Merhaba
Kimseye anlatıp akıl alamıyorum. Ama burdaki hanımların fikirlerine hep önem vermişimdir. Yeni üyelik olduguma bakmayın. Uzun yıllardır takipteyim.
Aramızda 4 yaş olan bir kız kardeşim var. Bir de 1,5 yaşında yeğenim. Dünyada en çok sevdiğim insan yeğenimdir. Teyze olanlar beni iyi anlar. Aşırı düşkünüm. Kız kardeşimle ilişkimiz de hep bi dargın bir barısık geçmiştir. Özünde saf iyi niyetli ve eğlenceli bir insan. Ama bir şeye sinirlendi mi, ağzını açtı mı olup biteni döker. Resmen dağları yıkar yani. Genelde ben bir şeyine karısırım, sırf kendi iyiliği için. Yoksa kendi çıkarıma bir durum değil. O sayar döker. Beni bi daha arama. Benim de kızımın da adını ağzına alma der. İki hafta geçer. Yeğenimin fotograflarını videolarını atmaya başlar.
Bir iki kere sordum. Böyle yaparak pişman miyım demek istiyorsun diye. Ooo ne yapmıs da pişman olacakmıs. Ne özür dileyecekmiş. Sonra yine kavga kıyamet.
Üç hafta önce yine hiç gereksiz bir sebepten küstü. Ama ne laflar saydı. Mesajla tabi. Sebebini anlatsam daha da uzayacak. Ama ben durup otururken koptu kıyamet. Ben de cok iyiyim demiyorum ama gerçekten durup dururken oldu. Güzel konustuk kapattık saymaya başladı. Yine aynı seyler. Benim de kızımın da adını anma.
Eşim dedi iki güne arar. İki hafta sonra yine yeğenimin fıtograflarını videolarını attı. Ben de normal cevap yazdım ama artık yorulduğum için çok da samimi yazmadım kısa cevaplar.
Aynı sehirdeyiz ama evlerimiz uzak baya. Ben 3 vasıta gidiyorum 1,5 saat sürüyor. Onların arabaları var, arabayla yarım saat.
Bu kadar uzattığıma göre size soruyorum hanımlar. Ne yapayım ben bu kardeşle. Aslında tek üzüldüğüm konu yeğenim. Deli gibi özlüyorum. Bazen ağlıyorum o derece cok özlüyorum. Ama bana bu kadar hakaret ettikten sonra her seferinde sırf yeğenim için kalkıp gitmek istemiyorum.
O her yere gidebiliyor ama bize gelme söz konusu olunca gelemiyorlar. Bunlar küçük seyler tamam ama bu kadar şaf saymaya yüzsüz yüzsüz kalkıp gitmek istemiyorum. Hani bize gelse kendi net bi adım atsa belki bu kadar sık kavga etmez diye düşünüyorum. Bu arda beni özleyip gelmez gibime de geliyor. Annemgil baska sehirde ama onlarla da üç aydır küs. Bir kere bile konusmaya yeltenmedi. Siz de yasamıssınızdır böyle bir durum. Ya da duymussunuzdur. Bana bir akıl verin. Çok özledim ama artık yoruldum da.
Buraya kadar okuduysanız da hakkınızı helal edin. Gerçekten vaktinizi aldım ama kötüyüm.
Kimseye anlatıp akıl alamıyorum. Ama burdaki hanımların fikirlerine hep önem vermişimdir. Yeni üyelik olduguma bakmayın. Uzun yıllardır takipteyim.
Aramızda 4 yaş olan bir kız kardeşim var. Bir de 1,5 yaşında yeğenim. Dünyada en çok sevdiğim insan yeğenimdir. Teyze olanlar beni iyi anlar. Aşırı düşkünüm. Kız kardeşimle ilişkimiz de hep bi dargın bir barısık geçmiştir. Özünde saf iyi niyetli ve eğlenceli bir insan. Ama bir şeye sinirlendi mi, ağzını açtı mı olup biteni döker. Resmen dağları yıkar yani. Genelde ben bir şeyine karısırım, sırf kendi iyiliği için. Yoksa kendi çıkarıma bir durum değil. O sayar döker. Beni bi daha arama. Benim de kızımın da adını ağzına alma der. İki hafta geçer. Yeğenimin fotograflarını videolarını atmaya başlar.
Bir iki kere sordum. Böyle yaparak pişman miyım demek istiyorsun diye. Ooo ne yapmıs da pişman olacakmıs. Ne özür dileyecekmiş. Sonra yine kavga kıyamet.
Üç hafta önce yine hiç gereksiz bir sebepten küstü. Ama ne laflar saydı. Mesajla tabi. Sebebini anlatsam daha da uzayacak. Ama ben durup otururken koptu kıyamet. Ben de cok iyiyim demiyorum ama gerçekten durup dururken oldu. Güzel konustuk kapattık saymaya başladı. Yine aynı seyler. Benim de kızımın da adını anma.
Eşim dedi iki güne arar. İki hafta sonra yine yeğenimin fıtograflarını videolarını attı. Ben de normal cevap yazdım ama artık yorulduğum için çok da samimi yazmadım kısa cevaplar.
Aynı sehirdeyiz ama evlerimiz uzak baya. Ben 3 vasıta gidiyorum 1,5 saat sürüyor. Onların arabaları var, arabayla yarım saat.
Bu kadar uzattığıma göre size soruyorum hanımlar. Ne yapayım ben bu kardeşle. Aslında tek üzüldüğüm konu yeğenim. Deli gibi özlüyorum. Bazen ağlıyorum o derece cok özlüyorum. Ama bana bu kadar hakaret ettikten sonra her seferinde sırf yeğenim için kalkıp gitmek istemiyorum.
O her yere gidebiliyor ama bize gelme söz konusu olunca gelemiyorlar. Bunlar küçük seyler tamam ama bu kadar şaf saymaya yüzsüz yüzsüz kalkıp gitmek istemiyorum. Hani bize gelse kendi net bi adım atsa belki bu kadar sık kavga etmez diye düşünüyorum. Bu arda beni özleyip gelmez gibime de geliyor. Annemgil baska sehirde ama onlarla da üç aydır küs. Bir kere bile konusmaya yeltenmedi. Siz de yasamıssınızdır böyle bir durum. Ya da duymussunuzdur. Bana bir akıl verin. Çok özledim ama artık yoruldum da.
Buraya kadar okuduysanız da hakkınızı helal edin. Gerçekten vaktinizi aldım ama kötüyüm.
