ve özellikle gidip böyle soğuk davranacak insanları seçermişiz.

Mesela o kitaptabu duygusal yoksunluk şemasına sahip insanların uzak durması gereken tipler yazıyordu, bütün özellikler var benim kocamda. Geçmiş olsun. Gülsem mi ağlasam mı... Bazı şeyleri konuşarak hallediyoruz ama çoğu faso fiso.. kavga ederiz döner uyur mesela... Bir noktadan sonra tahammül edemiyor insan.

İşte okudukça ilk başta ne kadar saçma bir hayatın olduğunu fark ediyorsun. Depresyonun iyice artıyor ama sonrası hepimiz için aydınlık olur inşallah...
 
Ben de bu durumdayım.
İnan hepsi aile ile olan ilişkin ile alakalı.
Bir arkadaşım bana Hayatı Yeniden Keşfedin diye bir kitap tavsiye etti.
Onu okudum baya faydası oldu.
Özetle insanların şemaları olduğunu söylüyor. Bizim gibi insanlar annelerinden babalarından yeterince sevgi görmedikleri için, sürekli kimse beni sevmiyor hissiyle yaşarlarmış buna duygusal yoksunluk şeması deniyormuş. O yüzden de sanırım hemen aşık olup her şeyi yapıyoruz, ama karşı taraftan bir şey göremeyince sevilmiyormuş hissine kapılıyoruz. ve özellikle gidip böyle soğuk davranacak insanları seçermişiz.

Mesela o kitaptabu duygusal yoksunluk şemasına sahip insanların uzak durması gereken tipler yazıyordu, bütün özellikler var benim kocamda. Geçmiş olsun. Gülsem mi ağlasam mı... Bazı şeyleri konuşarak hallediyoruz ama çoğu faso fiso.. kavga ederiz döner uyur mesela... Bir noktadan sonra tahammül edemiyor insan.

İşte okudukça ilk başta ne kadar saçma bir hayatın olduğunu fark ediyorsun. Depresyonun iyice artıyor ama sonrası hepimiz için aydınlık olur inşallah...
Canim benimki de umursamaz vurdumduymaz biri ya.Öyle buyuk egosu var ki bencilin teki.Bana tek guzel söz soylemez zaten biliyosun sevdigimi der.Benim ailemde acayip sikintilar var zaten.İliskilerimde hep sorunluydu karsimdaki insanlarda.trk hayalim bi yuvam olmasi.evlenincede bosanma korkum olcak eminim
 
Bende aynı senin gibiydim. Babam ablamla benim aramda çok ciddi ayırımlar yapti. Şehir dışına giderdi ablama hediyeler alırdı ben uzaktan bakardım oyle. Bazen cesaretimi toplayıp yanina giderdim beni sevsin diye eliyle iterdi beni sen gelme diye. Çocukluğum hep boyle gecti. Ergenlik çağlarımda babamla ilişkilerimi tamamen koparmıştim, o donemlerde bana bakarken utandigini hissediyordum ve sevgi gostermeye çalışıyordu ama artık anlami yoktu benim için.
Sonra ilişkiler başladı..çok güzel bir genç kizdim. Abartmiyorum 10 erkekten 9 u benimle çıkmak için can atıyordu oraya kadar sorun yok. İstedigim her erkekle cikabilirdim. Sorun ilişki aşamasında başlıyordu. Diyelim ki adam o gün gerçekten çok yoğun ve arayamadi beni ya da yeterince ilgilenemedi. O bilinçaltı reddedilmislik canavarı gün yüzüne çıkıyordu. İçten içe sevilmeye layık olmadigimi düşünüyordum ve hemen geri çekilip ayrılıyordum adamdan. Bu şekilde daha doğru düzgün başlamadan kaç iliski bitirdim inan sayısını hatırlamıyorum. Hep uzun suren duzenli ilişkilere ozenirdim. Ama ben yapamadim..cook uzun yıllarım böyle nasılsa adam beni terk edecek kendimi rezil etmeyeyim diyerek kestirip atmakla gecti. Bu yüzden 35 yasima kadar evlenedim.
Esimle tanısiktan sonra 4 ay içinde evlendik Bu 4 ayin gecesi günduzu goruserek geçti. Gorusmedigimiz tek bir gün bile olmadi. Evlere dönünce de msn de sabahliyorduk..Allahın lutfu herhalde o böyle olmasaydı asla evlenemezdim. bu 4 aylik surede sadece bir pazar uyuyakalmis ve sarji bitmisti. Aradim ulaşılamıyor sesini duyunca yikildim canavar gün yuzune çıkmıştı yine. Hemen ayrılık mesajlari yazmaya başladim. Sabaha kadar msn deydik oysa. Uyuyakalmis olma ihtimali aklima bile gelmiyordu. Telefonu kapaliydi çünku benim sevilmeye layik biri olmadığımı o da anlamış ve telefonu kapamıştı. O beni terk etmeden ben ondan ayrilmaliydim. Ben mesajı atmadan uyanıp aradi allahtan .. evlendikten sonra azaldı güvensizliğim.
Keske butun kız babalari.okuyabilse su yazdiklarimi..
 
