kilemde kalmak zordur

Çan seslerini duyunca aklıma düştü.
Bucada çok güzel bir evdi.Kocaman üç katlı bol odalı.Sürekli İtalyanca müzik çalardı.Hafiften,usulca..Türkçe konuşmazlardı yanımızda.Onların lisanını çabuk öğrenelim diye.Geçen hafta verdikleri ödevler kontrol edilirdi hemen.
Dersimiz bitince,kurallar...Akşam için yemek masasını bize kurdururlar.Sofra adabını öğretmek için.Tabak bardak,çatal,bıçak,kaşık nerelere yerleşecek.Ekmek nasıl kesilir,kumaş beyaz peçeteler.Herkesin adının baş harfi yazdığı..Yuvarlanır peçeteliklere konur of ne sıkılırdık,kurması toplaması hep kurallı.Kardeşim sıkılır kaçardı çoğu kez.Öğlen mutlaka uykuya yollanır ama uyur taklidi yapardık.
Gece radyo dinlenir,kitap okunurdu.Onlarca kitap seç seç oku.Bayılırdım.O senelerden kalmadır kitap sevişim.Hâla gece okumadan uyuyamam..Ve gittiğim her hafta yeni kitaplarla tanışırdım..
Ertesi gün pazar,onların kilise telaşları mutlaka gittikleri...Bizim eve dönüşümüz olurdu.Hep gitmek isterdim merakla,babamın tepki vermesinden çekinip,hiç götürmezlerdi..Sık sık törenler olsa diye sızlanırdım.Düğünler,kuzenlerin kominyonları gibi dört gözle beklerdim...O zaman giderdim.Babamın çok bozulmasına rağmen...Gittimde ne oldu dinimi mi değiştirdim yoo!Babamın huysuzluğu idi.Kırılırdı çocucukken annem..Sonraları dokundu onada.
Değişik gelirdi bana.Herkes şıktı,ayakkabılarla girilen,kadınlı erkekli oturulan orgun,koronun sesi,buhurdanlıktan tüten dumanın kokusu.Benim haz duymama neden olurdu..Tören bitiminde bahçedeki büyüklerin sohbetleri,çocukların koşuşturmaları,tül torbaların içinde dağıtılan badem şekerleri..
İyiki yaşamışım,ne güzel hatıralarımın köşesine yerleşmişler,çıkmamacasına.
Ne zaman bir yere gitsem,karşıma çıkan kiliselere gitmeyi adet haline getirdim.
Ama sanmayınki kendi dinimle çelişkilerim vardı.Asla..O başka bir şey.Dinim en yücesiydi..Yasak vardı ya,merakta fazlaydı.Yasaklardan kalma,yaşadığım anılarımın taa çinde.Zaten atmakta istemediğim.İyi geçiniyorum anılarımla, hayatıma katkı sağlayan her şeyden biraz biraz.
Madam ve ailesinin öğrettikleri zor gelirdi ama şimdi anlıyorum ne kadar önemliymiş.İki tarafı idare etmek ağırdı o yıllarda.İşin içinden çıkamazdım hangisi doğru,hangisi daha doğru diye...Gel gitlerim olurdu.Sorunca hepsi kendine uygun olanı anlatırdı.Zamanla öğrenecektim.İzlemeğe karar verdim.
Sorgulamadan,kırmadan,riyakarlık yapmadan...Saygıyla her iki tarafıda idare ederek.Hayatıma güzel bilgiler katarak...
Ama.. ayaklarımın üstünde nasıl durmam gerektiği öğretilmemişti.En kötüsü buydu işte.Yaşayıp öğreneceksin der gibi giderlerken,kanatlar kırılmış yürü yürüyebilirsen...Yürüdüm,tökezlemeden yürüdüm Allaha şükür...

Yeşilimin anılarından duyguları..
 
yeşilim, biliyormusun çoçukluğumda okuduğum kitaplarda, farklı kültürlerden arkadaşlıkların, komşulukların anlatıldıkları romanlarda özellikle ,
hep hayal kurardım benimde öyle bir arkadaşım olsun diye, bende ondan onun dilini öğreneyim, kültürünü , o da benden
ciddi ciddi hayal kurardım, malesef oturduğumuz yer böyle bir yer değildi ve olmadı.
şimdi senin anılarını da okurken o kitapları okurken hissetim duyguları hissediyorum.

Kiliseler bendede içeri girme arzusu uyandırır, ama bazıları o kadar kapalı görünüyorki Bakırköyde vardı mesela ama sanki hep kapalıydı. İstiklal Caddesinden geçerken St . Antoine Kilisesi'ne (yanlış hatırlamıyorsam) girmiştim ve Allahım sana burdanda sesleniyorum demiştim.

