- 5 Ocak 2017
- 33
- 21
- 29
- Konu Sahibi toprakkokusuuu
- #1
4.SAYFA GÜNCELLEME BABAMLA KONUŞTUM
Nereden başlasam,hangisi anlatsam size ..Hangi tarif uyar anlatacaklarıma yorgunluk muu,mutsuzluk mu kader mi yoksa ?
Anne baba ayrılığı sonucu 7 yaşından beri babada kalan bir çocuk..Ütü yapması gerektiği için elini kolunu yakan geceleri babasının gelmesini camda bekleyen uyumayan çok babasının uzun seyahatlerinde amca da hala da kalmak zorunda olan bir kız çocuğu tek yediği salça ekmek ,çikolatalı ekmek vs olan doğru düzgün sulu yemek bilmeyen bir çocuk ,aynı zamanda okulunda başarılı azimli bir çocuk..
Ne kadar idare etti biliyor musunuz tam 8 yıl.. Sonra dedim ki ben artık lise sınavlarına hazırlanacağım işleri yapamıyorum yetiştiremiyorum çamaşır yıka ütü yap temizlik yap ders çalışş.. Gel evlen baba dedim evlen rahatlayalım düzenimiz olsun.
Aracı vasıtasıyla biriyle tanıştı bekar bir kadınla ve olumlu düşündüğünü benimde tanışmam gerektiğini söyledi,gittim oturduk bana dedi ki sen nasıl bir çocuksun anlat bakalım biraz ?dedim ki ben annesiz büyüdüm ,benden saygısızlık,terbiyesizlik hırçınlık görmezsiniz dedim yalnız benim görmek istediğim tek şey eve girdiğimde bir anne-abla ,bir tabak yemek olsun dedim gözlerimden yaşlar süzüle süzüle..
Sonra evlendiler ,artık beraberiz 1 ay bilemediniz 2 ay sonra herşey ortaya çıkmaya başladı ,ne annelik ne ablalık tamamen bir tane çocuğum olsun yaşım geçiyor için evlenen bir kadın vardı evde öyle de oldu zaten 1 tane kardeşim oldu hanımefendi özelde doğum yapcam dersane parası veremeyiz dedi ben üniversiteye hazırlanırken babamda tamam dedi ,dersaneye gidemedim 2.el kitap alıp onlarla çalıştım , şu çocuğa biraz baksana yetişemiyorum demeye sürekli söylenmeye başladı bu yüzden gün içinde değilde gece ders çalışmaya devam ettim olsun dedim olsun boşver ..
Kazandım.. gittim, okudum ve mezun olup geldim .Ama bana o kadar düşman ki hareketleri öyle iğrenç ki ve babamda hiç bir şey demiyor her tartışmada bana sen sus toprak terbiyesizlik yapma,saygısız ! diyordu
Kendi emeklerimle işe girdim çalışmaya başladım..Aldığım maaştan 200 tl kendime alıp gerisini eve veriyordum .Durumumuz kötü değil hatta gayet iyiydi ,sonra şükürsüzlüklerinden hep daha iyisini en iyisini istediklerinden bir an da herşey tersine döndü bankalar,hacizler,ihtarlar herşey üst üste geldi yardım ettim hatta öyle bir zaman oldu ki sadece benim maaşımı beklemeye başladılar sonra babam şehir dışında iş buldu ve gitti Türkiye'nin diğer ucuna... Tamam dedim geçiniriz ne yapalım hallederiz,aldığım 1500 tl yi cebimde 1 tl kalana kadar harcadım alışveriş yaptım eve borçları ödedim krediyi ödedim evin faturalarını ödedim,her eve geldiğimde '' bıktım hayatımdan usandım'diyen sürekli surat asan çamaşırlarımı ayıran yıkamayan ütü yapmayan yemek yapmayan bir kadınla karşılaştım
Şimdi ne oldu biliyor musunuz ? Benim kendi babam senin aldığın para ne ki ? benimkinin yanında aldığın 1500 lirayla bir işe yaradığını mı düşünüyosun dedi karısının yanında ,karısıda işte sonradan böyle başına kalkarlar demez mi '
Dedim ki,yanlış konuşuyosunuz bu nasıl laf ben son kuruşuma kadar destek olmadım mı sizin o beğenmediğiniz 1500 lirayla yaptığınız çok ayıp dedim atanıp gidicem burdan dedim , üvey annemde diyor ki atanıpta sanki bana ne olup atancan ? bi tane de senin çocuğun var büyük konuşma dedim ben emeğimle okudum geldim ve çalışıyorum dedim . Yazık dedim yattım uyudum ..
Daha anlatmadığım o kadarçok şey var ki sıkıcı olmasın diye bu arada maaşım 2200 tl zam aldığımı söylemiyorum onlara .Ben ne yapayım şimdi ,ben evlat olarak üstüme düşeni yaptım yaparımda helal olsun babama kardeşime, yapıyorum diye övmesinlerde istemem, ama nankörlük de etmeselerdi keşke içim öyle buruk ki tek istediğim huzurdu ya huzur..
