Kimse beni sevmiyor

Ben 18 yaşındayim, abim ve küçük kardeşim var.Abim başta olmak üzere ailem de herkes küçük kardeşime aşırı ilgigösterirler(10 yaşında ).
Ve yine abime (23yaşında )aşırı sevgi ilgi gösterirler. Onların herzaman kararlarına saygı duyarlar.Onlar ile sohbet eder eglenirler, her konuda yanlarında olur onları aslında incitmezler.
Ama ben... beni sohbetlerine dahil etmezler , fikirlerim kararlarım önemsenmez.
Ben sürekli suçsuz yere azar yerim , arkadaşlarim ile telefonda gorusurken bağırır çağrılar beni küçük düşürüler.
Hizmetçi olarak kullanilirim,yinede bir gün bile saygımi bozmadım.
Abim şehir dışına çıktı. Arar hergün aileme herkes ile konuşur bana ise "Öldün mü kaldın mı , bir ihtiyacın varmı " diye sormaz bile ...
Okulda sinifimda herkes sırf onlar gibi Afedersiniz "s*tük" olmadığım için nefret eder hakaret ederler. Bu yüzden okula gitmedim birkaç yakın arkadaşıma çok kaçtım sınıfta kaldım.Suan ailem doktor kontrolumë bile gondermiyor.
Sevgilim var herseyden herkese çok sevdiğim oda beni daha çok yaraliyor.Aramaz sormaz yazmaz.Isı düşerse arar .Sevgilimin kuzeni bana destek veren tek kişi.Her konuda yanımda olmaya çalışıyor. Ama ben sevgiye ilgiye gerçekten çok muhtacim.Ne yapacağım nolur yardım edin akıl verin bana

Ailenin sana karşı bu şekilde davranmalarında seninde emeğin çok büyük bence. Yargılamak için söylemiyorum yanlış anlama lütfen ama sen onların güvenini defalarca sarsmışsın sanki

hiç bir çocuk ebeveyninin onu sevmemesinin, ilgi göstermemesinin suçlusu veya sorumlusu olamaz. elbette sizi seviyorlardir ama göstermekle ilgili sorunları olabilir.

insanlara karşı fazla yargılayici ve buna göre hareket ediyor gibisiniz. aile içinde belki biraz agresif tavırlarınız olabilir. keza arkadaşlarınız için söyledikleriniz de agresif. herkes 'sürtük' değil, olsalar bile bu onların aynı zamanda kötü insanlar olduğu anlamına gelmez. sürtükler ve olmayanlar da birbirine muhabbet besleyebilir. kendinizce böyle bir kurgu tasarlamissiniz ama okula gitmeyerek yalnızca kendinizi cezalandiriyorsunuz. aileniz sizin için endiselenir, belki sinirlenir, ama işin sonunda yalnızca siz kaybedeceksiniz.

sevgi ihtiyacinizi gidermek için bir sevgili edinmek çok sağlıklı değil. şu halinizde sonrasında pişman olacağınız fedakarlıklar yapmış bulursunuz kendinizi ve sevilmisliginize olan inancinizi iyice kaybedersiniz.

bence önce kendinizi değiştirmekle başlayın. yaşınız 21 yazıyor ama daha küçük olduğunuzu düşündüm. insanlara karşı önyargılı olmaktan vazgeçin, ve bence ilk olarak aileniz ile arayı düzeltmeye bakın. hatta annenizle konuşabilirsiniz nasıl hissettiğinizle ilgili

Ergenlik ve ortancı çocuk sendromu gibi…

Ailenin tavırları değişmez ne desen de ki herkes belirli şeyleri yaşıyor bu şekilde. Ama dışarının sana verdiği değeri sen belirlersin öncelikle sen kendine ne kadar iyisin ki başkası da iyi olsun? Kendine her zaman iyi davran güzellikleri hak ettiğini düşün sevgilin sana değer mi vermiyor sadece işi düşünce mi arıyor ee o zaman neden hala hayatında ?

Gizemlibiriii .!.:

Ben 18 yaşındayim, abim ve küçük kardeşim var.Abim başta olmak üzere ailem de herkes küçük kardeşime aşırı ilgigösterirler(10 yaşında ).
Ve yine abime (23yaşında )aşırı sevgi ilgi gösterirler. Onların herzaman kararlarına saygı duyarlar.Onlar ile sohbet eder eglenirler, her konuda yanlarında olur onları aslında incitmezler.
Ama ben... beni sohbetlerine dahil etmezler , fikirlerim kararlarım önemsenmez.
Ben sürekli suçsuz yere azar yerim , arkadaşlarim ile telefonda gorusurken bağırır çağrılar beni küçük düşürüler.
Hizmetçi olarak kullanilirim,yinede bir gün bile saygımi bozmadım.
Abim şehir dışına çıktı. Arar hergün aileme herkes ile konuşur bana ise "Öldün mü kaldın mı , bir ihtiyacın varmı " diye sormaz bile ...
Okulda sinifimda herkes sırf onlar gibi Afedersiniz "s*tük" olmadığım için nefret eder hakaret ederler. Bu yüzden okula gitmedim birkaç yakın arkadaşıma çok kaçtım sınıfta kaldım.Suan ailem doktor kontrolumë bile gondermiyor.
Sevgilim var herseyden herkese çok sevdiğim oda beni daha çok yaraliyor.Aramaz sormaz yazmaz.Isı düşerse arar .Sevgilimin kuzeni bana destek veren tek kişi.Her konuda yanımda olmaya çalışıyor. Ama ben sevgiye ilgiye gerçekten çok muhtacim.Ne yapacağım nolur yardım edin akıl verin bana

Genişletmek için tıkla...

