Kırk Yaşında Anne Olan Var mı Lütfen Umuda İhtiyacım Var

Merhaba ben bu siteyi iki yıldır takip ediyorum fakat yeni üye oldum hikayemi paylaşmak istedim sizlerle.Umarım benim gibi olanlar vardır.Ben 6.5 yllık evliyim.Okuldu kariyerdi derken ve beyaz atlı prensi beklerken yaş oldu 34 ve ben 34 yaşında mutluluğu yakaladım.İlk başta hiç bebek düşünmedim çünkü korkuyordum.Ben annemi küçük yaşta kaybettim yaşım ilerledi ya benim çocuğumda annesiz kalırsa diye.Ama beklenmedik zamanda bir şok yaşadım.Evliliğimin üçüncü ayında ara kanamam oldu,ne olduğunu öğrenmek için doktora gittim.Herhalde hamile olduğunu ama düşük yaptığını aynı anda öğrenen nadir insanlardan biriyim.Çok üzüldüm tabi ama yapacak birşey yok.Vücudum bebeği bir haftada kendiliğinden attı.Doktorum üzülmememi en azından bebek sahibi olabildiğimi yeniden hamile kalabileceğimi söyledi.Herkesten aynı lafı duyunca tabi bende pek takmadım kafama nasıl olsa yeniden hamile kalabilirdim.Üç ay bekledik,tekrar doktora gittim,bir problem yok herşey yolunda ama yaş ilerlemeden bebek düşünüyorsanız beklemeyin dedi,biz de çalışmalara başladık,Bana kalsa biraz daha beklerdim ama eşim o zaman 40 yaşındaydı vetam bir bebek tutkunu.Obir an önce olsun dedi.İlk ay geçti yok,üzerinden altı ay geçti yok.Ben iyice stres olmaya başladım.doktora gittik rahim filmi,eşimin ve benim tahlillerim herşey temiz çıktı.Rahim düzgün,düzenli adet oluyorum ama nafile,doktorum sebebi bilinmeyen infertilite dedi,tam bir şok biz ne düşünürken ne yaşadık.Ama yine çok üzülmedim,hani bir tane olduya biz hep umutluyduk kendiliğinden olur diye.Doktorum tüp bebek deneyin dedi,eşim hayır ben kendiliğinden olsun istiyorum bekleyelim dedi.Neyse uzatmayayım ilk tüp bebek denememizi evliliğimizin 4.yılında yaptık yani 2008 de.Bu arada boş durmadık 3 kez aşılama yaptırdık sonuç negatif.buraya yazarken kolay ama ben bilirim neler yaşadığımı o testte her defasında tek çizgi görmeyi,eşime yok demenin ezikliğini,şu an bile yazarken ağlıyorum.Bu yaşadıklarım beni o kadar olumsuz etkiledi ki ilk tüp bebek denememiz de vücut ilaca rağmen hiç yumurta geliştirmedi ve tedavi iptal edildi.Ben doktorun yanından çıktıktan sonra tam üç saat caddelerde ağlayaredenimde kalucıak dolaştım.Eşim sağolsun bana çok destek oldu ama onun beni üzmemek için metin göründüğünü aslında gözyaşlarını içine akıttığını biliyordum ve bu beni dahada üzüyordu.Altı ay sonra tekrar denedik bu sefer 3 yumurta oluştu sadece biri gelişti.Doktorum bile anlam veremedi bu duruma,basit haplarla bile 5 yumurta geliştirebilen ben o kadar ilaca cevap veremiyordum.Stresten denildi,tek yumurtayla devam kararı alındı ama yine kısmet olmadı,yumurta toplama işleminden bir gün önce olan tek yumurtamda kendiliğinden çatladı,tedavi yine sonlandı.Artık iyice umudumu kaybetmiştim,kendimden çok eşim için üzülüyor,ona çocuk veremediğim için kendimi suçluyordum.Yeniden deneriz derken ilaçlar ben de yan etki yaptı,beyin omurilik sıvım yükseldi,geçici görme problemi yaşadım,bir hafta hastahanede yattım,bir yıl ilaçla tedavi gördüm.defalarca iğneyle belimden sıvı aldılar,doktorum bu şartlarda hormon ilacı kullanamayacağımı aksi halde bedenimde kalıcı hasarlar oluşacağını söyledi.Mecburen bekledik,bu arada tesadüfen kontrole gittiğimde doktorum 3 tane yumurta olduğunu istersem ilaç kullanmadan aşılama yapılabileceğini söyledi,yaptırdık,sonuç gene hüzün.İyileşme sürecim 2010 a kadar sürdü,ilaç kullanmayı bıraktım,ama yaşım kırk oldu,