Bu arada evlilik düşünmüyorum,evlilik çözüm değil kurtuluş değil,ayrı eve çıkmama izin vermiyorlar..
Nereden başlasam,hangisi anlatsam size ..Hangi tarif uyar anlatacaklarıma yorgunluk muu,mutsuzluk mu kader mi yoksa ?
Anne baba ayrılığı sonucu 7 yaşından beri babada kalan bir çocuk..Ütü yapması gerektiği için elini kolunu yakan geceleri babasının gelmesini camda bekleyen uyumayan çok babasının uzun seyahatlerinde amca da hala da kalmak zorunda olan bir kız çocuğu tek yediği salça ekmek ,çikolatalı ekmek vs olan doğru düzgün sulu yemek bilmeyen bir çocuk ,aynı zamanda okulunda başarılı azimli bir çocuk..
Ne kadar idare etti biliyor musunuz tam 8 yıl.. Sonra dedim ki ben artık lise sınavlarına hazırlanacağım işleri yapamıyorum yetiştiremiyorum çamaşır yıka ütü yap temizlik yap ders çalışş.. Gel evlen baba dedim evlen rahatlayalım düzenimiz olsun.
Aracı vasıtasıyla biriyle tanıştı bekar bir kadınla ve olumlu düşündüğünü benimde tanışmam gerektiğini söyledi,gittim oturduk bana dedi ki sen nasıl bir çocuksun anlat bakalım biraz ?dedim ki ben annesiz büyüdüm ,benden saygısızlık,terbiyesizlik hırçınlık görmezsiniz dedim yalnız benim görmek istediğim tek şey eve girdiğimde bir anne-abla ,bir tabak yemek olsun dedim gözlerimden yaşlar süzüle süzüle..
Sonra evlendiler ,artık beraberiz 1 ay bilemediniz 2 ay sonra herşey ortaya çıkmaya başladı ,ne annelik ne ablalık tamamen bir tane çocuğum olsun yaşım geçiyor için evlenen bir kadın vardı evde öyle de oldu zaten 1 tane kardeşim oldu hanımefendi özelde doğum yapcam dersane parası veremeyiz dedi ben üniversiteye hazırlanırken babamda tamam dedi ,dersaneye gidemedim 2.el kitap alıp onlarla çalıştım , şu çocuğa biraz baksana yetişemiyorum demeye sürekli söylenmeye başladı bu yüzden gün içinde değilde gece ders çalışmaya devam ettim olsun dedim olsun boşver ..
Kazandım.. gittim, okudum ve mezun olup geldim .Ama bana o kadar düşman ki hareketleri öyle iğrenç ki ve babamda hiç bir şey demiyor her tartışmada bana sen sus toprak terbiyesizlik yapma,saygısız ! diyordu
Kendi emeklerimle işe girdim çalışmaya başladım..Aldığım maaştan 200 tl kendime alıp gerisini eve veriyordum .Durumumuz kötü değil hatta gayet iyiydi ,sonra şükürsüzlüklerinden hep daha iyisini en iyisini istediklerinden bir an da herşey tersine döndü bankalar,hacizler,ihtarlar herşey üst üste geldi yardım ettim hatta öyle bir zaman oldu ki sadece benim maaşımı beklemeye başladılar sonra babam şehir dışında iş buldu ve gitti Türkiye'nin diğer ucuna... Tamam dedim geçiniriz ne yapalım hallederiz,aldığım 1500 tl yi cebimde 1 tl kalana kadar harcadım alışveriş yaptım eve borçları ödedim krediyi ödedim evin faturalarını ödedim,her eve geldiğimde '' bıktım hayatımdan usandım'diyen sürekli surat asan çamaşırlarımı ayıran yıkamayan ütü yapmayan yemek yapmayan bir kadınla karşılaştım
Şimdi ne oldu biliyor musunuz ? Benim kendi babam senin aldığın para ne ki ? benimkinin yanında aldığın 1500 lirayla bir işe yaradığını mı düşünüyosun dedi karısının yanında ,karısıda işte sonradan böyle başına kalkarlar demez mi '
Dedim ki,yanlış konuşuyosunuz bu nasıl laf ben son kuruşuma kadar destek olmadım mı sizin o beğenmediğiniz 1500 lirayla yaptığınız çok ayıp dedim atanıp gidicem burdan dedim , üvey annemde diyor ki atanıpta sanki bana ne olup atancan ? bi tane de senin çocuğun var büyük konuşma dedim ben emeğimle okudum geldim ve çalışıyorum dedim . Yazık dedim yattım uyudum ..
Daha anlatmadığım o kadarçok şey var ki sıkıcı olmasın diye bu arada maaşım 2200 tl zam aldığımı söylemiyorum onlara .Ben ne yapayım şimdi ,ben evlat olarak üstüme düşeni yaptım yaparımda helal olsun babama kardeşime, yapıyorum diye övmesinlerde istemem, ama nankörlük de etmeselerdi keşke içim öyle buruk ki tek istediğim huzurdu ya huzur..
Bu arada evlilik düşünmüyorum,evlilik çözüm değil kurtuluş değil,ayrı eve çıkmama izin vermiyorlar..
Son düzenleme:
