Kızımla bazen anlaşamıyoruz.

25 yaşında bir kızım var. Üniversite son yılında, öğrenci. Genel olarak aramız iyi. Beraber vakit geçiririz, çay saatlerimiz olur, benimle arkadaş gibidir çoğu zaman. Ablasına göre bana daha düşkün. :) Ama son zamanlarda, bazı anlar çok kavga ediyoruz. Çok stresli olduğu zamanlar saç tellerini çekiştirdiği bir psikolojik hastalığı var. Küçüklüğünden beri olan bir durum ne yazık ki. Psikolojik destek almıştık belki önereniniz olur. Çok sık yapmıyor artık ama dediğim gibi çok stresli anlarda farkında olmadan oluyor. Yeni değil, küçüklüğünden beri gördüğüm an yapmamasını söylerim ve elini çekerdi ama artık tepkisi farklı. Bu sabah yine yaptığını gördüm. Yolma saçını dedim ve bana karışma dedi. Üzüldüm. Ben söylemiş olsam da yapmaya devam edeceğini söyledi. Ben de kızdım biraz, üzüntüyle karışık "sözlerini ciddiye alacağım biri değilsin" demek istiyorsun yani dedim. Bana emir vermenden hoşlanmıyorum dedi. Ben onun iyiliği için söylüyorum ama anlamıyor beni. Bu sadece kavga sebeplerimizden biri. Bazen bana karşı çok asi oluyor. Nasıl yaklaşabilirim ona?
Annemle bu sıra bizde böyleyiz inanılmaz vicdanım sızlıyor ona kızınca ama anneler her şeyi bildiğini sanıyorlar rahat bırakmak yerine bir şeyleri deşmesi daha da bozuyor işi. Kızınızda benimle aynı yaşta. Bu hareketi yapmak eminim onun içinde zordur ama siz söyledikçe daha da sinirlenip eli sürekli saçına gidiyor olabilir. Belli ki sizin söylemenizle olacak bi şey değil. Benim çocukluğumda tuhaf bi özelliğim vardı sürekli birbirinden farklı ardı arkası kesilmeyen tiklerim başlardı. Vücut değil ben kendim psikolojik olarak yapıyordum bunu. Diş gıcırdatma, göz kırpma, burnumu oynatma, kafa sallama... gibi daha sayabileceğim saçma ama maalesef bırakamadığım bi durumdu. Çok şükür kendi kendime zorladım unutmak adına sürekli uğraşacağım şeylerle ilgilendim spor, yarışmalar derken iyi geldi o dönemi böyle hatırlıyorum. Ama uzun bir süre kendi başımayken aptala bağlıyorum. Annemde bana şunu yapma dediğinde aksine hareket ediyorum. Sizde kendi haline bırakın üstüne trip atmışsınız :KK70: Gerek yok ergenliği atlatsa da yaşı için hassas bir dönemde yaşıtız bilirim :KK70:
 
“25 yaşındaki kız” olarak cevap veriyorum konuya. Siz iyi niyetinizle söylemişsiniz ona şüphe yok ama birincisi bu zaten insanın elinde olan bir şey değildir, ikincisi benim annem de bu yaşımda bana emir kipiyle konuşsa (hele ki elimde olmayan bir tik için - hele ki defalarca yapmışsa bunu) ben de ters cevap verebilirim. Keşke siz boşverip geçseydiniz benim annem öyle yapar mesela. "sözlerini ciddiye alacağım biri değilsin" demek istiyorsun yani dedim Şunu diyerek yangına kömür atıp uzatmışsınız konuyu.

Yani anneler olarak her zaman çocuğum benim en iyi bildiğimi yapsın istiyorsunuz. İyi niyetinize sözüm yok ama 25 yaş da artık çocuk değil, 20'lerin ortası 30'a doğru gidiş. Bu yaşa gelmiş kadına (evet, annelerimize göre hep bebek olabiliriz ama inanın değiliz), ne yapıp ne yapmayacağı da söylenmemeli.
Ben de 28 yasinda biri olarak, benim annem de öyle ne zaman emir kipi konussa ciddiye almiyorum. Evlenip bosanmisim, kontrolü elinde olmasini istiyor ben de genelde buna izin vermem ters tepebiliyorum. Bence kiziniz kücük degil 25 yasinda bazen bosvermeyi ögrenmeniz gerekir zira biz düsüncelerimiz farkli olabilir. Bu sekilde yapmaya devam ederseniz araniz zamanla soguyabiliyor bunu benden size söylemesi. Artik zor süreclerden sonra bende rahatlamak istiyorum üstüme asiri titremesinden dolayi kendisinden uzaklasmama sebep oldu araya mesafe koymak zorunda kaldim konusuyorum tabi ki saygi cercevesinden eskisi kadar hic birsey anlatmamaya basladim. Cok iyi anlasirdim annemle, ama bize bu sekilde davranmaniz dogru bulmuyorum zamana birakin.
 
Kazen TC no'muzu bile biliyordur. 😅


Sitede gizli iş yaptığımızı sanarken

1660223868011.png


Gerçekte :KK70:

1660223832645.png
 
X