Kızıma Nasıl Davranmalıyım Bilemiyorum

IstanbulunDelisi .!.:
Günaydın hanımlar
Benim derdim kendimle.Özellikle 1 haftadır bebeğime çok kızdığımı bazen sert davrandığımı gözlemliyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor.

26 aylık kızım var.Çok hareketli hatta çok demek yetmez çooook çoooook hareketli.Normalde daha sakin kalabiliyordum ama bu aralar griple birlikte halsizlik uykusuzluk bir araya gelince benimde sinirlerim harap oldu.

Sizden bebeğime karşı nasıl sakin kalmalıyım o inatlaşırken onunla inatlaşmamayı nasıl başarmalıyım vb.konular için fikir istiyorum.Onun gözünde korkunç sürekli bağıran bir anne olmak istemiyorum.Bu beni çok üzüyor.

Tecrübeli anneler bana yardımcı olursanız sevinirim.
Genişletmek için tıkla...
Valla ben de krese baslar düzelir dedim
27 aylık bebe cete olmus kresde millete saldırıyor:ruh:
Erkek cocugu olsa dicem hadi bi derece
Kız dogurdugma eminim.
Bana anne ben arkadaslarımı sıktım diye geliyor hergün:S
Ögretmen evde esinden cok bizim yüzümüzü görüyrdur,hergür beyin fırtınası yapıyoruz kendisiyyle:(
 
forevermorrenk .!.:
Kız çocuğu sakin olur derler benim de gözüm korktu şuan :KK70:
Genişletmek için tıkla...
Yalanın daniskası. Kızlar belki az daha kibar ve nazlı olabilirler ama asla sakin denemez. Hakkını teslim edeyim, gidip oğlum gibi tuvalet fırçalarıyla oynamadı :) Ama beni delirtme konusunda kızımın başarısını da yabana atamam. Saatlerce vız vızz gıcırdayıp durması, memnuniyetsizliği, kıyafet ve aksesuarlardaki uyum merakı, dolabını her gün alt üst etmesi, iç çamaşırlarımı kafasına geçirip kolye yapması, 6 yaşında beni hala sebeplerini açıkladığım halde papağan gibi tekrarlatması :) Ya bence 2 yaş sendromu bir başlangıç. Bittiğini gören şanslı insanlar var mı bilmiyorum. Oğlum benim canım, tam bir dağ adamı. Kaba, kontrolsüz, pasaklı, sakar ama işte tatlılar da ya :)
 
IstanbulunDelisi .!.:
Bende kendimden cinnet moduna girmekten korkuyorum.Ama bebeğimde çok sinirli çok.

Bana önceden söylesen delice gelirdi ama artık iyi bir fikir diye düşünmeye basladım.
Genişletmek için tıkla...
Bu arada yastığı kendi yüzünüze bastırıp bağıracaksınız! Bebeğin değil yani..

Ayrıca sizde onunla inatlaşırsanız sorunu çözemezsiniz. O an sinirlenmeden sakin bir şekilde onu izleyin daha sonra sakin, güzel anınızda onu severken güzelce onunla konuşup yapmaması gerekenleri anlatın..

Ne olursa olsun bir şeyi söylerken sürekli " Dur, yapma " demektense neden yapmaması gerektiğini anlatın. Bu yaştaki çocuklar konuşulanları çok iyi anlıyor. Yeter ki sinirlenmeden, sakince konuşun. O sizin evladınız mümkün olduğunca her şeyi sakince konuşun..

Onu eğlendirin , dikkatini başka yöne çekin.. Biraz eğlenceli bir anne olun. Düzeniniz, rutininiz mutlaka olsun.( Bütün çocukların kendilerini güvende hissettikleri durumlardır)

Anne babanın siniri, bağira çağıra konuşmaları, agresif tavırları bebeğe yada çocuğa geçer.. Yoksa çocuk doğar doğmaz sinirli, agresif olmaz.
 