Bak ben de 18 e girdim . şu yaşıma kadar ne doğru düzgün arkadaşım oldu ne de ailem ile anlaşabildim.Ben bu yaşımda her zaman olgun düşünmek olgun davranmak zorunda kaldım.Yaşıtlarım gibi eğlenemedim.Ailem ve kardeslerim hep küçük düşürdü.Arkadaşlık kurmak istedim hep ihanet ettiler.liseye geçtim hep ezildim suçsuz olduğum halde yine sustum. 11.sınıfta okul değiştirdim , erkek arkadaşım oldu onun kuzenleri arkadaşları vs. Tanıştım, yeni arkadaşlarım oldu suan aram çok iyi.Ailem hala beni istemez ,kardeslerim ve abim muhattap olmaz benle ama artik umursamiyorum.kendime olan güvenim cesaretim kendime olan sevgim erkek arkadaşım sayesinde...Sen sana değer vermeyen bi' insanı sen sevsen bile hayatında tutma.Senin sevgiye acligindan faydalanıp seni kullanmak isteyebilir.Okuluna asla gitmemezlik yapma.okulunu bitir kendini kurtar bu hayattan . .Aile sorununa gelince sen saygıni bozma duymazdan gel. Muhattap olmamaya çalış. Seninle benzer hayata sahibiz sana kendimden örnekler vererek yardimci olmaya çalıştım.Umarim faydam olur

yosunlukek .!.:

Ergenlik ve ortancı çocuk sendromu gibi…

Ailenin tavırları değişmez ne desen de ki herkes belirli şeyleri yaşıyor bu şekilde. Ama dışarının sana verdiği değeri sen belirlersin öncelikle sen kendine ne kadar iyisin ki başkası da iyi olsun? Kendine her zaman iyi davran güzellikleri hak ettiğini düşün sevgilin sana değer mi vermiyor sadece işi düşünce mi arıyor ee o zaman neden hala hayatında ?

Genişletmek için tıkla...

Erkek arkadaş konusunda haklısın ama ortanca cocuk sendromu olacağını sanmıyorum. O durumu kendimden bilirim, maalesef her aile her cocoguna aynı ilgi aynı sevgiyi duymayabiliyor

Gizemlibiriii .!.:

Ben 18 yaşındayim, abim ve küçük kardeşim var.Abim başta olmak üzere ailem de herkes küçük kardeşime aşırı ilgigösterirler(10 yaşında ).
Ve yine abime (23yaşında )aşırı sevgi ilgi gösterirler. Onların herzaman kararlarına saygı duyarlar.Onlar ile sohbet eder eglenirler, her konuda yanlarında olur onları aslında incitmezler.
Ama ben... beni sohbetlerine dahil etmezler , fikirlerim kararlarım önemsenmez.
Ben sürekli suçsuz yere azar yerim , arkadaşlarim ile telefonda gorusurken bağırır çağrılar beni küçük düşürüler.
Hizmetçi olarak kullanilirim,yinede bir gün bile saygımi bozmadım.
Abim şehir dışına çıktı. Arar hergün aileme herkes ile konuşur bana ise "Öldün mü kaldın mı , bir ihtiyacın varmı " diye sormaz bile ...
Okulda sinifimda herkes sırf onlar gibi Afedersiniz "s*tük" olmadığım için nefret eder hakaret ederler. Bu yüzden okula gitmedim birkaç yakın arkadaşıma çok kaçtım sınıfta kaldım.Suan ailem doktor kontrolumë bile gondermiyor.
Sevgilim var herseyden herkese çok sevdiğim oda beni daha çok yaraliyor.Aramaz sormaz yazmaz.Isı düşerse arar .Sevgilimin kuzeni bana destek veren tek kişi.Her konuda yanımda olmaya çalışıyor. Ama ben sevgiye ilgiye gerçekten çok muhtacim.Ne yapacağım nolur yardım edin akıl verin bana

Genişletmek için tıkla...

herkes suçlu da bir sen mi masumsun?

Ailenle konuş ne hissettiğini anlat. Bi kahve yap annecim babacım sizle konuşmak istediklerim var diyip duygularını içini dök. Ben sevildiğimi hissetmiyorum de. Belki Bi destek alırlar senin için bilmiyorum ailen nasıl Bi aile ama. Ben ailenin seni daha az sevdiğini düşünmüyorum. Sadece bazı çocuklar ailelerini daha çok yoruyorlar, daha asi oluyorlar. Öyle olunca o çocuklarına kızgın olabiliyorlar. Bak okuldan kaçıp okumayı bırakmışsın. 2. Sınıfa giden oğlum var böyle bir şey yapsa ilerde kahrolurum herhalde. Daha uyumlu Bi genç olmaya çalış. Daha tatlı dilli, daha sakin, kendini daha güzel ifade etmeye çalış. Bir de okuluna kaldığın yerden devam et lütfen. Sen kendi hayatın hakkında doğru kararlar alamıyorsun ki millet senin fikrini önmesesin. Öyle aklı başında yaşa ki hayatını kızımıza da Bi soralım o mantıklıdır desinler. Önce sen değer ver kendine. Önce sen saygı duy kendine. Başkalarına kızıp okul mu bırakılırmış. Bu kadar güçsüz müsün sen.