yeniden devam edeyim,yazdığım herşey silindi,nereye bastım bilmiyorum,gözyaşlarımdan hiçbirşey görmüyorum,aralık ayında tekrar tüp bebek tedavisine başladık.İki yumurta gelişti ama biri ilerledi,tek yumurtayı topladılar,gayet güzel a kalite bir embriyo oluştu,ama transfer yapılacağı haberi gelene kadar ben neler yaşadım bir allah bilir,30 aralık perşembe günü yani 3.gün sekiz hücreli bir embriyo transfer yapıldı,o zamana kadar ben eşime hep biz 2011'e üç kişi gireceğiz diyordum,öyle de oldu,,.31Aralık akşamı eşim bana engüzel hediyeyi verdin dedi,çok mutlu ve umutluyduk.Kesin olacak gözüyle bakıyorduk,öyleki eşim herkese benim hamile olduğumu söylemiş,telefonlarımız hiç susmadı,herkes tebrik için arıyordu.Son ana kadar herşey iyi gitti,bebeğimle hep konuştum,evde rapor alıp dinlendim,eşimin eli uyurken bile karnımdaydı,ne kadar dua ettim,etrafımdaki herkes seferber oldu çok güzel sorunsuz bir 12 gün geçirdim,bu aradasürekli siteyi takip ediyor,kendimde hamilelik belirtileri arıyordum.11Ocakta gebelik testi yaptırdık,eşimin telefondaki ses tonundan anladım,dünya başıma yıkıldı,sonuç negatif değerim 1.8 çıkmış.Ama doktor yine de belli olmaz üç gün sonra testi tekrarlayalım belki yeni tutunmuştur deyince yeniden bir umut doğdu bize.Eşim o akşam gelirken bir tane kırmızı gül almış,iyice duygulandım,lütfen ağlama,biliyorum bir gün mutlakabizim bebeğimiz olacak dedi.Neyse bir umut cumayı bekledik,tabi sonuç yine negatif değerim 0.7 ye düşmüş.Ne kadar ağladım hatırlamıyorum,o kadar kötüydüm ki eşime istersen ayrılalım sana çocuk doğuracak biriyle evlen dedim,bana çok kızdı.İşte böyle,bu gün klinikten tekrar aradılar,tutunamama sebebi büyük ihtimalle rahim dokusuna uyum sağlayamaması olabilirmiş,onun da çözümü varmış.Bilemiyorum,çok umut verici konuştular,tabi yaşım da dezavantaj.bu sitede bakıyorum yaşlar çok genç birde hep 20-30 yumurtadan bahsediliyor,benim gibi kimse yok herhalde ben yazayım belki birileri çıkar düşüncesiyle sizinle paylaşmaya karar verdim.Lütfen varsa cevap yazsın bana çünkü çok ihtiyacım var beni ancak bu yazdıklarımı yaşayanlar anlayabilir.Artık ağlamak istemiyorum,eşim başkalarının bebeklerini sevip onlarla oynarken içim acıyor,hamile ve bebek doğuran kimse görmek istemiyorum.Ben böyle değildim,bana ne oldu anlamıyorum,aslında çok pozitif bir insanım,şimdi saçma davranıyor,herşeye alınıyor ve en ufak şeylerde ağlıyorum,yaşımla kafayı bozdum. Ne olur bu yaşlarda hamile kalan varsa cevap yazsın,bana birbirimize umut olalım.Allah herkese muradını hayırlısı ile versin.Sevgiler

Canim azminden dolayi seni kutluyorum yazilarinida gözlerim dolarak okudum tabikide 40 yasinda ve ustu hamile olan arkadaslari ben burada cok okudum neden olmasin umidini kaybetme hepimiz anne olacagiz allahin izniyle bu yolda savasa devam yilmak yok. ayrica 38 yas ustu genc anneler diye topik var oraya bir bak istersen.