Çözümü yükünüzü birinin paylaşması. Mesela ben çalısmaya başladım bana baya iyi geldi. Tamam çok sevoyoruz ama bir kaç saat baskasının ilgilenmesi iui gelir cidden tahammul seviyeniz artar. Anneniz falan yakımsa bir iki saat ona birakın. Ya da eşinize deyin mesela onun tatil gününde bir kaç saat baba kız parka çiksinlar suz evde yalnız kalın kafa dinleyin. Bir bebekle yedi yirmidört ilgilenmek zor cidden
 
Buz ruhu .!.:
Yalanın daniskası. Kızlar belki az daha kibar ve nazlı olabilirler ama asla sakin denemez. Hakkını teslim edeyim, gidip oğlum gibi tuvalet fırçalarıyla oynamadı :) Ama beni delirtme konusunda kızımın başarısını da yabana atamam. Saatlerce vız vızz gıcırdayıp durması, memnuniyetsizliği, kıyafet ve aksesuarlardaki uyum merakı, dolabını her gün alt üst etmesi, iç çamaşırlarımı kafasına geçirip kolye yapması, 6 yaşında beni hala sebeplerini açıkladığım halde papağan gibi tekrarlatması :) Ya bence 2 yaş sendromu bir başlangıç. Bittiğini gören şanslı insanlar var mı bilmiyorum. Oğlum benim canım, tam bir dağ adamı. Kaba, kontrolsüz, pasaklı, sakar ama işte tatlılar da ya :)
Genişletmek için tıkla...

Annem beni büyütürken hiç anlamadım dedi ama ben kardeşlerimi hatırlıyorum ortanca olan canavar gibiydi :D
Tabi ki de zorlukları var ama tatlılıkları alıyor işte her şeyi :)
Rabbim herkesin evladını korusun yeter ki onlar yaramaz olsalar da olur :KK36:
Benim kızım olacak bakalım beni neler bekliyor :))
 
Bebeğim 11 aylık atak dönemleri zorluyor bazen. Çok ısrarcı ya da mızmızlandığında arabasıyla gezdiriyorum. Tabi ben Antalya’da yaşıyorum hala bahar burası. Akşamda baba gelince direk ona bırakıyorum. Sizin ki 2 yaş sendromunu yaşıyor. Biz ne yaşarız bilmiyorum.
 
forevermorrenk .!.:
Annem beni büyütürken hiç anlamadım dedi ama ben kardeşlerimi hatırlıyorum ortanca olan canavar gibiydi :KK70:
Tabi ki de zorlukları var ama tatlılıkları alıyor işte her şeyi :)
Rabbim herkesin evladını korusun yeter ki onlar yaramaz olsalar da olur :KK36:
Benim kızım olacak bakalım beni neler bekliyor :))
Genişletmek için tıkla...
Sağlıkla, mutlulukla büyütün :) Öyle böyle geçiyor hepsi. Şimdi kızımın bebekliğini çok özlüyorum. 6 yaşında şu an, okula başladı. Artık o da sosyal hayatın bir parçası, kendine ait bir çevresi var. İçindeyken çok zor ama geriye dönüp bakınca ne çabuk büyüdüklerini düşünüyor insan :) 6 yaşında bunu düşünmek komik belki ama zorlukla ve yardımsız büyütünce böyle oluyor sanırım. Yemeğini kendi yiyor, kendi yatıyor, kendi kalkıyor, tuvaletini kendi yapıyor, yükü azalıyor haliyle. Sohbet ediyorsunuz, kız kıza gezmelere gidiyorsunuz :) Yakın arkadaşınız gibi oluyor.
 
Onu yapma demek yerine gel bunu yap diyerek. Duvari mi boyuyo bak gel bunu boya diye boyanacak uygun bisey vererek. Suyla oynamayi seviosa kuveti doldurup su tabancasi suyla şişen seyler al. Girmesini istemedigin yerleri de kilitle yatak odasini cekmeceleri falan zor acilir hale getir. Babam oyle yapardi iki yasindaki halimi hatirliorum cekmecenin iki yanına ayagimi koyup var gucumle kendimi geriye iterek acmaya calistigimi kafamda iki fıskiye sacimla. Alternatif çözümler sunmalisin kisacasi. Cok abuk bisey yapiosa da eline vuruver bagirip kendini yorana kadar azcik hakimiyetin kimde oldugunu görsün bisey olmaz. Annem bagirinca daha cok korkardim ziplardim korkudan ama elime fln vurdugunda cok koymazdi sadece yapmamam gerektiğini anlayip utanirdim.
 