Teşekkürler yeşilim beni çocukluğumdaki hayallere götürdün, gerçekten çok isterdim...
sevgiler...
 
Yesilim ablacim,inan okurken seninle o günleri yasadim.Burada cocuklarin okula basladiklari ilk gün kiliseye götürüyorlar,yollayip yollamamak ailenin karari,ben yolladim,seninde dedigin gibi kiliseye girince dinimizmi degisti,ben cocuklarima akli erdikten sonra ögrettiklerim vardi...onlar kendi dinlerini,ne olduklarini biliyorlardi kilise veya cami ikiside Allah"in kapisiydi...burada bazi sehirler vardir kiliseleriyle ünlü o sehirleri ziyarete gittigimizde esim,ben ve cocuklarim muhakkak kiliseleride görmeye gideriz.ayrica ben cocuklugumda da kiliseleri ziyaret etmistim,"cici annemiz" götürürdü...ve yasamimda,dinimde hic birsey degismedi,önemli olan yasaklari,önyargilari üstümüzden atmak...
 
Yesilim yazdiklarini okurken sanki o yillarda bende senin yanindaymisimda yillar sonra bunlari hatirliyormusuz gibi geliyor, bilmem neden anilarini okumak beni cok etkiliyor, benim oglumda katolik okuluna gidiyor kiliseye gidiyor ama kucukten ogrendi kilisede Allahin evi, yabancilarin yaptigini yapmiyor bir musluman gibi yetisiyor ama dogrulari ogretmek benim gorevim, Allah ve ibadeti ogrendi dogruyu ve yanlisi ogretmeye calisiyorum,
 
camdankalp,gülsibel,yağmur.. uğramışsınız,ne güzel aynı duyguları paylaşmak ve beni anlamanız.sağolun sizi seviyorum.
 
yatmadan önce güzel geldi bana bu ablacım yüreğine kalemine sağlık yine beni alıp çocukluğuma senin çocukluğuna alsancak sokaklarına götürdün tşkler ii geceler
 
yeşilim ,bende bir ilki buradan sizinle paylaşıyorum .Gizli değil ama hiç konu olmadı şuana kadar.belki oyüzden kimseye anlatmadım.Benim çocukluğum hollanda'da geçti ve bende kısa süre bilmeden katolik okuluna ve kiliseye gittim.benimde dinimde hiç birşey değişmedi.arkadaşlarım öğretmenlerim .hepsi gözümde canlandı.daha sonra babam okulumu değiştirdi ama arkadaşlarım yine aynı idi.aynı havayı teneffüs ediyorduk ,onların bize bizim onlara hiç bir saygısızlığımız olmadı.paylaştığın için bende teşekkür ediyorumyeşilim.
 
sağol hatişim sende duygularını paylaşmışsın ne güzel birbirimizi daha iyi anlıyoruz her zaman beklerim.
 
ikilemde kaldım 1ve2 ...ve.. diğerleri hepsine cevaplarında yorum katman çok hoşuma gidiyor lente ve... gözüm seni arıyor.teşekkürler canım
 
fuşyacığım,dimağ teşekkürler yorumlarınız için...siz okuyup yorumladıkça yazmaya devam edeceğim..dimağ yazıyorum ben..:):):)
 
canım benim duygularını bu kadar ii anlatabilmenin nedenleride duyguların kadar güzelmiş..
yazdıklarını zevkle okuyorum hep inan..
 
yeşilim bende köşemde bahsetmiştim çocukken yaşadım bende ikilem daha aklımın ermediği zamanlarda...ya annem ya dedemler iyi ki annemi seçmişiz onsuz ne yapardık... yazıların çok güzel her okuduğumda ayrı bir lezzet ayrı bir tat alıyorum teşşekürler bizleride bu yazılardan mahrum etmiyorsun eline yüreğine sağlık
 
öncelikle allah halanı sana bağışlasın,ömrü uzun olsun halacığının.bende ikilem yaşamadım hayatımda ama tabıkı bu yaşamıcam anlamına gelmez...yaşadıklarını biizmle paylaştığın için teşekkür ederim kendi adıma.büyük annen ve büyükbabana allahtan rahmet diliyorum.
 
Mihrace,nixe Ben Teşekkür Ediyorum... Her Yazimi Yorumluyorsunuz..
Iyiki Varsini Iyiki..
 
yesilim anilarini okuyunca sanki kocaman kalin bir romani okuyup bitirmis gibi hissettim..su kisacik yaziya kocaman anilarini oyle guzel ozetlemissinki sanki o yazilarin icinde yasadim..bir yazinda halanin senin yaninda oldugunu ve bakimini ustlendigini yazmistin.benim dikkatimi cekmisti.simdi daha iyi anliyorum seni.onun annesine babasina gosterdigi vefayi sende halana gosteriyorsun...
 
X