Bende aynı senin gibiydim. Babam ablamla benim aramda çok ciddi ayırımlar yapti. Şehir dışına giderdi ablama hediyeler alırdı ben uzaktan bakardım oyle. Bazen cesaretimi toplayıp yanina giderdim beni sevsin diye eliyle iterdi beni sen gelme diye. Çocukluğum hep boyle gecti. Ergenlik çağlarımda babamla ilişkilerimi tamamen koparmıştim, o donemlerde bana bakarken utandigini hissediyordum ve sevgi gostermeye çalışıyordu ama artık anlami yoktu benim için.
Sonra ilişkiler başladı..çok güzel bir genç kizdim. Abartmiyorum 10 erkekten 9 u benimle çıkmak için can atıyordu oraya kadar sorun yok. İstedigim her erkekle cikabilirdim. Sorun ilişki aşamasında başlıyordu. Diyelim ki adam o gün gerçekten çok yoğun ve arayamadi beni ya da yeterince ilgilenemedi. O bilinçaltı reddedilmislik canavarı gün yüzüne çıkıyordu. İçten içe sevilmeye layık olmadigimi düşünüyordum ve hemen geri çekilip ayrılıyordum adamdan. Bu şekilde daha doğru düzgün başlamadan kaç iliski bitirdim inan sayısını hatırlamıyorum. Hep uzun suren duzenli ilişkilere ozenirdim. Ama ben yapamadim..cook uzun yıllarım böyle nasılsa adam beni terk edecek kendimi rezil etmeyeyim diyerek kestirip atmakla gecti. Bu yüzden 35 yasima kadar evlenedim.
Esimle tanısiktan sonra 4 ay içinde evlendik Bu 4 ayin gecesi günduzu goruserek geçti. Gorusmedigimiz tek bir gün bile olmadi. Evlere dönünce de msn de sabahliyorduk..Allahın lutfu herhalde o böyle olmasaydı asla evlenemezdim. bu 4 aylik surede sadece bir pazar uyuyakalmis ve sarji bitmisti. Aradim ulaşılamıyor sesini duyunca yikildim canavar gün yuzune çıkmıştı yine. Hemen ayrılık mesajlari yazmaya başladim. Sabaha kadar msn deydik oysa. Uyuyakalmis olma ihtimali aklima bile gelmiyordu. Telefonu kapaliydi çünku benim sevilmeye layik biri olmadığımı o da anlamış ve telefonu kapamıştı. O beni terk etmeden ben ondan ayrilmaliydim. Ben mesajı atmadan uyanıp aradi allahtan .. evlendikten sonra azaldı güvensizliğim.
Keske butun kız babalari.okuyabilse su yazdiklarimi..
Ayy kiyamam canim sana yaa.demekki insanin her yaşta biri karşisina çikabilirmiş.en iyisi ben hiç acele etmim.Benimde babam kardesimle ciddi olarak ayrim yapiyo.Herkesin icinde bile hep diyo ki benim tek kziim var diyo.Erkek kardesimle de aram cok kotu anlasamiyoruz.Ailem tam bi aile gibi degil ,herkes kendi derdinde.Babam biz kucukken annemi çok aldatti dovdu falan hep bunlar aklima geliyo şuan, unutamiyorum.Seçtigim insanlar hep asi, serseri, dişa donuk, baskin karakterler oluyo ve bu yuzden iliskimde hep eziliyorum ben.Çok tavizler veriyorum bitmesin yalniz kalmim diye.Aklima hep annem ölcek babam ölcek kardesim evlencek ben napicam.bu sorular geliyo.Herkesle evlenmeye calisiyorum.sanki evlenince sorunlar bitiyo gibi
 