Buz ruhu .!.:
Sağlıkla, mutlulukla büyütün :) Öyle böyle geçiyor hepsi. Şimdi kızımın bebekliğini çok özlüyorum. 6 yaşında şu an, okula başladı. Artık o da sosyal hayatın bir parçası, kendine ait bir çevresi var. İçindeyken çok zor ama geriye dönüp bakınca ne çabuk büyüdüklerini düşünüyor insan :) 6 yaşında bunu düşünmek komik belki ama zorlukla ve yardımsız büyütünce böyle oluyor sanırım. Yemeğini kendi yiyor, kendi yatıyor, kendi kalkıyor, tuvaletini kendi yapıyor, yükü azalıyor haliyle. Sohbet ediyorsunuz, kız kıza gezmelere gidiyorsunuz :) Yakın arkadaşınız gibi oluyor.
Genişletmek için tıkla...

İşin doğrusu annemle aram pek iyi değildir ama bazı zamanlarda çıkarız gezeriz, tozarız yine annemdir oturur derdimi paylaşırım.
Şimdi kendi kızıma artık nasıl deliririm bilmiyorum.
Aklım almıyor şimdiden bile doğunca kesin tırlatırım :confused:
Ben sana göre yolun çok başındayım zor olacak ama güzel olacak eminim :)
Ömür geçiyor işte önemli olan güzel geçirmek
 
sızı her zorladıgında kendınızı onun yerıne koyun
buyumek daha zor o suan sızden daha cok zorlanıyor herseyı onune koydugunuzu onun ıcın uykusuz kosusturdugunuzu sanıyorsunuz ama kocaman dunyada tek basına kendısınden devasa buyuk canlılar ıcınde buyumeye calısmak ogrenmeye calısmak algılamak daha zor

kızdıgınız an bebek oldugunuzu dusunun sabredın hep boyle kalmayacak elbet buyuyecek bunu dusunun
 
Ben bir şey yetiştirme derdindeysem çok sinirli ve stresli oluyorum. Mesela yemek yapmak, temizlik işte ya da başka bir iş. Bunlar olurken çocuklarımın her şeyi batıyor. Uğraşacak işim yoksa çocuğumun yaramazlıklari şirin geliyor bazen onlara ben de katılıyorum. Bilmem demek istediğimi anlatabildim mi? Önce bizim zihnimizi boşaltmamiz gerekiyor. Kızıp bağırıyoruz bazen ki normal. Gerçek hayatta ekselanslari diye kimse önlerinde eğilmeyecek. Hos benim büyük oğlan çok hassas kırılgan ne yapacağımı bilmiyorum da neyse 😅 kendisine zarar verecek şeyleri ortadan kaldırın. Eşya kalabalığıni kaldırın. Girmesini istemediğiniz yerleri kilitleyin. Bol bol dışarı çıkın parkta enerjisini atsın. Akşam mutlaka babaya paslayin o ilgilensin. Ev varsin biraz dağınık kalsın. O uyurken mutlaka keyif yapin iş yetiştireyim derdine girmeyin. Ben kahve içip kafa dinlemedigim zaman daha gergin oluyorum mesela.
 
Üzerimden inmeyen 3 yas oglum var benimde. Bu aralar sabrim tükendi bence. Sokağa çıkmak bile istemiyor,evde koltuk tepelerinde uzerime atliyor. Ne desem asla olmaz diyor,daha agzımi açıyorum birşey diyeceğim" herşeye olmaz,asla asla olmaz" diyor en başından. Ne söyleyeceğimin önemi yok yani. Markete gidicem geçen gün,ben evde kalıcam sen git diyor bana ki evde ikimiz varız yani kalamaz.

Pandemi çocuğu, alişkın degil diyorum kendimi avutuyorum.
Bağırmak istemiyorum, bağırmıyorumda ama kendimi kapatıp bir yere sakinleşene kadar bekliyorum.
Çok sinirlendiğinizde uzaklaşın.
Ben kendimi mutfağa atıp tencere tava ovuyorum,tezgah siliyorum falan sakinleşiyorum. Aslında evde kızima da (9 yaş)sinirlensem bunu yapıyorum. Işim bitince sakinleşmiş oluyorum.
Sizde sizi sakinleştirecek birşey bulun derim muhakkak vardır.
Bağırmak inanın birşey öğretmez çocuğunuza,çok küçük henüz
 
IstanbulunDelisi .!.:
Günaydın hanımlar
Benim derdim kendimle.Özellikle 1 haftadır bebeğime çok kızdığımı bazen sert davrandığımı gözlemliyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor.