bu işler kısmet işi, inanın yaşa filan bakmıyor. ben defalarca denedim başıma gelmeyen kalmadı. yaşım şuan 32 sonuç negatif... ama karşı komşum ikincide tuttu, yaşı 41.. hiç üzülmeyin ve maddi imkanınınz varsa sık sık deneyim. dhea diye bir ilaç daha doğrusu bitkisel bi ilaç var onu öneririm.
sevgilerimle..

canim benim oyle hesapla kasapla bilimsel tibbi sartlarinuygunluguda yetmiyo cogu zaman ne arkadaslar okuduk bu topikte 20li yaslarda olup sebebi bilinmeyen infertilite bir cok arkadas nasip isi bu isler ALLAHU teala soyle buyuruyor ayeti kerimede diledigime kiz diledigime oglan diledigime hic cocuk vermem eger nasipse olur yasi kirk kirkbes olup ikiz doguran tek doguran bir suru arkadas taniyorum burdan benimde az yumurtam olusuyo hep en son denemede bir yumurta dediler ilk once daha sonra ikiyumurta dediler ne kadar cok agladim herkesin yirmi on yumurtasi olurken dondurulmusum bile olmayacakti ve simdi cok sukur iki hafta sonra dogumum var ikiz kizlarimi bekliyom cok sukur sagliklari iyi hic sorun yok

Sevgili nckurt,ben de bir süredir bu siteyi takip ediyorum ve sizin mesajınızı görünce kayıt olmaya karar verdim.Aynen sizin gibi,internette ileri yaş gebelikleri konusunda cesaret verici birşeyler bulmaya çalışıyorum.Maalesef tüm bulduğum,ileri yaş gebeliklerin riskleri,istatistikler vs...
Yalnız şunu da unutmamak gerekir ki,bu süreci sorunsuz atlatanlar zaten forumlarda vb yerlerde paylaşımda bulunma gereği görmüyorlar.Bu sebeple yazılanlar çoğunlukla ümitsiz ve cesaret kırıcı olabiliyor.Çevremde ve arkadaşlarım arasında 40 ve 42 yaşlarında doğum yapanlar oldu.Açıkçası o zamanlar yeni bir bebek düşünmediğim için detaylarla fazla ilgilenmemiştim.Ayrıca o yaşta hamile olmaları da hiç tuhafıma gitmemişti,doğal bir süreç olarak kabul ettim ve fazla soru sormadım.Şimdi yaşım 43 ve 2011 in gelmesi ile artan ikinci bebek özlemi içindeyim.İkinciyi düşünmüyordum ama ileride pişman olacağımı hissettiğim için son şansımı değerlendirmek istiyorum.Çok şükür sağlıklıyım,kendimi iyi ve genç hissediyorum,kısmetse ve hayırlısıysa neden olmasın diye düşünüyorum.
40 yaş inanın ki hiç geç değil.Yabancı bazı sitelerde ileri yaş annelerin paylaşımlarını okudum,çok daha ileri yaşlarda üstelik beklenmedik şekilde hamile kalıp sağlıklı doğum yapanlar var.En tanınmış örnek Tony Blair'in eşi,Cherie Blair,45 yaşında dördüncü çocuğunu doğurmuş.Tamamen sürpriz bir gebelikmiş ve amniosentez bile yaptırmamış.
Ümidinizi kaybetmeyin ve lütfen olumlu düşünün.Bu arada ileri yaşta anne olanlar veya yakınlarından duyanlar buraya yazarlarsa ben de çok memnun olurum.

merhaba arkadaşım bende şu an bir yaşını dolduran kızımı 20yıl sonra yani 40 yaşında kucağıma aldım Allah sana ve isteyen herkese nasip etsin.ilk ve tek denemede oldu çok şükür bunu daha önce umudunuzu kaybetmeyin diye bir konu açarak yazmıştım.herkese umut olur diye ve inan bana tedaviye başlarken bi sepet yumurta olacak diye şakalaşmıştım doktorla öylede oldu. anlatmak istediğim çok ve çok umutsuz bakıyosun anladığım kadarıyla biliyosun stres bu işin baş düşmanı. ayrıca herşeyin bir vakti saati var yaradan ol demeden olmuyor. evlatsız geçirdiğim yirmi sene boyuncada hep kendimi özel hissettim vardır bir hayrı dedim.şimdi bi meleğim var ve onun hasretini bilen biri olarak sizlerede tez vakitte nasipolmasını diliyorum. sana bi tavsiye aynı dönemde deneyen arkadaşlarda bana ne kadar rahat olduğumu söylediler benim cevabımsa benim elimde olmayan bir şey için stres yapmanın manası yok hatta zararı var. arkadaşımsen moralini ve umudunu yüksektut vardır bi vakti saati.

