kızlar ya moralim çok bozuk iki gündür.
yumurtamın büyüdüğünü öğrendiğim gün yani cuma günü bir hevesle gittim eve, eşimin haberi vardı gelişmelerden, akşam oldu tık yok, neymiş efendim çok yorgunmuş çok rahatsızmış, biraz sitem ettim ona bana "taktın mı takıyorsun sen de" dedi.
canım nasıl sıkıldı anlatamam, gittim yattım ben de ama sabaha kadar uyuyamadım sinirden,
bugün hiç konuşmadık zaten ikimizde kurstaydık, akşam yine aynıyız, yine gece oldu yine birşey yok
saatlerce konuşmadık, ben yine gittim yattım, sonra o geldi, epey zaman da öğle geçti, en sonunda dayanamadım "çok bencilsin, hiç bir şey umrunda değil senin" dedim, hiç cevap vermiyor.
aylardır çırpınışlarımı görüyor, nasıl uğraştığımı her ayın sonunu nasıl sabırsızlıkla beklediğimi, her ayın sonunda ki yıkılışlarımı ondan daha iyi kimse bilemez, buna rağmen bir inattır gidiyor, anlayamıyorum bir türlü ne yapmak istediğini.
yatttığım yatak batıyor sanki bana, yanına yattığımda boğazına sarılıp boğasım geldi, kalktım yine yataktan, napıcam bilmiyorum, onun da ne yapmaya çalıştığını bilmiyorum.
sen aylarca bekle, sonra bu ay tam olcak derken kocanın tripleriyle uğraş, şu an ona karşı nefretten başka birşey hissetmiyorum inanın, çok üzdü beni :çok üzgünüm: