Kizimla ilgili

Hanımlar herkese iyi geceler.Derdim anaokuluna giden kızım.Aralik ayında 5 yaşında oluyor.gecen yıl anaokuluna göndermiştim.ilk başladığı hafta sorunsuz oryantasyon sürecini geçirmiştik.Sonrasinda malum hastalandı ve 1 hafta okula gitmedi.Hastalik dönüşü okula adaptasyon sorunu yaşadık ve süreç çok sancılı geçti benim için.Okula gitmek istemedi ve alışana kadar yaklaşık bir aya yakın zaman okulun bahçesinde bekledim.yemek saati öğretmen yanıma getiriyor beni gösteriyor daha sonra dönüyordum.surec sonunda alıştı ve hiç bir sorun yaşamadık çok şükür ve hatta okula servisle gidip geldi.cok mutluydu bende çok sevinmiştim.
2.dönem zorunlu öğretmen değişikliği oldu ve yine ilk bir hafta sorunsuz giden cocuk okula gitmek istmemeye basladi ve bir daha servise hic binmedi.Bu sefer ki süreç çok çok daha zorlayıcı ve sancılı geçti.Bu sefer okulda ki sorunlarımızda değişiklik göstermeye başladı.Sinifi 2. Kattaydı.SUrekli öğretmeni aşağıya inip onu alsın istedi.Gercektende işini hakkıyla yapan bir öğretememe denk gelmiştik ve çok şanslıydık.Hoca hanım bize çok yardımcı oldu.Devlet okuluydu ama benle sürekli iletişim halindeydi.Biraz süre geçince öğretmeni onub
sinif kapısında bekleyeceğini söylemişti ve öylede yaptı.biz okula girerken kartimizi basiyorduk hocasida onu sinif kapisinda bekliyordu.Bu seferde orda calisan yardimci ablalardan biriyle cikmaya basladi ve o abla merdivenlerde yoksa yine cikmak istemiyordu.Geceleri surekli ona cesaretle ,guvenle ilgili kitaplar okuyordum.Ve inanin neredeyse okul bitmek uzereyken bizim sorunlarimiz azaldi sayilir.Bu surec benide cok yipratti.Hergun ayni muhabbet ogretmenim insin beni alsin,abla.beni yukariya cikartsin.Okul saati gelince kalbim sıkışmaya basliyordu artik.Okuldan gelince cok agladigimi bilirim.Hoca hanimdan allah razi olsun ki hep bize anlayisla yaklasti.
Kizim biraz kaygilari olan, çok yüksek olmasada sosyal fobisi olan bir cocuk.Biriyle iletişimde olması için onu tanıması ve güven duyması gerekir mutlaka.2.dönem ingilizce dersi almaya başladılar okulda o öğretmenede hemen alışamadı malesef böyle sorunlar yaşıyoruz.Arkadaslariyla iletişimi çok ıyidir.Bensiz arkadaşlarına gidebilen,teyzesinde gece yataya kalabilen bi cocuk.Ama aynı zamanada kaygi seviyesi yuksekse eğer üst kattaki komşumuza bile gidemez.Birazda korkak bir çocuktur.Gece karanlıktan korkar mesela.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın.Geleyim asıl meseleye.Bu sene evimize daha yakın bir anaokulana yazdirdik.Hani servise binmese bile yureyerek goturebileyim diye.Simdi yine ayni sorunlar.Ilk 3 gun hic sorunsuz gitti.Surekli bana ogretmenini cok sevdiginden sinifinin cok guzel oldugundan bahsetti.Ama ben tetikte yine bu sancili surecin gelecegini bekliyordum kizlar.Simdi yine okula girmek istemiyor.Ogretmeniyle konusuyorum okulda cok mutlu oldugunu etkinliklere kendi istegiyle katildigini falan soyluyor.Yani aslinda okulla ilgili bir problemi yok.Ama her gun yine ayni sıkıntı.Bu okulda da soyle bir durum var.Veli bahceye giremiyor.Okulun bahce ve okul giris kapisinda calisan ablalar duruyor.Bahce kapisi ile okul kapisi arasi mesefa cok kisa.Fakat bahceye benim girmemem onu sıkıntıya sokuyor.Bilerek biraz gec goturuyorum cunku okul saati kapi cok kalabalik oluyor.Yinede cozum bulamiyorum.Suan gittigimiz okulda psikolog var ondan randevu aldim gorusecegim ve gerekirse pedegog yardiminida basliyacagim.Gecen yil maddi durumdan dolayi pedegog olayini ertelemek zorunda kalmistik.Ama suan cok kararliyim kenarimda az biraz altinim var bozdurup goturmek istiyorum
Benim sizlerden istegim boyle sikintilar yasayip daha sonra bu sorunlari atlatabildiniz mi yoksa bu surecler bu sekilde hep boyle sancilimi gecti.Inanin hanimlar panik atak hastasi olmak uzereyim.Bugun okuldan geldim ve o kadar cok agladim ki benimde psikolojim cok bozuldu.Surekli kizimin yaninda dik durmak ona bu hissetiklerimi yansitmamak benide cok yipratti.Ne olur bu surecler bitecek diyin cok ihtiyacim var..

Çocuğunuz okul ile ilgili sınırları ve kuralları kendi belirlemiş görünüyor. 5 yaş da okulu ve okuldan sonra anne buluşacağını anlayabileceği bir yaş. Maalesef 22 aylık iken kreşe vermek zorunda kalmıştım ben de. Bir sene boyunca çok sorun yaşadım ama artık aştık. Belli ki öğretmeni ve okulu güzel. Siz de çocuğunuzla ilgileniyorsunuz. Siz çok üstüne düştükçe o da sınırlarınızı denemekte sorun görmüyor. Okula giderken arkadaşlarına/öğretmenine kurabiye yapalım diyip beraber kurabiye yapın götürün. Ertesi gün yaptığınız kurabiyeleri vermek için gidecektir.

cuytherock .!.:

Çocuğunuz okul ile ilgili sınırları ve kuralları kendi belirlemiş görünüyor. 5 yaş da okulu ve okuldan sonra anne buluşacağını anlayabileceği bir yaş. Maalesef 22 aylık iken kreşe vermek zorunda kalmıştım ben de. Bir sene boyunca çok sorun yaşadım ama artık aştık. Belli ki öğretmeni ve okulu güzel. Siz de çocuğunuzla ilgileniyorsunuz. Siz çok üstüne düştükçe o da sınırlarınızı denemekte sorun görmüyor. Okula giderken arkadaşlarına/öğretmenine kurabiye yapalım diyip beraber kurabiye yapın götürün. Ertesi gün yaptığınız kurabiyeleri vermek için gidecektir.

Genişletmek için tıkla...

Okula yiyecek götürmek yasak.gecen yıl arkadaşlarına ufak hediyeler alıyorduk onları götürüyordu.Ben bir şekilde onun okul motivasyonunu oluşturuyorum fakat okula giriş kısmındaki o durumu atlatamıyoruz.o bahçe kapısından bensiz girme durumu onu sıkıntıya sokuyor malesef.yorumunuz için tesekkurler

Çok uzun ama kisaca özetleyeyim.Cok benzer şeyler yasadim.l oglumla.Hep bir kaygı durumu.Ya sınıfı bulamazsam,ya çıkışta seni görmezsem,ya kaybolursam diye hep ağlamakla geçti okul günlerimiz.Bu süreçte psikolog,oyun terapisi vs aldık ama çok düzelme olmadi.En son hem çocuk hem ben çok harap olmuşken psikiyatriye götürdüm.Bir ilaç başladık.Cocuk kaygılarından arindi.
Yani aşırı kaygı bozukluğu var bu da siz ne derseniz deyin laf ile düzelmiyor...Şu an neredeyse koşarak okula gidecek... Daha erken ilaca başlamadığı kız için kendime kızıyorum...

Takip ettiğim bir çocuk psikoloğu şöyle bir şey önermişti. Birlikte boncuklar ve ip alın. İki tane bileklik yapın, biri size biri ona. Beni ozlemen çok doğal, ben yanında yokken, okuldayken beni ozlersen bilekligini öp, ben de seni ozleyince öpeceğim. Böylece hep birbirimizin yanında gibi olacağız deyin.

Kendim şunu da eklemek istiyorum. Okulun kapısı madem kilit nokta, tam girecekken hadi bilekliklerimizi tokusturalim, okulun bitene kadar aralarında görünmeyen bir ip olacak bu şekilde. Çıkınca yeniden tokusturup çözeriz deyin.

gunes8686 .!.:

Çok uzun ama kisaca özetleyeyim.Cok benzer şeyler yasadim.l oglumla.Hep bir kaygı durumu.Ya sınıfı bulamazsam,ya çıkışta seni görmezsem,ya kaybolursam diye hep ağlamakla geçti okul günlerimiz.Bu süreçte psikolog,oyun terapisi vs aldık ama çok düzelme olmadi.En son hem çocuk hem ben çok harap olmuşken psikiyatriye götürdüm.Bir ilaç başladık.Cocuk kaygılarından arindi.
Yani aşırı kaygı bozukluğu var bu da siz ne derseniz deyin laf ile düzelmiyor...Şu an neredeyse koşarak okula gidecek... Daha erken ilaca başlamadığı kız için kendime kızıyorum...

Genişletmek için tıkla...

Durumumuzun psikiyatirlik oldugunu hiç düşünmemiştim açıkçası.surekli ben nerde yalnış yapıyorum da bu çocuğu özgüvenli yetistiremiyorum diye kızma halindeyim açıkçası.surekli kendimde bir hata arama durumu buda inanın beni dahada çok yipratti.peki sizi psikiyatriye kim yönlendirdi ve ilaç tedavi edicimi yoksa omur boyu kullanacak mi?

Ce

BlupBlupBlup .!.:

Takip ettiğim bir çocuk psikoloğu şöyle bir şey önermişti. Birlikte boncuklar ve ip alın. İki tane bileklik yapın, biri size biri ona. Beni ozlemen çok doğal, ben yanında yokken, okuldayken beni ozlersen bilekligini öp, ben de seni ozleyince öpeceğim. Böylece hep birbirimizin yanında gibi olacağız deyin.

Kendim şunu da eklemek istiyorum. Okulun kapısı madem kilit nokta, tam girecekken hadi bilekliklerimizi tokusturalim, okulun bitene kadar aralarında görünmeyen bir ip olacak bu şekilde. Çıkınca yeniden tokusturup çözeriz deyin.

Genişletmek için tıkla...

Cevap için teşekkürler.mutlaka deneyeceğim.bizde avuç içimize öpücük konduruyoruz ve birbirimiz ozledigimizde öpelim falan diyoruz.ama bizim sıkıntımız daha çok beni özlemesi degilde okula giriş kısmındaki o durumlar.merdivenden çıkma ,okula tek başına girme gibi gibi

asya ali .!.:

Ce
Cevap için teşekkürler.mutlaka deneyeceğim.bizde avuç içimize öpücük konduruyoruz ve birbirimiz ozledigimizde öpelim falan diyoruz.ama bizim sıkıntımız daha çok beni özlemesi degilde okula giriş kısmındaki o durumlar.merdivenden çıkma ,okula tek başına girme gibi gibi

Genişletmek için tıkla...

Bence ayrılmamak adına, vefayı uzatmak adına bulduğu bahaneler bunlar. Bir de okulda mutluymus ama istediği tepkileri veremiyor doğal olarak. Anneye geçiyor nazı. Çok üzüldüm size çok zor çünkü. Oğlum iki buçuk yaşında, tutturma çağı tam bazen hayatı sorgularken buluyorum kendimi anlıyorum sizi o yüzden. Belki bileklik daha.somut.oldugu.icin daha etkili olur.

BlupBlupBlup .!.:

Bence ayrılmamak adına, vefayı uzatmak adına bulduğu bahaneler bunlar. Bir de okulda mutluymus ama istediği tepkileri veremiyor doğal olarak. Anneye geçiyor nazı. Çok üzüldüm size çok zor çünkü. Oğlum iki buçuk yaşında, tutturma çağı tam bazen hayatı sorgularken buluyorum kendimi anlıyorum sizi o yüzden. Belki bileklik daha.somut.oldugu.icin daha etkili olur.

Genişletmek için tıkla...

Anne olmak bu kadar zor olmamalı yagerçekten psikolojik olarak bende bitik durumdayım.en zoruda bu durumları asla cocuga hissettirmemen ya ben orada bitiyorum işte.okul kapisinda ağlarken beni gorseniz bu kadında hiç mi vicdan yok dersiniz.ama bide görünmeyen taraf var ki.sizede kolaylıklar diliyorum.bileklik olayını mutlaka deneyeceğim.

asya ali .!.:

Durumumuzun psikiyatirlik oldugunu hiç düşünmemiştim açıkçası.surekli ben nerde yalnış yapıyorum da bu çocuğu özgüvenli yetistiremiyorum diye kızma halindeyim açıkçası.surekli kendimde bir hata arama durumu buda inanın beni dahada çok yipratti.peki sizi psikiyatriye kim yönlendirdi ve ilaç tedavi edicimi yoksa omur boyu kullanacak mi?

Genişletmek için tıkla...

Kızınızın elinde değil.Biz bir cekiyorsak onlar on çekiyor.Kendim götürdüm.İlac evet bir süre sonra kesilecek.Oyle yan etkileri olan bir şey değil,sadece kaygı gideriyor.Cocukta kaygının ilerlemesi başka psikolojik rahatsızlıklara neden oluyor.Bence siz de vakit kaybetmeden götürün.Bu arada benim ikinci psikiyatrimdi.İlk psikiyatr bişey yok büyüdükçe düzelir dedi,sonra ismi bilindik birine götürdüm bulunduğum ilde.O dedi ki ilaçsız asla olmaz

gunes8686 .!.:

Kızınızın elinde değil.Biz bir cekiyorsak onlar on çekiyor.Kendim götürdüm.İlac evet bir süre sonra kesilecek.Oyle yan etkileri olan bir şey değil,sadece kaygı gideriyor.Cocukta kaygının ilerlemesi başka psikolojik rahatsızlıklara neden oluyor.Bence siz de vakit kaybetmeden götürün.Bu arada benim ikinci psikiyatrimdi.İlk psikiyatr bişey yok büyüdükçe düzelir dedi,sonra ismi bilindik birine götürdüm bulunduğum ilde.O dedi ki ilaçsız asla olmaz

Genişletmek için tıkla...

Yazdıklarınızı mutlaka dikkate alacağım.ablam sağlıkçı bide onunla konuşayım bu dediginizi.cevap için çok teşekkür ederim.kaygili bakışların mutlu bakislara dönmesi dileğiyle

Çocuğum yok, evli bile değilim ama çocuğunuzun sizin gibi ilgili bir annesi olduğu için şanslı olduğunu söylemeye geldim. İnşallah çözersiniz.

Ayrılırken seni çok özleyeceğim , vedalaşmanin uzaması sıkıntı değil mi? Bana sizde ayrılırken zorlaniyormussunuz gibi geldi. Ayrılma seromanisi uzadıkça çocuk aaa demekki ayrılmak sıkıntılı bir iş diye düşünmez mi ?

Bilemiyorum her koşulda şartlar kendi istedigi gibi sekillenemeyebilir. Öğretmen beni gelsin alsın , biriyle merdiveni çıkayım ,bahçeye gir . Size sürekli şartlar sunuyor ve gerçekleşmeyince yapmıyor anladığım. Herşeyin istediği gibi olmayacağını anlatmanız lazım. Bu sene neyse de seneye birinci sınıfta çok zorlanır.

Oğlum da ana okuluna giderken gitmeyeceğim ben diye denedi bir kaç bizi. Bu hayatta herkesin bir sorumluluğu olduğunu ,okula gitmek zorunda olduğumuzu ,gitmeme gibi bir seçeneğimizin olmadığını söyledim. Öyle geçti diretmeleri

Annelik asiri zor
Benim de kizim okula gayet isteyerek giderken gecen sene son bir ay okula gitmek istemedi resmen gün saydık beraber kızım 3 hafta kaldı 2 hafta kaldı
Bugun sen okula git ben de gideyim cikista dondurma yeriz parka gideriz diye diye okulu bitirdik

Çocukların konumuna bakılan saatten alsanız, okulda büyük ihtimalle aramak vs. yasaktır ama sizin onu gördüğünüzü bilmek rahatlatır mı? Sadece okula giderken takarsanız belki takmak için de hevesi olur.

Nego .!.:

Uzman yardımı aldınız mı peki hiç okulda ki rehber öğretmen harici?

Genişletmek için tıkla...

Hayır almadık malesef.

Parolaben .!.:

Ayrılırken seni çok özleyeceğim , vedalaşmanin uzaması sıkıntı değil mi? Bana sizde ayrılırken zorlaniyormussunuz gibi geldi. Ayrılma seromanisi uzadıkça çocuk aaa demekki ayrılmak sıkıntılı bir iş diye düşünmez mi ?

Bilemiyorum her koşulda şartlar kendi istedigi gibi sekillenemeyebilir. Öğretmen beni gelsin alsın , biriyle merdiveni çıkayım ,bahçeye gir . Size sürekli şartlar sunuyor ve gerçekleşmeyince yapmıyor anladığım. Herşeyin istediği gibi olmayacağını anlatmanız lazım. Bu sene neyse de seneye birinci sınıfta çok zorlanır.

Oğlum da ana okuluna giderken gitmeyeceğim ben diye denedi bir kaç bizi. Bu hayatta herkesin bir sorumluluğu olduğunu ,okula gitmek zorunda olduğumuzu ,gitmeme gibi bir seçeneğimizin olmadığını söyledim. Öyle geçti diretmeleri

Genişletmek için tıkla...

Aslına bakarsanız sıkıntının benden ayrılması olarak görmedim hiç.Cunku bensizde kalabilen bi cocuk.Asiri anne bağımlısı biri değil.Sikinti daha çok bana göre o kalabalikmis ve yalniz kalma korkusu gibi geliyor.merdivenden çıkarken yalniz kalmak gibi yada güvendiği kişinin yanında olmaması gibi.iletisimde olması için mutlaka bağ kurmasıda gerekli.gecen yıl o ablaya bağlandı mesela onun cıktı hep.ilk günler bahceye girebiliyorduk o kalabalık içinde okul içindeki parka bile kaymaya gitmedi.aslinda parkta tek başına oynar.ben bankta otururum.o yeni ortama ayak uydurmada sıkıntı galiba.

mutlucicek .!.:

Çocukların konumuna bakılan saatten alsanız, okulda büyük ihtimalle aramak vs. yasaktır ama sizin onu gördüğünüzü bilmek rahatlatır mı? Sadece okula giderken takarsanız belki takmak için de hevesi olur.

Genişletmek için tıkla...

Yorumunuz için teşekkürler.psikologla görüşelim bakalım ne diyecek.aklimda tutacağım mutlaka fikrinizi.

Oğlum geçen yıl anaokulundayken ikinci dönem okul değişikliği yapmamız gerekmişti. Okulun ilk gününde çok kaygılanmıştı. Ben de ona, oradaki öğretmeninin ona yardımcı olacağını, aynı eski okulundaki öğretmenlerinin yaptığı gibi onunla ilgileneceğini anlatmıştım. Hatta yanına telefon numaramı yazıp verdim, öğretmenin beni bir problem olduğunda arayabilir demiştim. O telefon numarası, benim ulaşılabiliyor olmam oğlumu çok rahatlatmıştı.

Servis tedirginliği de oldu, ya kaybolursam evi bulamazlarsa vs. Yine telefon numarasını servis ablasına verirsen beni ararlar ben nolursa olsun seni bulurum demiştim.

Bileğine de bir iyi şanslar bilekliği takıp okula yolcu etmiştim :)

Bu yıl ilkokula başladı. Yine aynı kaygıları oldu. Ama okulu tanıdığı için biraz daha rahattı. Bir sürü soruları oldu. Olabilecek en kötü şey nedir oğlum dedim, okulda kalmak unutulmak dedi. Peki dedim, okulda kalırsan hemen güvenliğe ya da bulduğun ilk öğretmene gidip adını söyleyip annemi/babamı arayın ben okulda kaldım dersin, onlarda var bizim numaramız dedim tamam dedi ve sorun yaşamadık.

Acaba kızınıza en kötü ne olabilir, okulda ne olacağını düşünüyorsun ve kaygılanıyorsun diye sorsanız belki direkt olarak çözümü bulabilirsiniz.