Yalnız kalmaktan ve terk edilmekten korkuyorsunuz. Ama hep terkedilip yalnız kalıyorsunuz. Ve bunun sonucunda ölmüyorsunuz. Demekki yalnız kamak ve terk edilmek o kadar da korkulucak insan hayatını bitiricek berduşa döndürücek bir durum değil.Demekki korkmak yersiz.Bir de bu açıdan bakın, belki öyle düzelirsiniz. Korktuğunuz şeyi yaşadıysanız hala korkmak anlamsız çünkü.
 
Yalnız kalmaktan ve terk edilmekten korkuyorsunuz. Ama hep terkedilip yalnız kalıyorsunuz. Ve bunun sonucunda ölmüyorsunuz. Demekki yalnız kamak ve terk edilmek o kadar da korkulucak insan hayatını bitiricek berduşa döndürücek bir durum değil.Demekki korkmak yersiz.Bir de bu açıdan bakın, belki öyle düzelirsiniz. Korktuğunuz şeyi yaşadıysanız hala korkmak anlamsız çünkü.
Yalniz kalinca mutsuz oluyorum eksik hissediyorum ama
 
Düzgün aile yapısına sahip olmadigim icin mi bilmiyorum ama özgüvenim hiç yok.Terk edilme, yalniz kalma korkum var.Hep hayatimda biri olsun istiyorum.Evlenememekten, sevilmemekten korkuyorum.Yaşım 25 ve yaşim ilerledikçe de korkum artiyo.İliskilerimde hep bu yuzden kaybediyorum.Hep baskasini bulamam yalniz kalamam diye cok taviz veriyorum ve gene sonu husran oluyo.Bunun bi çozumu var mi napicam ben.biktim bu durumdan artik.
San oz güvenle ilgili biraz ip ucu veriyim fazla kilon varsa kurtul günlük saç,cilt ve vücut bakımını yap ciltte benim gibi izlerin varsa bb ile kapat spor yap en azından havalar uygun ken yürü (çok sıcak ve soğuk değilken) kendine uygun kıyafetler al (marka olmasada olur) tanımadığın insanlarla sohpet et (magza görevlileri,market çalışanları arkadaşlarının arkadaşları) kişisel gelişim kitapları oku fillm izle kitap oku(insanlarla konuşabilecek konun olsun)bide atlatabilecegimi sanmıyorum yazmışsın çok güldüm :)) ben bir yıl öncesine kadar insanlarla 00.1 desibele konuşuyordum ....
 
Yok canim izirdeyim de özel hastaneye gitsem dinlerlermi

Hımm anladım. Özel dinler tabi ki. Ama şöyle bir durum var. Sen terapi yani konuşma mı istiyorsun, yoksa ilaç tedavisi mi? Konuşma ise psikolog, ilaç tedavisi içinse psikiyatri araştırmalısın. Ama ilaç için de gitsen, sana psikolog kadar olmasa da sorular sorup, derdini anlattırırlar.
 
Hımm anladım. Özel dinler tabi ki. Ama şöyle bir durum var. Sen terapi yani konuşma mı istiyorsun, yoksa ilaç tedavisi mi? Konuşma ise psikolog, ilaç tedavisi içinse psikiyatri araştırmalısın. Ama ilaç için de gitsen, sana psikolog kadar olmasa da sorular sorup, derdini anlattırırlar.
Yok anlattirmiyo ki.derdin ne diyo soyluyon hemen tamm diyo.ben anlatmak istiyorum
 
Back