neden olmasınkı canım
ben arkadasımın halası 42 yasında anne oldu
rabbım herkese yasatsın bu duyguyu (banada )

15 gün önce 42 yaşındaki arkadasım 3, tüp bebek tedavisinde hamile olduğunu öğrendi...

Arkadaşlar hepinize çok teşekkür ederim.Mesajlarınız beni çok rahatlattı.Bazı şeyleri bilsenizde sizi anlayan,sizinle aynı kaderi paylaşan insanlardan umut verici şeyler duymak inanın çok güzel.Cumartesi günü klinikten aradılar,onlar da çok umut verici konuştular.Hayırlısı bakalım,iki ay kadar ara verip tekrar denemeyi düşünüyorum.Allah bilir artık,rabbim ol derse olacak,inşallah herkes dileğine kavuşur,lütfen mesajlarınıza devam edin,paylaşalım,umut olalım,sevgiler

Arkadaşlar bu arada yumurta sayısını artırmak için ne yapmak gerekiyor,paylaşırsanız sevinirim

doktorum dhea diye ilaç verdi onu kullanıyorum....................

benim arkadasim 40 yasinda ilk cocugunu 42 yasinda da ikizlerini dogurdu. hemde iki seferde de defalarca tup bebek denemisti olmamisti bunlar dogal yoldan oldu.
tabiiki olur hic morelini bozma sadece yumurta sayisi az demeden israrla tup bebegi vakit gecirmeden devam etmelisin. Allah gonlundekini en kisa zamanda versin Insallah.

Benim teyzem ilk cocugunu 40 ikincisini 45 yasında dogurdu. Ve birsürü miyomları vardı. Sonra bir akrabamızda 5 tüp bebek denemesi yaptı 40 yasında tuttu ve ikiz dogurdu. Sonra kendiliginden hamile kaldı 42-43 yasında. Kafana takma sakın, insan psikoloji olumluyu olumsuz yapacak gücte. Olumlu düsün olumlu olsun.

güncelllll.....................................

nckurt .!.:

yeniden devam edeyim,yazdığım herşey silindi,nereye bastım bilmiyorum,gözyaşlarımdan hiçbirşey görmüyorum,aralık ayında tekrar tüp bebek tedavisine başladık.İki yumurta gelişti ama biri ilerledi,tek yumurtayı topladılar,gayet güzel a kalite bir embriyo oluştu,ama transfer yapılacağı haberi gelene kadar ben neler yaşadım bir allah bilir,30 aralık perşembe günü yani 3.gün sekiz hücreli bir embriyo transfer yapıldı,o zamana kadar ben eşime hep biz 2011'e üç kişi gireceğiz diyordum,öyle de oldu,,.31Aralık akşamı eşim bana engüzel hediyeyi verdin dedi,çok mutlu ve umutluyduk.Kesin olacak gözüyle bakıyorduk,öyleki eşim herkese benim hamile olduğumu söylemiş,telefonlarımız hiç susmadı,herkes tebrik için arıyordu.Son ana kadar herşey iyi gitti,bebeğimle hep konuştum,evde rapor alıp dinlendim,eşimin eli uyurken bile karnımdaydı,ne kadar dua ettim,etrafımdaki herkes seferber oldu çok güzel sorunsuz bir 12 gün geçirdim,bu aradasürekli siteyi takip ediyor,kendimde hamilelik belirtileri arıyordum.11Ocakta gebelik testi yaptırdık,eşimin telefondaki ses tonundan anladım,dünya başıma yıkıldı,sonuç negatif değerim 1.8 çıkmış.Ama doktor yine de belli olmaz üç gün sonra testi tekrarlayalım belki yeni tutunmuştur deyince yeniden bir umut doğdu bize.Eşim o akşam gelirken bir tane kırmızı gül almış,iyice duygulandım,lütfen ağlama,biliyorum bir gün mutlakabizim bebeğimiz olacak dedi.Neyse bir umut cumayı bekledik,tabi sonuç yine negatif değerim 0.7 ye düşmüş.Ne kadar ağladım hatırlamıyorum,o kadar kötüydüm ki eşime istersen ayrılalım sana çocuk doğuracak biriyle evlen dedim,bana çok kızdı.İşte böyle,bu gün klinikten tekrar aradılar,tutunamama sebebi büyük ihtimalle rahim dokusuna uyum sağlayamaması olabilirmiş,onun da çözümü varmış.Bilemiyorum,çok umut verici konuştular,tabi yaşım da dezavantaj.bu sitede bakıyorum yaşlar çok genç birde hep 20-30 yumurtadan bahsediliyor,benim gibi kimse yok herhalde ben yazayım belki birileri çıkar düşüncesiyle sizinle paylaşmaya karar verdim.Lütfen varsa cevap yazsın bana çünkü çok ihtiyacım var beni ancak bu yazdıklarımı yaşayanlar anlayabilir.Artık ağlamak istemiyorum,eşim başkalarının bebeklerini sevip onlarla oynarken içim acıyor,hamile ve bebek doğuran kimse görmek istemiyorum.Ben böyle değildim,bana ne oldu anlamıyorum,aslında çok pozitif bir insanım,şimdi saçma davranıyor,herşeye alınıyor ve en ufak şeylerde ağlıyorum,yaşımla kafayı bozdum. Ne olur bu yaşlarda hamile kalan varsa cevap yazsın,bana birbirimize umut olalım.Allah herkese muradını hayırlısı ile versin.Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