26 aylık kızım var.Çok hareketli hatta çok demek yetmez çooook çoooook hareketli.Normalde daha sakin kalabiliyordum ama bu aralar griple birlikte halsizlik uykusuzluk bir araya gelince benimde sinirlerim harap oldu.

Sizden bebeğime karşı nasıl sakin kalmalıyım o inatlaşırken onunla inatlaşmamayı nasıl başarmalıyım vb.konular için fikir istiyorum.Onun gözünde korkunç sürekli bağıran bir anne olmak istemiyorum.Bu beni çok üzüyor.

Tecrübeli anneler bana yardımcı olursanız sevinirim.
Genişletmek için tıkla...
Bağırdığınızda bir işe yarıyor mu? Daha mı az hareket ediyor? Daha mı az inatlaşıyor? Bağırdığınızda daha mı çok anlıyor?
Ne işe yarıyor bu zorbalık?
Kaç yaşındasınız? 26 aylık bebeyle inatlaşmak size yada ona ne kazandırıyor? İnatlaştığı durumlarda dikkatini başka birşeye çekeceksiniz yada inadının olumlu sonucu olmayacak hepsi bu
Çok hareketli olması bir şikayet sebebi mi şükür sebebi mi bir düşünün isterseniz
 
-EarthLing- .!.:
Sabir sabir sabir, baska yapacak bir sey yok galiba. Benim de oglum 26 aylik. Beni asiri sinirlendirdigi zamanlar oluyor. Mesela uyuturken, anne ustumu ort. Ortunce, ortme ortme diye aglama, anne fis fis kayikci soyle, soylemeye baalayinca daha fis fis... derken anne fis fis soyleme diye aglama, ardindan su isteyip verince su istemiyorum diye aglama 🤦‍♀️ oyuncaklari her yere firlatma, biz dur yapma dedikce kahkaha atarak devam etme, canim bebem, iyiyken cok iyiyiz ama 🤪
Genişletmek için tıkla...
Demek ki tüm bebeklee öyle.Bende kızıma sormadan hiç bir şey yapmıyorum.
H3RA_ .!.:
Çikolata ve yoga her derde devacı geldi hanımmmm :))
Bize sadece regl dönemleri %85 bitteri, çıldıran annelere her daim her türlüsü :KK70:piki canım anladım ben seni.


2. çocuğum inadından mıçmaz derler ya o cinstendi. O yüzden inatlaşma dikkatini dağıt.
Evde sürekli oynak, enerji veren müzikler açık olsun.
Baktın olay kopacak romanlar gibi müzikle oynamaya başlarsın bağırmaktan daha keyifli en azından :KK48:
Şaka bir yana enerji veren müzik olayı mod yükseltiyor iyi geliyor.
Diğer yandan dağılmış çok takılma, gece herkes yatınca en fazla yarım saatte toplar yatarsın.
Benim çocuklar onca oyuncağa rağmen mutfak dolaplarını boşaltır tencere tavayla oynardı.
Deli gibi peşlerini toplardım şimdi diyorum akşama kadar ortada kalsa ne olacak niye germişim kendimi bu kadar.
Genişletmek için tıkla...
Müzik olayını attım cebe kesinlikle deneyeceğim.Bizik evde de mutfak eşyaları oda oda geziyor ama o dağıtmalarına bir şey demiyorum keşfediyor çünkü.
bubendegilim .!.:
Hayattaki en zor iş bence.
Genişletmek için tıkla...
Gerçekten insan gibi insan yetiştirmek isteyen için aynen öyle.
Goklerce .!.:
Hasta olduğun için tahammülün daha az bu çok normal, bu süreçte sen dinlen babası ilgilensin çocukla, sen de kendine gelince daha sağlıklı olur sana da yazık, çocuğa da
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim.Aslında babası ilgileniyor hakkını yemeyeyim ama kızım beni de yanında istiyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back