hayatımda ilk defa kendimi kimsesiz çaresiz yapayanlız hissediyorum ailem yok artık kardeşim yok, eşim ve kızım bir tek onlar var ama insan annesi babası olmayınca kendini öyle öksüz hissediyor ki allah ömür versinde belki ölüm olsa bu kadar acıtmazdı canımı
bu yaşıma kadar ailemle hiç sorunum olmadı çok üstümüze düşerlerdi annem babam bende onlara kıyamazdım üzülecekler kırılacaklar diye içim titrerdi hele kardeşime ölürdüm
kardeşim nişanlandı kız istemeye gidecekleri gün beni götürmediler kardeşim gelmemi istememiş kalabalık gitmeyelim diye halbuki bir tanecik ablasıyım başka kimsemiz yok günlerce küstüm ama sonra kardeştir dedim olsun dedim affettim
ilk günler iyiydi gelin hanım sonraları yüzümüze bakmaz oldu evlerine gitsek halimizi hatrımızı sormazdı belki yapısı böyledir sessizdir dedik sonra baktık ki diğer insanlara gülücükler saçıyor gülüp oynuyor bize gelince beş karış surat
inanın allah şahidimdir en ufak bir kötü sözümüz en küçük bir yanlış davranışımız olmadı o surat yaptı biz yinede ses etmedik bir tek kardeşimin hatrına gelin hanım yüzümüze bakmasada arsız arsız gittim
nikahları kıyıldı eşyalar alındı evleri tutuldu hep beraber bizde yerleştirmeye gittik eşyaları evlerine yine bakmadı yüzümüze hoşgeldiniz bile demedi ne anneme ne bana ne de babacığıma bizde ses çıkarmadık elimizden geldiğince yardım ettik eşyaları yerleştirmeye çalıştık
nikahları kıyıldı ama düğün bu pazar olacak
eşyaları yerleştirmeye gittiğimiz gün kardeşim eşya taşırken yorulmuş gelin hanımın anneside bir bardak çay getirmiş kardeşime içsin diye kardeşimde şimdi yoruldum az sonra içeyim demiş bende balkonda kızıma birşeyler yediriyordum o sırada
gelin hanımın sesiyle irkildim kardeşime bağırıp çağırmaya başladı niye anneme bakmadın diye o sırada annem lafa karıştı kızım sende bize bi hoşgeldin demedin ne yapmıştık biz size dedi
gelin yine bağırmaya başladı siz işinize gelince aile oluyorsunuz benim hiç birşeyime karışmadınız hiç birşey almadınız diye ben dayanamadım çıktım balkondan yüzümüze baktınmı şimdiye kadar dedim bana terbiyesiz diye çıkıştı sonra babası kızı bir odaya götürdü kız hala bağırıp çağırıyor bende peşlerinden gittim şimdiye kadar her istediğini yapmadık mı dedim o sırada döndü bana el kaldırdı vurmaya çalıştı babası girdi araya yinede vurdu ellerime tırnak izleri daha yeni geçmeye başladı
daha kalıp içimdekileri dökmek istedim ama kardeşim tuttu kolumdan bizi evden çıkardı arabaya bindik uzaklaştık oradan
kardeşim arabada ne yapsam memnun kalmıyor artık bıktım bu iş bitsin diyordu
ertesi gün kızla görüşmüşler kız yalvarmış yakarmış ben kendimi affettireceğim annenden ablandan özür dileyeceğim demiş kardeşimde dayanamadı affetti
ama kız ne benden ne ailemden özür dilemedi yinede annem babam affetti ama ben affedemedim bana el kaldırdı ya ne hakla bu yaşıma kadar annem babam bana el kaldırmamışken o kim oluyordu affedemedim dedim ama zaten özür dileyende olmadı ki sadece kardeşim geldi büyüklük yap affet dedi
kardeşimsin sana küsmem anneme babamada küsmem ama o düğünede gelmem dedim tamam dedi o gün bugündür ne annem arıyor ne babam ben yinede aradım sordum küsmedim onlara kına gecesi ailemin yanında olurum düğün salonuna gitmem diyordum
hergün balkonda oturup yol bekledim geçen her beyaz arabaya baktım annem babam geliyor sandım çalan her telefona annem babamdır diye koştum ama şu vakit oldu kızım düğüne gelmiycek misin demediler en azından kına gecemize gel yanımızda ol demediler hiç mi değerim yoktu gözlerinde o kadar mı değersizdim
bugün sadece bir akrabamız aradı kına gecesine gelki geline fırsat verme dedi tamam dedim annem babam için gelirim
ama bugün yine bütün gün balkonda yol gözledim hiç aramadılar gelecekmisin diye sormadılar bile
bana el kaldırmış kendilerinin yüzüne bakmamış bir kız için şanlı şöhretli düğün yapıyorlarda bu güne kadar kalplerini kırmamak için çırpınmış kızlarına bir telefon dahi etmediler
gelin hanım yeminler etmiş vurmadım demiş ona inanmışlar ben yalan mı söyledim hadi ben yalan söyledim diyelim ellerimde mi yalan söyledi tırnak izleri duruyordu bir kaç gün öncesine kadar
çok yanlız kimsesiz kaldım bunu hakedecek en ufak bir hareketim olsaydı canım yanmazdı hata bende hakettim derdim ama yok içim çok acıyor dayanamıyorum nefes alamıyorum ağlayamıyorum ağlasam kızım ve eşim çok üzülüyorlar kızım eteklerime yapışıyor anne sen niye üzüldün diyor