merhaba,

seni çok iyi anlıyorum. Ben mart ayında 40 yaşımı dolduracağım. ben de hikayemi paylaşayım istedim. 20 yaşındayken ilk evliliğimi yapmıştım. 23 yaşında tam da eşimden kötü bir sebeple ayrılmak üzereyken hamile kaldığımı öğrendim. üniversiteden yeni mezun olmuştum ve bebeğimi aldırmak zorunda kaldım. yıllarca bunun vicdan azabıyla yaşadım. aşka ve evliliğe olan inancım sarsılmıştı. yıllarca evliliği düşünmedim. ama gün geldi birine aşık oldum ve onunla 9 ay önce ikinci evliliğimi yaptım. eylül ayında tüp tedavisine başladım. 5 yumurtam oldu ve 3 tanesi olgunlaştı ve 3'ü dllendi. eşimin varikoseli var. sedefe bağlı artrit nedeniyle çok ciddi ilaçlar kullanıyor. bu nedenle spermlerde dna hasarı oluşuyor. deneme yapabilmek için ilaçlarını 3 ay süreyle bırakması gerekiyor.

neyse ilk seferde hamile kaldım. 2 transferin biri tuttu. 3 embroyo da 2. kalite idi. ancak 2 günde bir ikiye katlaması gereken bhcg değeri ikiye katlamadı ve hep düşük seyretti..dotorum problem olduğunu söyledi. nihayet 7 haftalıkken bebeğimin kalbi durdu "missed abortus" teşhisiyle küretaj oldum. bunları anlatmak şimdi kolay gibi geliyor ancak çok üzüldüm çok ağladım. mart sonu gibi ikinci denememi yapacağım. Allah nasip edersen sonnefesime kadar, gücümün yettiği kadar deneyeceğim. anne olmayı ben de çok istiyorum. Allah'ım ol desin olayım.

madem ki bir hedefimiz var. uğrunda herşeyi denemeye, sınırları zorlamaya deymez mi? sana tavsiyem tüp bebek denemesi yaptığınızı kimseyle paylaşma..bırak bu da seninle eşine kalsın...ben ilk denemede çok rahattım. kimseye de söylememiştim. sen de rahat ol. göreceksin bak bütün hormonların nasıl güzel çalışacak. bol bol protein ağırlıklı beslen. tiroidlerine baktır. herşey çok güzel olacak. bak göreceksin. tek yumurtayla hamile kalan çok kadın var. emin ol rahmin de görevini yapacak. Allah sana hayırlı, sağlıklı bir evlat nasip edecek. rozaline demişti dersin...

sevgilerimle