Aynı sorunla ben halen mücadele ediyorum.benimki kreşte başladı su an anaokuluna gidiyor ve halen devam ediyoruz.pedagog gittim çizelge verdi aglamadı gı haftasında ödül kazanacağını söyledi.fakat 2. haftamız halan hergün sabah aglıyoruz çoçuklarla kalmak isetmiyorum diye.valla tekrar gidecem dr bakalım ne önerecek.
Bu durumdan kurtuldugunuzda banada nasıl yaptıgınızın bilgisini verirmisiniz lütfen
sonrasında gitgide yer edindi bilincinde parka gidemiyorduk derken çocuk korkusu tamamen kaldı ve hiçbir destek almadan da hemen başlattım. 2. haftası bitti ilk haftaya göre nispeten daha iyi ara ara korkuyorum arkadaşlarımı sevmiyorum durumları devam ediyor üstünde çok durmuyoruz cesursun sen çok güçlüsün başarırsın sen kararlısın bunun da üstesinden gelirsin biz babanla sana inanıyoruz gibi cümlelerle ikna edip sarılıyoruz. Neden kreşe başladığını anlatıyoruz her gün bıkmadan usanmadan sabırla... ilk hafta sınıfa girmedi bizi bekleyeceğini söyledi, camın kenarında oturur sizi beklerim dedi. Kreş öğretmeni yumuşak geçiş olmalı sınıf istemiyosa burada oyalansın dediler asla zorlamak yok kendisi inanana kadar, ara ara öğretmeni teklif etti sınıfa almaya ikinci haftasında sınıfa girdi ve öğretmeni bizim sınıfımızda ağlamak yok gülmek var diye arkadaşlarıyla koro halinde elifi sınıfa aldılar kızım da tamam dedi. bikaç gün sonra kendisi öğretmene beni arkadaşlarımla tanıştırır mısın demiş!!! çok büyük bi adım ama yine ara ara gitmek istemiyorum dese de mutlu genel itibariyle sabah yine de mızmızlandı neden gittiğini soruyo her fırsatta ama atlatıyoruz gibi yine de korkmuyo herşey yolunda demek için çok erken gelişmelerden haberdar edicem sizin hangi sebeple başlamıştı korkusu? birde sarılın hizasına eğilin gözlerinin içine bakarak her uğurladığınızda onu ne kdr çok sevdiğinizi mutlu olması ve hayatla ilgili önemli şeyleri öğrenmesi için okula gönderdiğinizi her nolursa olsun arkasında olduğunuzu onun korkularını çok iyi anladığınızı zamanla hiç kalmayacak bak göreceksin demeyi unutmayın... dr un ödül mantığıyla hareket etmesi anlamsız geldi neden alışkanlığa dönüşebilir asıl amaç oluşan korkusunu yenmesini sağlamak değil mi?Biz bu hafta aştık durumu.öncelikle kızımla evde oyum oynadık. Sınıf yaptık ve oyuncaklar dan arkadaşlarını yaptık ben ögretmem oldum wc gitmem gerektigini söyledim.kızımda bana " sınıfta güvendiği bir ögrenciye, nuray (kızımın adı) sana emanet onunla ilgilen"dememi istedi.yani sınıfta biri bununla ilgilenmesini istiyor.bu durumu ögretmene anlattım.ve ilk gün ögretmen müdürün yanına giderken kızıma,Dogukan arkadaşınla ilgilen demiş.kızım hiç aglamamış. Ögretmen çıkarken herzaman birine emanet ettiği için kızım kendini güvende hissediyor artık.bu güvenle okula sorunsuz gidiyoruz çok şükür.ve çizelgemize gülücük kazanmaya başladık.sizinki düzeldimi?
sadece her gün hiç usanmadan anne baba eve geri gelicek miyim diye soruyor tabii anne okul tatil mi diye sormadan da edemiyor... Kafası karışık henüz çok küçük sorduğu sorular o kadar normal geliyor ki keşke imkanımız olsa hep yanında olabilsem sabahları servise ne yazık ki ben bindiremiyorum arkadaşım bindiriyor ona da bağlıyorum neyse ki en zorlu süreci atlatıyoruz gibi