o kadar dolu ki içim anlatmazsam çatlayacaktım artık okuyanlardan özür dilerim çok uzun yazdığım için
bu yaşıma kadar ailemle hiç sorunum olmadı çok üstümüze düşerlerdi annem babam bende onlara kıyamazdım üzülecekler kırılacaklar diye içim titrerdi hele kardeşime ölürdüm
kardeşim nişanlandı kız istemeye gidecekleri gün beni götürmediler kardeşim gelmemi istememiş kalabalık gitmeyelim diye halbuki bir tanecik ablasıyım başka kimsemiz yok günlerce küstüm ama sonra kardeştir dedim olsun dedim affettim
ilk günler iyiydi gelin hanım sonraları yüzümüze bakmaz oldu evlerine gitsek halimizi hatrımızı sormazdı belki yapısı böyledir sessizdir dedik sonra baktık ki diğer insanlara gülücükler saçıyor gülüp oynuyor bize gelince beş karış surat
inanın allah şahidimdir en ufak bir kötü sözümüz en küçük bir yanlış davranışımız olmadı o surat yaptı biz yinede ses etmedik bir tek kardeşimin hatrına gelin hanım yüzümüze bakmasada arsız arsız gittim
nikahları kıyıldı eşyalar alındı evleri tutuldu hep beraber bizde yerleştirmeye gittik eşyaları evlerine yine bakmadı yüzümüze hoşgeldiniz bile demedi ne anneme ne bana ne de babacığıma bizde ses çıkarmadık elimizden geldiğince yardım ettik eşyaları yerleştirmeye çalıştık
nikahları kıyıldı ama düğün bu pazar olacak
eşyaları yerleştirmeye gittiğimiz gün kardeşim eşya taşırken yorulmuş gelin hanımın anneside bir bardak çay getirmiş kardeşime içsin diye kardeşimde şimdi yoruldum az sonra içeyim demiş bende balkonda kızıma birşeyler yediriyordum o sırada
gelin hanımın sesiyle irkildim kardeşime bağırıp çağırmaya başladı niye anneme bakmadın diye o sırada annem lafa karıştı kızım sende bize bi hoşgeldin demedin ne yapmıştık biz size dedi
gelin yine bağırmaya başladı siz işinize gelince aile oluyorsunuz benim hiç birşeyime karışmadınız hiç birşey almadınız diye ben dayanamadım çıktım balkondan yüzümüze baktınmı şimdiye kadar dedim bana terbiyesiz diye çıkıştı sonra babası kızı bir odaya götürdü kız hala bağırıp çağırıyor bende peşlerinden gittim şimdiye kadar her istediğini yapmadık mı dedim o sırada döndü bana el kaldırdı vurmaya çalıştı babası girdi araya yinede vurdu ellerime tırnak izleri daha yeni geçmeye başladı
daha kalıp içimdekileri dökmek istedim ama kardeşim tuttu kolumdan bizi evden çıkardı arabaya bindik uzaklaştık oradan
kardeşim arabada ne yapsam memnun kalmıyor artık bıktım bu iş bitsin diyordu
ertesi gün kızla görüşmüşler kız yalvarmış yakarmış ben kendimi affettireceğim annenden ablandan özür dileyeceğim demiş kardeşimde dayanamadı affetti
ama kız ne benden ne ailemden özür dilemedi yinede annem babam affetti ama ben affedemedim bana el kaldırdı ya ne hakla bu yaşıma kadar annem babam bana el kaldırmamışken o kim oluyordu affedemedim dedim ama zaten özür dileyende olmadı ki sadece kardeşim geldi büyüklük yap affet dedi
kardeşimsin sana küsmem anneme babamada küsmem ama o düğünede gelmem dedim tamam dedi o gün bugündür ne annem arıyor ne babam ben yinede aradım sordum küsmedim onlara kına gecesi ailemin yanında olurum düğün salonuna gitmem diyordum
hergün balkonda oturup yol bekledim geçen her beyaz arabaya baktım annem babam geliyor sandım çalan her telefona annem babamdır diye koştum ama şu vakit oldu kızım düğüne gelmiycek misin demediler en azından kına gecemize gel yanımızda ol demediler hiç mi değerim yoktu gözlerinde o kadar mı değersizdim
bugün sadece bir akrabamız aradı kına gecesine gelki geline fırsat verme dedi tamam dedim annem babam için gelirim
ama bugün yine bütün gün balkonda yol gözledim hiç aramadılar gelecekmisin diye sormadılar bile
bana el kaldırmış kendilerinin yüzüne bakmamış bir kız için şanlı şöhretli düğün yapıyorlarda bu güne kadar kalplerini kırmamak için çırpınmış kızlarına bir telefon dahi etmediler
gelin hanım yeminler etmiş vurmadım demiş ona inanmışlar ben yalan mı söyledim hadi ben yalan söyledim diyelim ellerimde mi yalan söyledi tırnak izleri duruyordu bir kaç gün öncesine kadar
çok yanlız kimsesiz kaldım bunu hakedecek en ufak bir hareketim olsaydı canım yanmazdı hata bende hakettim derdim ama yok içim çok acıyor dayanamıyorum nefes alamıyorum ağlayamıyorum ağlasam kızım ve eşim çok üzülüyorlar kızım eteklerime yapışıyor anne sen niye üzüldün diyor
o kadar dolu ki içim anlatmazsam çatlayacaktım artık okuyanlardan özür dilerim çok uzun yazdığım için